Wat kun je van een depressieve partner/ papa verwachten?

Ik heb niet alle comments gelezen, maar wel dat hij zegt dat hij niet weet waar hij energie uit haalt. Maar misschien weet jij nog wel wat hij leuk vond voor zijn depressie? En dat hij dat een half uurtje in de week gaat doen?

Verder, kijk dat hi 1 klein taakje per dag uitvoert.

En wat ik weet van de tijd dat ik met depressies kampte: elke dag uit bed en douchen.

Dat is voor een deprssief iemand soms al een enorme opgave, maar dat heb ik toen geleerd. En het werkt echt.

En dan niet daarna meteen terug onder de dekens kruipen, maar desnoods lusteloos op de bank zitten, maar wel even rechtop. Gewoon (half) rechtop op de bank zitten. Voor zich uit staren...kattenfilmpjes kijken op internet...garfieldstrips lezen...maakt niet uit wat. Misschien kan je een blocnote/schetsblok naast m neerzetten. Niet dat hij moet tekenen. niets moet, maar als hij ineens zin krijgt om dat te doen, hoeft hij er niet voor op te staan. En elk mens is in staat iets op papier te zetten. De een gaat tekenen, de ander schrijven, weer een ander wiskundige berekeningen opschrijven, maakt niet uit alles is goed.

Als het hem lukt te douchen en een halfuurtje rechtop op de bank te zitten, kan hij daarna weer 2 uur met zijn hoofd onder de dekens liggen in een donkere kamer (bij wijze van spreken, ik ken jullie precieze situatie natuurlijk niet)

En dan kijk je weer verder.

Heel veel sterkte

Ik heb zoiets meegemaakt met mijn moeder. Ze raakte na het verlies van haar dierbaren zwaar depressief ik woonde toen in Hoofddorp en werkte als stewardess. Mijn familie dwong mij om terug te komen naar huis en om voor mijn moeder te zorgen. (Gelderland) het ging namelijk echt niet goed met haar. Uiteindelijk heb ik mijn droombaan opgegeven voor haar en ben ik terug bij haar gaan intrekken. Het ging inderdaad niet zo goed met haar en ik trok dat niet. Ik heb haar laten opnemen bij een rust huis en dat heeft haar ontzettend goed gedaan! Ze kwam er weer bovenop. Misschien zouden jullie eens kunnen kijken naar een rust huis? Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en kracht! Dit is heel zwaar en slopend!

Misschien mag ik het niet zeggen maar is een opname voor hem niet beter...?

Jouw emmer is al maanden veel en veel te vol, straks vallen er twee ouders uit, en dan?

Ik zou eisen dat hij elders aan zijn herstel werkt en jij, voor jezelf, alle hulptroepen inschakeld die er zijn. Mensen die bijvoorbeeld drie keer per week voor je koken, iemand die komt schoonmaken en een oppasmeisjes voor de oudste, gezonde kinderen. Want jij gaat hier aan onderdoor.

Vragen naar een plan en dan ook nog voor zoveel grote dingen, dat is voor hem echt onmogelijk te beantwoorden. Hij kan waarschijnlijk al niet eens voor 1 van de onderdelen 1 actie bedenken, laat staan de moed en energie vinden die ene actie ook uit te voeren.

Je kunt wel met zijn therapeut, of via jullie beiden therapeuten bespreken wat er wel kan. Wat je kunt verwachten zijn waarschijnlijk echte babysteps, een hele lange periode van herstel.

Steun hem, ben er voor hem, maar besef je dat jij hem niet beter kan maken. Dat kun je niet, dat is zijn taak. Neem dat niet ook nog op je, want je kunt het niet oplossen. Richt je vooral ook op jezelf: jouw verwerking en het voor jou een meer handelbare situatie maken, zonder zijn bijdrage.

Hij weet het waarschijnlijk ook echt niet. Toen ik op het toppunt van depressie zat, moest ik elke dag 1 taak kiezen en die uitvoeren. Dat ook van tevoren plannen en na afloop evalueren. Overleg samen met je man welke taak. Let daarbij ook op wat voor jou ondersteund is. Is eten koken met 3 kinderen een opgave? Dan kookt je man dus. Verder samen met de kleine meid naar buiten. Het is prachtig weer nu. Lekker een frisse neus gaan halen.

Ik heb al vaker gezegd dat je niet te lief moet zijn voor je man. Dat werkt averechts. Mijn man was ook te lief en toen hij leerde assertiever te zijn, hielp mij dat veel meer. Hup, je man een schop onder zijn kont en in overleg iets laten doen. Hij ziet het nu niet, maar hij kan het echt wel!

Niet persee tips, maar wil zeggen dat jij echt geweldig bent! Dan jij al 8 maanden met/naast hem blijft leven en steunen! Jij bent een topper! ❤️

Sterkte hoop dat hij spoedig mag herstellen, voor zichzelf, voor z’n kindjes, en zeker ook voor jou

Ik denk dat je niks kan verwachten van je partner. Ik zou hem stimuleren om dingen te doen waar hij energie van krijgt dan word de depressie vaak langzamerhand ook beter. Ook zou het goed voor hem zijn om minstens 2 keer per dag 10 minuten te gaan wandelen. En zelfs dat kan al te veel gevraagd zijn.

Voor jezelf zou ik ook hulp vragen van familie of vrienden zodat je ook tijd hebt om weer op te laden. Want ik denk dat jij het na 8 maanden ook al zwaar genoeg hebt.

Sterkte.

Als je een burn out hebt of den depressie is er geen ruimte om een plan te maken of laagstaan het uitvoeren ervan. Voor jou als partner dubbel zo zwaar. Mijn vriendin nam mij toen steeds mee ergens naar toe. Of samen boodschappen doen. Ze sleurde me.van mijn bank af. Dat was wat ik nodig had. Maar dat is niet voor iedereen gelijk.

Voor jou als partner is het erg zwaar. Je kunt niet in zijn hoofd kijken wat hij nodig heeft en zich voelt. Jij wilt graag helpen.

Hij geeft aan dat jij maar met iets moet komen. Dat klinkt ook makkelijk maar denk ook dat hij niks kan bedenken. Ik zou wel met hem afspraken maken hierover. Ik zou hem namelijk elle dag 1 opdracht geven. Bijvoorbeeld kinderen douchen, vaatwasser uitpakken, stofzuigen, spelletje doen met de kids. En als dit lukt na 1 week uitbreiden naar 2 dingen. Je moet toch ergens beginnen en je kunt het proberen toch?

Ik wens je veel kracht en wijsheid toe.

Wat zwaar zeg! Dit is zo moeilijk te zeggen omdat elke depressie zo verschillend kan zijn. Voor sommigen is het goed als er juist verwachtingen zijn, voor anderen is dat vreselijk stressvol. Ik zou vragen aan je man of je een keer mee kan naar de therapie om dit te bespreken en evt zelf ook ondersteuning vragen. Veel plekken hebben ook partner ondersteuning waar juist dit soort zaken besproken worden.

Sterkte!

Eigenlijk kun je op dit moment niks van hem verwachten. Dat maakt het voor jou superzwaar. Ik hoop dat je hulp en steun hebt. Goed dat hij al onder behandeling is. Sterkte!

Ik vraag me af of het gezond zou zijn als hij een poosje opgenomen zou kunnen worden: jij hebt dan duidelijkheid- hij is niet thuis ipv dat "niet thuis geeft". En hij krijgt meer rust en ritme... Dat zal jou overbelasting niet helpen. Maar misschien wel even een last minder op je schouders? Leven met iemand in een depressie is niet gemakkelijk....