Ik vrees dat ik niet veel nieuwe tips kan geven gezien jullie al naar een slaapcoach zijn geweest. Dus ik weet niet of ik iets nieuws zeg of dat je dit al toepast, maar waar ik aan denk: een vast slaapritueel proberen te instaleren. Zorg dat ze een fijn idee krijgt van slapen en niet dat het een gedwongen iets / gevecht word. Want als ze slapen gaat associëren met luide stemmen / kwaadheid / huilen / wanhoop / stout zijn zal ze het enkel maar minder leuk vinden. Maar natuurlijk niet toegeven aan haar wil om op te blijven. Soms is het, hoe hartverscheurend het ook is, toch beter om ze te laten huilen. Zo kan ze zichzelf leren troosten. Als je toch de kamer terug binnen gaat kun je eerst eens goed diep in en uit ademen (voor jezelf), geen lichten aansteken, niets meer zeggen...
Dingen die je kunt doen: iets te drinken geven, verhaaltje, knuffelmomentje in het schemer donker, samen een lichtje aan steken (misschien is ze bang in het donker), voor je de kamer verlaat bepaald zinnetje zeggen "Mama houd van jou. Ga nu maar flink slapen. Slaapzacht!"... Telkens iedere avond hetzelfde herhalen.
Ben je zeker dat er trouwens geen medische reden voor kan zijn?
In ieder geval wens ik je heel veel succes en hopelijk vind je snel een ideale manier om haar rustig te slapen te kunnen leggen 
ik steek je even een hart onder de riem. hier ook een kleine met veel slaapproblemen, inmiddels slaapt hij sinds 1,5 maand steeds vaker door. ik heb vaak het advies gekregen om hem te laten huilen en het zo te doorbreken. of de opmerking dat ik het gedrag inmiddels zelf gecreerd had door altijd te troosten.
ik heb niets veranderd en hij sliep ineens door. enige wat veranders is is dat hij buisje heeft gekregen en daardoor geen pijn had, maar ook daarna duurde het even voor hij zelf de pijn niet met met het bed associeerde. het is zwaar, maar ik geloof dat deze liefdevolle manier op lange termijn beter is voor het kindje... dat maakt het niet minder zwaar voor jezelf. ook mijn partner had minder geduld waardoor de nachten vooral op mijn schouders kwamen, hou vol, en vertrouw op je instict. je weet zelf wat goed voetl, nachten lang je kind laten huilen terwijl dat tegen je natuur ingaat is ook niet gezond. als je wel gelooft dat dat werkt moet je het vooral doen natuurlijk, dan past het bij jullie en is het ook goed. heel veel knuffels !!!!!!!!
Ik heb veel.geleerd over wat eigenlijk normaal slaapgedrag is door de cursus van liefde van een moeder. Zou voor jou misschien ook helpend kunnen zijn. Sterkte met deze zware tijd, het gaat voorbij, dat probeer ik mezelf voor te houden in tijden dat ik t zwaar vind.
even opgezocht, bedankt voor de tip! Dat sluit aan bij hoe wij er al over denken en mee omgaan.
Fijne tip dankjewel. We doen al heel veel wat ze beschrijft (niet op onze kamer slapen want dat wilde mijn man echt niet dus toen ze met 9mnd niet meer in het wiegje paste moest ze naar haar eigen kamertje) Ga met mijn man even overleggen omdat we al in traject zitten bij een slaapcoach of deze erbij nemen wel handig is. Maar zeker goede tip!
Bij mij gaat het ook elke avond zo..
Ze is bijna 2jaar nu.
Maar als ze om 9uur slaapt heb ik geluk.
Haar vader en ik zijn uitelkaar. Hierdoor heb ik soms wel een avondje met mijn huidige partner.
Maar anders heb ik inderdaad het zelfde dat we elkaar bijna niet zien omdat ik bezig ben met haar op bed leggen.
Ik heb dus helaas geen advies voor je. Alleen dat ik het herken.
Ze slaapt al bij ons op de kamer dus dat werkt bij ons niet. Als ze slaapt slaapt ze wel lang uit.
Klinkt als een negatieve slaapassociatie.
Medische oorzaken als (verborgen) reflux en/of oorpijn zijn uitgesloten?
Ja dat klopt zeker. Reflux medicatie zijn we gestopt met 8 mnd, is nooit meer bekeken maar de kinderarts denkt dat het goed is zo. Oorontsteking heeft ze niet, wel af en toe beetje rode oortjes aldus de huisarts die paar keer gekeken heeft. Denk niet dat dat het is, maar wat wel haha
ons zoontje had structureel vocht achter de oren, ook als het niet ontstoken was, na 4 oorontstekingen ,zijn we hier zelf mee gekomen omdat wij ook grote amandelen vermoedde door extreem kwijlen.
door het vocht komt er druk op de vliezen als ze liggen. ze kunnen dus ook behoorlijke oorpijn hebben zonder ontsteking, misschien nog het checken waard
Ik zou vooral advies vragen van professionals ipv hier op dit forum. Jouw kindje heeft veel meegemaakt, ik geloof zeker dat het trauma er mee te maken heeft ipv dat ze huilt om te krijgen wat ze wil. Gewoon een hele complexe situatie. Ik vind het heel goed en knap dat je haar niet laat huilen. Ik denk ook dat dat juist de situatie zal verergeren. Mijn kind heeft geen trauma en was wel een slechte slaper tot 2,5 jaar maar heb haar nooit laten huilen. Ze huilt nu amper nog en weinig problemen rondom bed.
Die ervaring heb ik ook met mijn zoontje. Ook n moeilijke slaper. We moesten hem altijd in slaap wippen op n yogabal en dat ook s nachts elke paar uur. Na chiropractor bezoek is hij erg opgeknapt lichamelijk maar qua slapen heeft het wel een jaar geduurd voor we alle gewoontes die we hadden langzaam en liefdevol af hebben kunnen bouwen. Iemand hieronder schrijft, als je haar niet laat huilen kies je ervoor om het zo te laten. Mijn ervaring is dat je dingen ook op een geleidelijke manier, zonder veel huilen, en met nabijheid zolang dit nodig is, kunt veranderen. Maar dat kost wel tijd. Ons zoontje is nu 6 en slaapt sinds hij 2 jaar en een beetje is altijd door, behalve als hij eens ziek is oid. En ik ben blij dat ik er altijd voor hem geweest ben toen hij klein was en hij nog niet kon vertellen wat hem dwars zat. ♡
Dankjewel wat lief. Mijn vraag was ook hoe kan ik er anders mee omgaan. Toch vind ik het meedenken van iedereen voor onze dochter erg lief.
Ik vind het goed dat je haar niet laat huilen. Waarom ga je niet bij haar slapen? Of zij bij jullie op de kamer? Ik doe dat minimaal tot 2 jaar/3 jaar. Ja het duurt even en tot die tijd ook amper tijd voor mezelf of elkaar, maar dat komt echt vanzelf wel weer. Of laat haar later slapen gewoon en ga samen naar bed?
Ik denk dat ze eraan moet wennen even met jou te zijn en weten dat je er voor haar bent. Zodra ze gewent is, kan ze misschien meer loslaten?
Helaas past er geen bed op haar kamertje bij. Heb daar ook we eens over nagedacht maar op vakantie slaapt ze nu wel weer bij ons maar is het drama even groot (misschien is het ook te kort zo’n vakantie voor verandering hoor). Ze gaat nu al zo laat naar bed.. gaan nooit voor half negen naar boven meestal pas negen uur en dan duurt het 30-60 min of langer voor ze slaapt
30-60min is echt heel normaal, ik ging er meestal van uit dat ik die tijd gewoon lekker even op mn telefoon kon, naast haar liggens. Soms deed ik zelf een dutje ook, het is zwaar maar zodra zij vertrouwen heeft zal het makkelijker worden. Ik las dat je man psychische problemen heeft, dat lijkt me ook erg moeilijk. Weet dat het echt heel normaal is om hulp te zoeken, ik deed dat ook toen het heel slecht met mijn kan ging. Ik was zo met hem bezig en alles eromheen en de kinderen en het huishouden dat ik volledig uitgeput was en dus ook niet meer "normaal" voor mijn kinderen kon zorgen zonder overspannen te raken.
Succes, het komt echt goed!
Ik zou ook voor samen slapen kiezen. Heel vervelend voor je man en ook voor jullie relatie maar blijkbaar werkt dit ook heel negatief. En samen slapen kan je kindje misschien wél helpen. Jij houdt zoveel rekening met je man en zijn psychische problemen maar ondertussen loop je op je tandvlees en ga je er zelf aan onderdoor. Dit is niet je eerste vraag hierover en ik heb nergens eigenlijk gelezen dat er iemand rekening houdt met jouw psychische gesteldheid. Ik vind dat je relatie ontzettend belangrijk is en echt super veel investeren verdient maar je kind staat op 1 en jouw eigen gezondheid eigenlijk gedeelde eerste plek. Waar zijn de kindjes zonder hun moeder! Dus verander je mindset meid.. je hoeft haar misschien niets te leren nu, behalve dat je er voor haar bent. Dan heb jij rust en misschien meer ruimte ook voor de andere kids..en als je man dat allemaal anders wil dan gaat hij zelf maar met een toverstokje zwaaien. You are only human.
Ook mee eens. Alleen dit nu oplossen zal heel zwaar zijn, met z’n tweeën is het al zwaar, laat staan in je eentje.
Wij hebben ook geen plek voor een extra bed, maar hebben een matrasje (van reiswiegje) ernaast liggen. Dan kan je tenminste even liggen als het lang duurt voordat ze inslaapt en geef je haar nabijheid. En rust je zelf wat uit. Ik zeg alleen ‘x gaat slapen’ en ‘ ik ben/blijf bij jou’. Verder maak ik zo min mogelijk contact meer na het ritueel. Ik leg haar wel af en toe weer liggend neer als ze gaat staan/springen/huilen (meestal staat ze direct weer)
Dankjewel, je hebt gelijk. Het was al na drie maanden zes maanden strijd om haar negen maanden op onze kamer te houden.. Misschien na onze vakantie even het campingbedje op onze kamer proberen.. Als het niet werkt merken we dat ook wel weer. En kan het hem uitleggen nu hij zelf echt goede stappen heeft gemaakt mentaal. Neemt niet weg dat hij niet blij zal zijn maar dat is dan maar even schakelen voor hem..
Ook mee eens. Alleen dit nu oplossen zal heel zwaar zijn, met z’n tweeën is het al zwaar, laat staan in je eentje.
Wij hebben ook geen plek voor een extra bed, maar hebben een matrasje (van reiswiegje) ernaast liggen. Dan kan je tenminste even liggen als het lang duurt voordat ze inslaapt en geef je haar nabijheid. En rust je zelf wat uit. Ik zeg alleen ‘x gaat slapen’ en ‘ ik ben/blijf bij jou’. Verder maak ik zo min mogelijk contact meer na het ritueel. Ik leg haar wel af en toe weer liggend neer als ze gaat staan/springen/huilen (meestal staat ze direct weer)
Ik zou ook voor samen slapen kiezen. Heel vervelend voor je man en ook voor jullie relatie maar blijkbaar werkt dit ook heel negatief. En samen slapen kan je kindje misschien wél helpen. Jij houdt zoveel rekening met je man en zijn psychische problemen maar ondertussen loop je op je tandvlees en ga je er zelf aan onderdoor. Dit is niet je eerste vraag hierover en ik heb nergens eigenlijk gelezen dat er iemand rekening houdt met jouw psychische gesteldheid. Ik vind dat je relatie ontzettend belangrijk is en echt super veel investeren verdient maar je kind staat op 1 en jouw eigen gezondheid eigenlijk gedeelde eerste plek. Waar zijn de kindjes zonder hun moeder! Dus verander je mindset meid.. je hoeft haar misschien niets te leren nu, behalve dat je er voor haar bent. Dan heb jij rust en misschien meer ruimte ook voor de andere kids..en als je man dat allemaal anders wil dan gaat hij zelf maar met een toverstokje zwaaien. You are only human.
Helaas past er geen bed op haar kamertje bij. Heb daar ook we eens over nagedacht maar op vakantie slaapt ze nu wel weer bij ons maar is het drama even groot (misschien is het ook te kort zo’n vakantie voor verandering hoor). Ze gaat nu al zo laat naar bed.. gaan nooit voor half negen naar boven meestal pas negen uur en dan duurt het 30-60 min of langer voor ze slaapt
Ik vrees dat je zo langzamerhand in een vicieuze cirkel bent geraakt waarbij jij alles doet zoals je dochter wil, om te voorkomen dat ze huilt/krijst. Een van jullie zal die cirkel moeten doorbreken, als je het anders wilt. En zij gaat dat niet doen....
Hoe weet je wanneer iets komt door trauma.. en wanneer het zo’n cirkel is.. Zien haar psy/slaapcoach over twee weken weer, en ga die vraag daar ook stellen. Heb mijn andere kinderen ook nooit laten huilen hoor dus daarin doe ik niet veel anders. Haar behoefte ligt wel heel anders denk ik.
Dat weet je niet. Maar je weet wel dat je inmiddels totaal in de tang genomen bent "omdat het misschien een trauma is", terwijl het net zo goed dat niet kan zijn... Er zijn zat dreumesen zonder trauma, die gebruik maken van het huilen om te krijgen wat ze willen... Soms vullen we teveel in voor zo'n kleintje en gaan we uit van aannames waarvan we ook nog eens extra onzeker worden. Als je deze gewoonte wilt doorbreken, zul je eerst met jezelf in het reine morten komen w.b. huilen: zolang jij gelooft dat huilen altijd schadelijk is, gaat het niet anders worden... Soms moeten we een kind over de drempel helpen om het iets nieuws aan te leren. Maar dan moet je daar wel helemaal achterstaan. Als je dat niet doet, blijft dit probleem nog wel een paar jaar doorsudderen, voorzie ik. Dat mag. En natuurlijk is niet altijd alles gemakkelijk om te buigen of op te lossen. Maar als je verandering wilt, begint het bij jouw mindset: stoppen met alles zielig te vinden en bang te zijn voor haar emoties... Soms moet een kind door emoties heen om iets nieuws te leren....
Ik denk dat achter haar huilen meer zit en haar lang laten huilen geen oplossing zal zijn. Bij haar vader krijst ze soms heel lang lees 2-2,5 uur. Bij mij krijst ze soms ook lang (maar eerlijk is eerlijk bv troost altijd). Heb je ervaring met kindjes die zkh trauma’s hebben? Want voor haar opname waarbij ze bijna dood was sliep ze als een roosje en soms nachten door tot de IC opname met 4,5 mnd. De psy/ slaapcoach denkt dat haar trauma komt door vastgebonden in slaap gehouden te zijn met een tube in der keel plus bij bijna doodgaan beademing met de ballon over haar beademing met de tube incl trauma’s van infuusjes en lijnen plus operaties haar angst hebben gegeven. Zelf vind ik dit niet heel gek klinken.. en denk dat een kleintje hysterisch laten huilen zorgt voor problemen in hechting etc. Huilen is het kwijtraken van emoties en stress, maar ze kan het zelf gewoon nog niet opvangen denk ik ☺️ Denk dat we het beiden misschien anders benaderen toch bedankt voor het meedenken.
Ik begrijp de gedachte. En het kan hoor. Tuurlijk. Maar dan is er dus geen uitweg. Want dat trauma kan ze over 4 jaar ook nog hebben.... Dat is wat ik probeer te zeggen. Je kiest ervoor om haar niet te laten huilen. En dat mag. Prima. Maar het verandert niks. Dat is de consequentie.
Ik denk zelf dat het ook veel met jullie eigen spanning te maken heeft: jullie hebben ook een trauma opgelopen. Pappa is overspannen. Jij eigenlijk ook, door de situatie. Dat voelt ze. Daar reageert ze op. Dat is niet "jullie schuld". Maar de kans is wel groot dat dat een onderdeel van het probleem is.... Als ze voelt dat jullie in rust zijn en vertrouwen in haar hebben (dat ze kán slapen), dan zou dat haar rust kunnen geven. Máár dat is geen toverformule... Wel een stukje van de vicieuze cirkel...
Hoi, wat naar zeg. Ik geloof wel degelijk in trauma’s die zo’n kleintje daarvan op kan lopen. Misschien heb je het al lang geproduceerd , maar heb je hulp van een osteopaat? Of misschien een cursus babymassage (kun je ook nog heel lang mee doorgaan als ze wat ouder zijnn) om voor het naar bed gaan te ontspannen en dat je een goede verbinding met je kind maakt? Bijvoorbeeld deze https://mountaingreen.nl/babymassage
Die kun je gewoon online thuis volgen.
Ik ben er van overtuigd dat mijn kind beschadigd is door haar eerste inentingsprikje, ik heb weken paniek in haar ogen gezien. Maar langzaamaan gaat dat gelukkig weer weg. Kun je nagaan wat het met een kind kan doen als ze zoveel meemaken als jouw kind.
Sterkte!
Even een berichtje. Ik heb een veel te vroeg geboren meisje, inmiddels 7, maar toch. Ook op het randje van de dood gelegen, vastgebonden geweest, infuusjes, zuurstof etc. Ook zij huilde veel, ook bij het slapen gaan. Wij lieten haar gecontroleerd huilen, eerst elke minuut naar haar toe, dan elke 2 minuten, dan elke drie, zo bouw je het uit. Ze was dus echt niet alleen, telkens kwam ik terug. Het duurde denk een week, toen sliep ze sneller en beter. En wat betreft trauma's, daar is bij mijn dochter ook uitgebreid naar gekeken, pre verbale trauma's zijn het. Toch begrens ik haar huilen, ook op advies van de psycholoog. Jouw dochter is nog klein, maar mijn dochter kan met haar 7 jaar gerust 3u huilen als ik haar haar gang laat gaan. Ik zeg echt, nu is het huilen klaar, ik wil geen tranen meer zien. Het lijkt hard, maar het helpt haar echt. Huilen en verdrietig zijn is oke, maar niet eindeloos en onbegrensd. Heb ook een man met psychische problemen, momenteel zelfs opgenomen bij de ggz. Je mag me altijd een berichtje sturen.
Het heeft ook te maken met nog niet kunnen reguleren. Daar hebben ze ons nog voor nodig. Maar een baby kan zelfs tijdens de zwangerschap in de buik al stress ervaren, wat zich na de geboorte kan uiten in gedrag. Iets ‘kleins’ kan dan een baby al uit evenwicht brengen. Bij medische problemen laten we een baby niet alleen, die geven we troost en/of pijnstilling. Maar bij psychische problemen wel? Medische problemen sluiten we ook eerst uit, dit zou ik daarom ook bij psychische problemen doen, juist met een dergelijke voorgeschiedenis. Wat nog-even! benoemt geldt voor het merendeel. Een klein percentage heeft echter een andere aanpak nodig waarbij de standaardaanpak juist averechts. Dat je dan als moeder dichtbij jezelf en je intuïtie blijft vind ik sterk.
De oudste lag altijd in een bedje aan de hoofdkant opgehoogd met twee boeken. Dat werkte het best. Zodra hij met zijn hoofd het bed raakte was het totale paniek. Met 15 maanden ging er een zijkant uit zijn ledikant. Hij mocht altijd een speelgoedje mee en speelden daar even mee in bed. Na regen komt zonneschijn ik hoop dat het snel goed komt voor jullie.
Haar ledikantje staat hier ook nog opgehoogd vanwege haar reflux (die we inmiddels niet meer behandelen en er van uitgaan dat die weg is maar is nooit door kno meer bekeken). Ze ligt altijd erg onderin haar bedje stampt er soms ook tegen aan als ze in moet slapen als het niet lukken wil ☺️ Speelgoedje onthoud ik even dankjewel
Volg je een bepaald ritme? Wij hebben bv 2-3-4 of 3-3-4 schema en zo hebben we een variabele bedtijd maar wel eentje waar ze steeds “moe” genoeg voor is. Vermoeidheid zorgt mss ervoor dat ze haar trauma wat meer los kan laten? Klinkt heftig. Zelf heb ik heel lang bij haar geslapen op de kamer. Ofja zij bij ons. Nog steeds. Ze is 11 maanden deze week. Dan lag ik op bed, haar bedje tegen ons bed aan en hield ik haar handje vast als ze huilde. Fluisterde zachtjes “mama is hier, tis oke,” op zo ritmisch dreuntje. En zo met twee vingers klop klop… klop klop de hartslag nabootsen op haar borst.
Weten dat ik erbij ben en ze niet alleen in de kamer lag, hielp mij rustig te blijven. Maar ze weent nog soms ook hoor. Ze heeft die ontlading echt nodig na een drukke dag. Dan blijf ik lekker dicht bij haar. Ze heeft ook een tshirt van me in bed, en een speen of knuffel wilt ze niet, maar overal en altijd bij het slapengaan wel die tshirt.
Liefde van een moeder, die heeft mij veel leren relativeren en loslaten. Wou dat ik haar vanaf dag 1 had leren kennen 🙈
We hebben geen uren schema.. ze slaapt op aanraden van de slaapcoach maar een slaapje overdag. Dit is een verbetering ipv 2x 25 min slaapt ze nu vaak smiddags 1-2 uur. Hier ook geen speen of knuffel maar T-shirt heb ik al lang niet meer geprobeerd, ga ik weer proberen dankjewel!
Onze dreumes wil helaas ook geen speen of knuffel. Ik ga het t-shirt ook weer proberen. ik heb wel eens een knuffel de hele dag bij me gehouden en aan haar gegeven voor de geur, maar ze ruimt altijd eerst alles op uit haar ledikant (knuffel, dekentje, speeltje: alles gooit ze er steeds uit)😏 herkenbaar? Is ook een spelletje in de box… 😏
Je hebt vast van alles geprobeerd dus wellicht gewoon een probeersel .. werkt het niet dat helaas. Maar mijn zoontje was drama ( ASS) en die heb ik van 1 tot 3 elke avond 10 min pride and prejudice laten kijken op de iPad 🙈 en dan was die zo weg. Hij snapte er geen zak van, vond het nauwelijks interessant maar het werd een soort ritueel waar hij toch heel kalm van werd. Anders was ik ook uren bezig.. en zo ff maar. Hele gare methode . Maar je weet zelf dat je rare dingen doet in zulke situaties
Ze heeft nog nooit echt tv gekeken.. maar misschien is het wel de oplossing ja bedankt!
Bij jullie in bed nemen werkt dat? Samen slapen? Bij haar blijven liggen tot ze slaapt?
Met wegleggen wordt ze gelijk weer wakker, voedt haar altijd in slaap. Thuis op der kamertje en in een stoel. Op vakantie op bed liggend en dan overleggen in campingbedje. Dit was ook niet succesvoller helaas. De slaapcoach heeft aangeven dat het in slaap voeden voor nu nog steeds een goed idee is omdat het haar veiligheid en ontspanning geeft. Dus hebben dat nog maar even aangehouden. Misschien is de volgende stap voor naar bed gaan voeden.. alleen geen idee hoe ze dan in slaap moet komen want ze kan niet zelfstandig in slaap vallen 🙈
reacties (43)