Eindelijk dan is het schatje geboren

Na helemaal opgebrand te zijn had ik gezegd bij de VK ik wacht tot 41 wk is hij dan niet dan wil ik er zo snel mogelijk achteraan. Op 41wk precies hebben ze me gestript en de volgende ochtend voelde ik heel iets om het kwartier. Ik had om 10u een afspreek in het ziekenhuis en merkte in de auto rit er heen dat het wel echt wat was maar had zoiets van laten we wel gaan straks houd dit weer op ofzo. In het ziekenhuis ben ik nagekeken en nog een keer gestript. Daarna moest mijn man me per rolstoel naar de auto brengen zo oncomfortabel voelde ik me. Maar bij de deur begon ik al de te huilen. Ik had echt snelle weeen en kon echt niet nog een half uur in de auto terug en dan straks misschien weer naar het ziekenhuis. Gelukkig hielden ze me daar en is de VK gebeld. Daar onder de douche voelde ik het steeds erger worden en weer op bed dacht ik oei dit gaat snel heftiger dan ik had verwacht en kon bedenken. 

Toch vond VK dat ontsluiting snel genoeg ging en prikte de vliezen door en toen belande ik in zo veel pijn dat ik radeloos werd en gewoon helemala in paniek ging. Hun mij kalmenren en proberen adem onder controle te krijgen. Pijn dat het deed elke wee heb ik mijn man kapot geknepen en gehuild als een wolf (genant hihi echt film like drama) Dus algauw gesmeekt om ruggeprik dat mocht gelukkig maar we moesten er even op wachten. Wat een ellende was dat en toen die prik zetten ook. Zitten terwijl je dood gaat van de wee en stil voorovergebogen wachten tot zon prik goed gaat brrrrr. Heb men man gebeten erg he.

Toen werd het gelukkig milder maar voelde nog zo veel dat ik mee moest zuchten. Al snel voelde ik druk mar er was niemand want het ziekenhuis was vol en naast me werd tegelijk ook een baby geboren. Eindelijk toen er iemand kwam kijken was er idd 8cm en die drukte ze weg en al snel mocht ik persen. Wat ik ook niet wst dat dat zoooooo zeer deed. Vooral als baby half het hoofd naar buitenn heeft en je moet even wachten. Heb getiert en de zuster moest me af en toe kalmeren. Eindelijk kwart voor vijf was hij er.

Onze hele dikke baby  Levi en meteen was alles gelukkig goed. Ik voelde me meteen weer helemaal goed en na twee uur mocht ik gelukkig weer naar huis. Daar voelde ik me al snel weer prima. Grote broer is helemaal trots en pappa natuurlijk ook. Ik ben ook super verliefd op mijn zachte negen ponder die het goed doet. En het gekke is iedereen zegt goh wat lijkt hij als baby op de baby foto's van grote half broer. Dat vind ik ook! Grappig een donkere versie.

Nu verder met de slapeloosheid en het grote genieten. We zijn God heel erg dankbaar. Hopenlijk kunnen we snel het zonnetje in en hem aan iedereen laten zien!!!!