Mijn dochter is nu 11 maanden. Vanaf 2-3 weken na haar geboorte tot 7 maanden oud is ze een huilbaby geweest (12-20 uur per dag, elke dag). We waren dan ook enorm opgelucht toen het vele huilen ophield. De verklaring vanuit het ziekenhuis is altijd hoogsensitiviteit geweest. Er is nooit een medische verklaring gevonden.
Sinds ze 7 maanden is wilde ze heel graag kruipen, maar dat kon ze nog niet. Ze was enorm gefrustreerd en was altijd aan het mopperen.. jengelen en lag telkens halfhuilend erbij. Je was continu met haar bezig omdat ze altijd maar lag te klagen en negeren ging dan over in huilen/krijsen. We hadden goede hoop dat met kruipen ook wat meer rust zou komen... maar je raad het dus al. Ze kan sinds 3-4 weken kruipen, en het jengelen is alleen maar erger geworden. Echt niets is goed. Ze kan zichzelf zo'n drie seconde vermaken en dan begint ze weer. Ze wil niets. Ze wil niet bij je zijn (heeft ze nooit gewild), ze wil niet in de box, niet op de grond (ook niet samen met mij), niet in de stoel, niet in de kinderwagen, niet kruipen, niet naar bed, geen honger. Helemaal niets. Ze kan nog maar 1,5 uur wakker blijven voordat ze er weer helemaal doorheen zit. Dan slaapt ze vaak 45 minuten waarin ik even tot rust probeer te komen, en dan begint de ellende weer. Langer slapen lukt ook niet.
Ik moet mijn onverdeelde aandacht 24/7 aan haar geven en dan nog ligt ze de helft van de tijd te mopperen dat het niet goed is. Ik heb haar eerder vandaag nog een half uurtje gewoon haar gang laten gaan, al mopperend. Totdat ik het gekrijs echt niet meer aan kon horen. Ik heb een post-partum depressie die ook alleen maar erger wordt. We hebben geen hulp, geen familie (dichtbij) of vrienden. Ik weet het gewoon niet meer. Ik kan het niet meer.
reacties (22)