Bevallen!!! Gelukkig en kapot!

Ibrahim is er! Een supermooie jongen van 3790 gram geboren op precies 37 weken!

Ik lag al vanaf 1 april in het ziekenhuis met pre eclampsie maar ze hebben het met medicatie weten te rekken naar 37 weken. Het begon dinsdagochtend met een ballon katheter. Het lukte niet om hem te plaatsen, na poging tien!!! Gelukt, zeer pijnlijk!
Na ongeveer 8 uur voelde het alsof de ballon eruit glipte. Ik had ook wel wat weeeen maar niet regelmatig. Na toucheren bleek dat de ballon niet goed had gezeten en was de buitenkant van de baarmoedermond mooi op 3 cm maar binnenkant niet! Nog een ballon wilde ik echt niet dus gingen we over op tabletten om de ontsluiting op gang te helpen. Weeeen werden pijnlijker en dinsdag nacht een spuit met morfine gekregen zodat ik toch zon drie uur geslapen heb. Woensdagochtend weer getoucheerd nog steeds niet genoeg ontsluiting om vliezen te breken. Ik barste in huilen uit! Nog een pil. Om 14 uur herbeoordeeld en ze kon net bij het hoofdje. Ze wilde nog niet mijn vliezen breken en nog een pil maar ik zat echt aan mijn eind na meer dan 24 uur weeeen met maar drie uur slaap. Na overleg met de gyn besloten ervoor te gaan. De gyn wilde snel doorpakken dus na breken vliezen gelijk paar doseringen weeeen opwekkers gekregen. Wat een wezenstrek volgde! Om drie uur vliezen gebroken om zes uur had ik 7 cm om kwart over zes tien! Ik mocht persen maar de weeeen waren niet lang en sterk genoeg. Dus tijdens het persen kreeg ik nog meer opwekkers. Na wat hopeloze momenten eindelijk om 19.10 was ie er! Oh wat ben ik opgelucht! 24 uur later mochten we naar huis. Nu thuis proberen om ons draai te vinden na twee weken ziekenhuis en een mooi nieuw mannetje!.