Verteld + Afspraak

Salam 'alaykoum wa rahmatoulahi wa barakatouhouh,

Nou, we hebben het zondag aan mijn ouders verteld en maandag aan zijn ouders en tevens een paar beste vriendinnen. Ook hebben we gelijk een afspraak gemaakt bij de verloskundige, dat is op 12 juni in sha Allah (als Allah het wil). 

Mijn man en ik dachten de hele tijd 'hoe gaan we het vertellen?' en we zijn dus samen naar de prenatal gegaan en 1x i love opa en i love oma sokjes gekocht. Bij de kassa vroeg die vrouw of het een cadeau was dus ik zei ja en voordat ze het wilde inpakken vroeg ik of ze bij beide een schoentje kon verwisselen (zodat je een i love opa en een i love oma sokje kreeg), vonden ze tevens een top-idee! Vond ik stiekem ook wel haha maargoed.. we gingen de dag daarop dus naar mijn ouders en zoals jullie gelezen hebben heeft mijn man geen werk dus mijn moeder werd eerst boos van 'waarom kopen jullie een cadeau als jullie geen geld hebben!?' dus ik zei 'maak nou maar open!' haha en toen zag ze die schoentjes en keek ze naar mij en begon ze bijna te huilen haha ze was heel blij maar ook een beetje bezorgd qua geld (maar ze zei dat ze ons gaat helpen enzo dat vond ik wel heel lief). Dus dat was echt heel leuk en mn vader was een beetje overrompeld denk ik maar op t eind zei die steeds 'ik word opa, ik word opa' haha dus alhamdoulillah (alle lof aan Allah). Mijn moeder die heeft nog 2 zoons uit een ander huwelijk (iets ouder als 35) en ze is nog geen oma! Dus ik vind het echt heel leuk dat ik de eerste ben, wilde altijd al jong mama worden!

En zijn ouders reageerden wat koeler haha zijn moeder riep gelijk (nadat ze het had uitgepakt) 'ben je in verwachting!?' haha dus ik ja en zij gaf gelijk een knuffel en feliciteerde ons en zijn vader reageerde ook heel blij, dusja ik ben echt heel blij. 

Mijn vriendinnen waren ook allemaal heel erg blij alhamdoulillah (alle lof aan Allah) dusja ben wel opgelucht. Ik wilde liever wachten maar kon het gewoon niet meer voor me houden, heb het slechts aan de dichtsbijzijnde verteld, want ik zou ze namelijk ook gewoon vertellen als ik een miskraam zou hebben. Maar Moge Allah dat behoeden en het een gezond kindje laten worden, ameen!

Ik wil wachten tot 20 weken om spullen te kopen maar weet niet of me dat gaat lukken, mijn man is heel lief voor me. Heb namelijk heel erg last van huilbuien en dan zegt hij dat het allemaal goedkomt enzo, dus daar ben ik heel blij mee! We hebben al een beetje over namen gesproken (hij wilde dat pas veeeeeeeeeeeeeeel later doen, maar ik wil alles nu al regelen haha). Ik wilde in eerste instantie Abdurrahman ( betekend aanbidden van de Barmhartige) omdat dat ook mijn kunya is (bijnaam = moeder van Abdurrahman) maar nu heb ik daar een negatief gevoel bij. We hebben al een hele mooie jongensnaam (hij wil als heel graag een jongetje) en meisjes naam heb ik ook al, maar ben er nog niet helemaal uit. Ik hoop vooral dat het gezond is!

Nou tot de volgende keer!