Bevallingsverhaal

Salam alaykoum / Hallo allemaal,

Het begon allemaal 7 februari (40.4 weken), ik las een beetje over serotiniteit en begon me af te vragen of het wel zo verstandig was om te wachten tot ik echt 42 weken was of niet langer. Ik wilde graag dat het natuurlijk op gang zou komen dus heb ik toch de borstkolf gepakt en aan beide borsten even gekolft (tepelstimulatie zou wel eens werken), daarna ben ik gewoon weer bezig geweest (krijg je harde buiken van dus ik dacht wie weet..). Mijn man was die dag de hele dag weg aangezien er een conferentie was in reiswijk en hij meehielp in de keuken om te koken voor 2000 man.

Hij kwam rond 23:00 thuis en toen hebben we nog even gepraat, geknuffeld en zijn we gaan slapen. Alleen maakte mn man me steeds wakker en toen viel ik niet meer in slaap.. Uiteindelijk hebben we nog een romantisch momentje gehad midden in de nacht en daarna heb ik misschien nog 2/3 uurtjes geslapen voordat de wekker voor het gebed ging. We zijn toen gaan douchen en ontbijten en ik had harde buiken die best wel gevoelig waren, dus ik was aan het twijfelen of het misschien weeen waren. Mijn man zou die dag ook helpen weer in reiswijk maar omdat ik zo twijfelde bleef die thuis (gelukkig!). Rond half 9 begonnen de weeen echt zeer te doen, maar ik was nog steeds aan het twijfelen of het echte weeen waren aangezien ze nog geen minuut duurden en er geen regelmaat in zat. 

Mijn man is toen nog even gaan slapen tot 1 uur, terwijl ik echt al de weeen zat weg te puffen (pff wat deed dat pijn zeg..). Ik heb mijn man toen wakker gemaakt want ik dacht echt dat de bevalling was begonnen. Mijn man heeft toen gegoogled en zei dat het waarschijnlijk voorweeen waren haha en toen zakte de moed echt in mijn schoenen want als die voorweeen al zoveel pijn doen.. laat staan de echte bevalling! We gingen toen een documantaire kijken (nouja, ik zat meer de weeen weg te puffen..). En ja.. Daarna hebben we gewoon op bed gezeten en de pijn was echt ondraaglijk aan het worden (was ook supermoe, en door de weeen kon ik niet meer slapen, net als ik bijna in slaap viel, begon de volgende wee weer). Dus mijn man belde de verloskundige rond.. 4/5 uur en die zei dat ik echt moest wachten op regelmatige weeen die minimaal een minuut aanhielden. Dus ja, mijn man heeft toen mijn moeder gebeld en die is toen gekomen. Toen kon mijn man even boodschappen doen en hielp mijn moeder mij de weeen op te vangen (heb haar hand echt fijgeknopen). Na een tijdje dat mijn man wegwas voelde ik opeens iets vloeien dus ik vroeg mijn moeder te kijken en alles was nat, dus ik belde mijn man dat die de verloskundige moest gaan bellen. 

De verloskundige kwam toen ik het echt niet meer hield (ik was trouwens ook nog niet aan het bloeden dus moest bidden, pff dat was moeilijk!!). De verloskundige kwam en toucheerde mij, ik had 5/6 cm ontsluiting. Toen is ze even gebleven en begon over pijnstilling omdat ze zag dat ik helemaal uitgeput was. Ik zat toen erg te twijfelen maar heb toch besloten om naar het ziekenhuis te gaan omdat de weeën ook minder kwamen dus mijn lichaam echt uitgeput was. De verloskundige moest nog even voelen voordat we weggingen (moest mijn vluchtkoffer nog inpakken snel) en toen was het bijna 7cm. Nou, de verloskundige ging de auto pakken en daar gingen we dan. Pff we reden net weg toen mijn man er achter kwam dat hij z'n telefoon vergeten was grrrr.. dus snel terug, telefoon en snel naar het ijsseland ziekenhuis (omdat die van ons in de buurt op het moment een mannelijke verloskundige had alleen). 

Rond half 8 waren we in het ziekenhuis, met de weeën tussendoor (iedereen zag me ze weg puffen buiten en in het ziekenhuis haha). Uiteindelijk was ik in mijn kamer en moest me helemaal uitkleden, toen moest ik liggen en kreeg ik de banden op mijn buik om de hartslag van de baby te meten en de baarmoederactiviteit. Daar hadden ze een kort filmpje voor nodig om enige vorm van pijnstilling te kunnen toedienen. Voor mijn gevoel ging alles alhamdoulillah (alle lof aan Allah) heel snel. Dus de anesthesist kwam en die zette de prik (deed best wel even pijn) en toen moest ik nog 3 weeën echt weg puffen voordat de ruggenprik een beetje begon te werken. Nou, wat een oplichting zeg.. Ik kon echt even ontspannen toen en weer lachen haha. 

Nou, het was inmiddels al 2 uur verder en ik was nog steeds op 6cm, dus de verloskundige zei dat het toch het beste was om naar het ziekenhuis te komen. I agreed! Ik kon lekker weer even zitten en onstpannen, heb toen een paar boterhammen met kaas gegeten en toen kwam de verloskundige om te kijken of ik al ietsje verder was. Ik zat toen op 8cm en toen stagneerde het een beetje. Ik kreeg iets van weeën opwekkers en toen kreeg ik weer pijn dus werd de ruggenprik ook hoger gezet. Ik ging toen op mijn zij liggen en mijn man zei dat ik even moest proberen te slapen. Na een kwartier begon ik weer pijn te krijgen en het werd steeds erger totdat ik echt wilde meepersen. 

De verloskundige kwam en zei dat ik bijna op de 10cm zat dus ik mocht al licht meepersen, maar ik voelde alleen de pijn niet als ik hard mee perste dus ik deed gewoon mee met de perswee haha. Nou toen lag alles klaar en ik mocht echt beginnen met persen, met de eerste wee zei ze dat ze het haar al zag dus ik dacht wow haha dat gaat snel! De tweede perswee kon iedereen het hoofdje al zien en vroeg ik tussen de weeën of ik even mocht voelen en ik voelde zijn hoofde al! De derde wee was zijn hoofd er bijna uit en de 4de wee is mijn mijn kleine Abdurrahman geboren!!! Dus in 7 minuten tijd Allahoema baarak (moge Allah het zegenen)! 

Ik wilde de navelstreng laten uitkloppen en mijn man was supertrots op mij hihi. Daarna kwam de placenta en heeft mijn man het dadelritueel gedaan. Ik heb toen geprobeerd te borst te geven (was echt pittig hihi hij was zo wild met z'n hoofdje aan het doen) wat uiteindelijk wel is gelukt alhamdoulillah (alle lof aan Allah). Nouja toen moest ik gaan douchen en proberen te plassen, was allemaal gelukt alleen werd ik zo duizelig onder de douche. Daarna ben ik aangekleed en zat ik klaar om te vertekken (mijn moeder was helemaal into de baby). Ze hebben toen de taxi gebeld en ja.. toen gingen we met zn 4en naar huis hihi

Ik begin nu pas echt aan de baby te wennen en ook echt dat het mijn kindje is, hij is zo schattig, kan hem wel opeten! En zo mooi Allahoema baarak! Ben Allah zo dankbaar voor dit prachtige wonder en ik hoop stiekem dat ik er nog vele meer mag krijgen in sha Allah (met de wil van Allah), haha 2 minuten na ik was bevallen vroeg ik aan mijn man wanneer we voor de 2de gaan hahahaha

We hebben allemaal leuke gesprekken gehad met de verloskundigen (ik heb 3 wisseldiensten meegemaakt). Ze vroegen allemaal hoe we getrouwd waren en hoe we bekeerd zijn, want we zijn natuurlijk beide nederlands-looking. Dus was allemaal heel gezellig en ze hebben me super geholpen!

Ik wilde heel graag thuis bevallen zonder enige pijnstilling maargoed, qadrAllah (het lot van Allah). Ik ben nog steeds heel trots op mezelf en heb een hele positieve terugkijk op de hele bevalling, hoe zwaar het ook was!

Alhamdoulillah! 

Wa salaam / Groetjes,

Oum Abd