Wat zal de toekomst ons brengen?

Salaam alaykoum wa rahmatoullah /Hallo iedereen,

Het is weer een tijdje geleden, Bunay 2 heeft al 4 tandjes met de 5&6de op komst (lekker gezellig.. NOT!), Bunay 1 is van de bv af, wat ik toch best wel moeilijk vond ondanks hij er niet veel om zeurde en ik het helemaal zat was na 2 jaar.

We zijn verhuist, naar een buitenwijk van de drukke stad. We wonen onder de vriend van mijn man die 4 kinderen heeft. Alhamdoulilah (alle lof is aan Allah) ten alle tijden, maar toch best een beproeving op zich. Ik moet helaas de was bij hun doen omdat er hier geen wasmachine kan worden aangesloten en ik geen balkon heb om het op te hangen. Telkens bemoeienis van hoe de was gedaan moet worden en hoe ik mijn kinderen moet opvoeden. Elke keer als Abdurrahman slaapt word hij wakker gemaakt omdat de kinderen op de deur kloppen lawaai maken.

Mijn man zit bijna tegen een burnout aan, waardoor hij niet echt kan helpen oid. Ik ben supergestrest en reageer alles op hem af. Ik wil gewoon een beetje rust.. Mijn man wil na 2 maanden terug naar Nederland mits hij een ander idee heeft om hier aan inkomen te komen. We willen beide graag blijven alleen hebben we een slechte ervaring met de grote stad.

Ik zit er een beetje doorheen en wil eigenlijk gewoon even linea recta naar NL maar dat kan mijn man niet aan, ik heb zojuist mijn facebook verwijdert, het maakt me indirect zo ongelukkig en het is gewoon pure tijdverspilling. Ik zit niet lekker in mijn vel en voel me een vreselijke moeder..

Bunay 2 word echt een leuk kindje, tijgert er op los en probeert te kruipen en staan Allahoema baarik (moge Allah het zegenen). Bunay 1 komt in de peuterpubertijd en hoewel het soms erg zwaar is om op het einde van de dag tegen gekrijs te luisteren omdat de banaan door midden is gebroken en niet meer vast aan elkaar wil, is het een prachtjong en genieten we ondanks de situatie erg van hem.

Dat was het even, tijd voor een nieuw hoofdstuk in ons leven denk ik?

Wa salaam / Groetjes,

OumAbd