Was dit het dan?

Salaam alaykoum wa rahmatoullah / Hallo allemaal,

Pff de kinderen slapen net beide en ik voel me zo rot. Mijn lontje is zo kort en het lijkt alsof ik alleen maar boos ben en mezelf aan het uitputten met die gedachte dat ik toch al een slechte moeder ben. Ik ben over alles aan het twijfelen, ik vind het echt een zware beproeving.

We willen zo graag hier blijven maar als geboren en getogen Nederlanders die bekeerd zijn tot de islam gaat zo lastig soms. We hebben echt ons best gedaan om het te laten lukken, mijn man vooral. Misschien wil Allah het gewoon niet? Ik voel me rot naar mijn ouders toe en mijn schoonouders dat ze hun kleinkinderen niet zien. We horen goed te zijn voor onze ouders en dat gaat ook niet zo makkelijk vanuit het buitenland. Ik heb echt veel contact met mijn moeder en zij heeft precies hetzelfde meegemaakt.

Als jonge gescheiden vrouw wilde ze naar Nederland, ze dacht daar gelukkiger te zijn dan haar moederland Polen maar is dat ook zo? Ik hoor haar vaak klagen en zagen over van alles en nog wat. Haar moeder was kwaad dat ze ging en zei tegen haar 'wacht maar tot je kinderen volwassen zijn, dan gaan ze hetzelfde doen'. Dus toen wij met het hoge woord kwamen om te emigreren, zat zij te snotteren en aan haar moeder te denken. Ik voel me zo rot, nu ik kinderen heb kan ik wel begrijpen hoeveel pijn dat doet.

Maar het lijkt zo onmogelijk om gelukkig te zijn in Nederland, als moslim. Elke keer buiten uitgescholden te worden en nu met kinderen? Waar is de liefde en saamhorigheid gebleven? Wij hebben misschien niet dezelfde normen en waarden maar respect is toch altijd van belang? Misschien komt het wel door al die aanslagen 'in naam van', ik haat ze! Moslimterroristen worden ze genoemd. Het zijn gewoon terroristen die niks maar dan ook niks met de islam te maken hebben.

Ik weet het soms allemaal niet meer.. Mijn man zit er ook doorheen en wil even uitrusten voordat we echt remigreren, en ik kan alleen maar boos zijn. Denkende dat hij zich soms aanstelt of whatever.. Ik mis onze liefde, ik mis hem zo erg, de oude hem die me zoveel hielp en aardig was. En ik begrijp het allemaal wel maar ik zit er ook een beetje doorheen.

Ben benieuwd wat er allemaal gaat komen, mijn man denkt dat het allemaal wel goedkomt en dat zal ook vast wel maar ik hoop dat ik enigzins weer gelukkig word en energiek, ik mis ook de oude mij!

Wa salaam / groetjes,

Amatullaah

1749 x gelezen, 6

In Overig

reacties (0)


  • Tiens

    Ik vind het echt erg voor jullie dat je gewoon om de haat en discriminatie weg gepest voelen... Ik schaam me soms echt dood voor de extreem rechtse mensen die hier zo veel haat in zich dragen... En je hebt geen ongelijk ook... Laatst nog een meisje met een hijab overeind moeten helpen omdat de postbode haar omver heeft gefietst en in plaats van haar overeind te helpen "godver!" Riep en verder ging... Echt, waar zitten sommigen met hun verstand. Ik heb wel eens het gevoel dat we even allemaal vergeten zijn dat buiten ras, cultuur, geloof en kledij we gewoon allemaal mensen zijn en we ons met zn allen gewoon normaal mogen gedragen tegen elkaar. (Ben zelf atheistische nederlander)

    Misschien een heel dom idee... Maar kan jouw moeder niet bij jullie komen te wonen dan? (Natuurlijk ook een gigantische stap, en hebben jullie vast ook wel overwogen... Maar misschien ook eens bij haar neer leggen?)

  • china-dad

    Je moeders moeder liet het klinken alsof de reden dat je kinderen emigreren, een soort straf is. Dat is natuurlijk klinkklare onzin van de bovenste plank. Alsof je ouders je wegjagen! Dat is niet zo, dat doen de onverdraagzame mensen. Niet je ouders. Laten we dat goed onthouden.

    Ik woon in een ander werelddeel dan mijn ouders en heb daar nu ook een gezin. Dat is voor hen niet leuk inderdaad, vooral niet als er zoiets gebeurt als dat mijn moeder overlijdt - ik was amper op tijd in Nederland om haar nog te zien.

    Dat is heel erg, maar ik zal toch moeten doen wat voor mij en mijn gezin het beste is. In mijn geval was dat, dat ik de kans moest grijpen om naar China te gaan om de taal en cultuur nog beter te leren begrijpen. Dus dat heb ik gedaan, zonder te weten of en wanneer ik ooit terug in NL zou gaan wonen. Ik ben verdrietig over het verdriet dat ik mijn ouders aandoe, maar het is beter dan thuis in mijn eigen schulpje blijven hangen en daar ongelukkig van worden... Dat zouden mijn ouders ook niet op hun geweten willen hebben.

  • 2boys2girls

    Ik wens je het allerbeste lieve zuster