Time of a new beginning..

 logeren b

Salaam alaykoum wa rahmatoullah / Hallo mensen,

Nou, ik ga maar eens verder met mijn verhaal.. We zijn dus in April bij mijn ouders aangekomen en die kwamen na een week terug van vakantie. In een huis waar ze normaal met zn tweetjes leefden, waren nu ik, mijn man en mijn 2 kinderen ook aanwezig. De eerste week probeerden we natuurlijk veel weg te zijn en veel te helpen, maar omdat wij ook niet lekker in ons vel zaten begon dit helaas wel wat te verwateren. De tweede week merkte ik aanzienlijk dat mijn ouders het zat begonnen te raken en vertelde mijn man dat we asap we moesten wezen, gewoon om de band met mijn ouders stabiel te houden ( in de islam moet je goed zijn voor je ouders dus wilde niet met knallende ruzie moeten vertekken). Gelukkig boden zijn ouders ook hulp aan. Ik voelde me een stuk beter daar, mijn ouders hebben een klein appartement en mijn schoonouders een grote een-gezinswoning. Wij namen onze intrek op zolder en dat was veel fijner als bij mijn ouders. 

Mijn oudste zoon werd vaak wakker snachts van de jeuk.. maar gelukkig sliepen mijn schoonouders erdoorheen. Sochtends ging ik ontbijten en ging meteen naar buiten, stukje wandelen in het bos (door weer en wind). Wij mochten daar niet bidden dus moesten we dat stiekem doen en mijn schoonmoeder probeerde heel erg haar religie op mij in te planteren (zeg ik het goed?) waardoor ik echt niet lekker in mijn vel zat. Mijn man vertelde over zijn verleden ( vrouw-gerelateerd) en dat brak me gewoon.. Ik wilde het niet weten maar mijn nieuwsgierigheid overmande me, meestal zegt mijn man niks maar dit keer gaf hij alles bloot. Nouja op het top-punt, ik had ondergewicht en werd echt zwaar depressief van de slapeloze nachten ben ik alleen met mijn jongste naar mijn ouders terug gegaan. 

Oh wat was dat moeilijk en voelde ik me een verschrikkelijke moeder.. Ik kon niet eens voor mijn kinderen zorgen en mijn oudste zag ik soms een week niet, soms zelfs 2 weken!

De band met mijn moeder verslechterde want ik was gewoon depressief, probeerde waar ik kon ruzie te maken met mijn man en ja.. deed niks om te helpen in het huishouden waarop mijn ouders knallende ruzie kregen na een tijd. Ik heb meteen mn spullen gepakt (kinderwagen, luiers, en een grote tas met kleding) en ben zo de deur uitgelopen. Ik belde mijn man en zei dat ik eruit was gezet (was in principe ook zo) en hij was verbaasd. Ik kon alleen huilen en belde een vriendin. Helaas was ze erg ziek en heb nog een aantal andere vriendinnen gebeld. Ik hoopte dat mijn man me zou komen halen maar hij zei dat mijn schoonmoeder me niet wilde hebben daar..

Dus daar zat ik.. buiten op een bank in tranen met mijn zoontje en meeste spullen. Helemaal alleen gelaten en verlaten (zo voelde ik me). Mijn man zei dat ik mijn  moeder lief moest vragen om nog een nacht te blijven en dan zouden we de dag erna naar een oplossing zoeken, ik wilde niet maargoed wat moest ik dan? Mijn moeder huilde en zei natuurlijk. De volgende dag sprak ze geen woord tegen me.. Ik ging naar mijn beste vriendin en mocht daar de nacht blijven, ik vroeg haar haar man te vragen voor een oplossing aan de moskee (heb mijn man zonaal gepusht om dat te doen). Alhamdoulillah (alle lof is aan Allah), het waren de laatste tien nachten van de ramadan en een broeder sliep die in de moskee waardoor ik in zijn huis mocht. Een andere broeder ging studeren in Saudi en mochten 4/5 jaar zijn huis overnemen!! Oh Allah ik was zo ontzettend blij. Hierop kreeg ik ontzettend veel ruzie met mijn man, omdat ik vond dat hij wat meer mocht doen. Hij erkende en ja we hebben alles uitgepraat.

Wa 

Nouja goed, mijn man heeft nu, na al die maanden eindelijk een baan ook en Abdurrahman is aangenomen op de PSZ dus dingen gaan goed! Grote jongens worden het, ze zijn nu ontzettend ziek allebei ( overgeven....) maar goed. Ik wilde het verhaal even kort opschrijven. Ik wil er verder niet meer mee bezig zijn, het was een ontzettend zware tijd en ik moet er wel om huilen soms. Ik mis Marokko wel, ik hoop dat we ooit terug kunnen naar een fijne stad en omgeving in shaa Allah ( met de wil van Allaah).

Dankjewel voor alle steun, ik waardeer het enorm! Ik ga nu hoop ik alleen positieve blogs schrijven met wat minpuntjes haha alhamdoulillah voor alles, ik ben blij met de wijze levensles en ik hoop dat Allah ons vergeeft met deze zware beproeving die wij hebben moeten meemaken.

Wa salaam / Groetjes,