Bevallingsverhaal

Salaam alaykoum wa rahmatoullahi wa barakatouhou / Hallo allemaal,

Werd wel tijd voor een bevalling verhaal.. Nou 40.6, ik dacht dat ik de 40 weken niet eens zou halen. Maar 40.6 stond ik zoals wel vaker in de nacht op vanwege maagzuur. Ik ging douchen want het was bijna gebedstijd, na het ochtendgebed ben ik weer in bed gaan liggen en voelde 3x een sterkere harde buik. Ik dommelde in slaap en werd soms wel wakker van de pijn. Rond 8 uur kwam ik uit bed en heel onregelmatig (zoals altijd) bleven ze komen en gaan.

Mijn ouders zitten in een verhuizing dus die kwamen hierheen om wat te regelen online en ik moest soms even weglopen om een wee weg te puffen. Wilde nog niks laten weten want mijn moeder is een stresskip, al door haar verhuizing laat staan als ik nu ook nog ging bevallen.

Ik weet dat het erg lang kan duren bij mij dus ik heb niemand gebelt, alleen mn kraamzorg (is een hele goede vriendin). Helaas zwakten de weeën af als ik ging zitten of liggen, inmiddels had ik de verloskundige wel gebeld in de namiddag om te zeggen dat er iets bezig was, zij adviseerde wel om gewoon rustig te doen en als de bevalling komt dan zet die door ook als ik ging liggen of zitten.

Nou, in de avond begon ik het wel zat te raken, wil er aan de ene kant ook vanaf zijn dus ging ik met mijn man mee om de kinderen weg te brengen (die hadden toevallig een slaapfeestje). Ik kende die moeder dus ben even binnen geweest en gedag gezegd, mijn dochter vond het te eng dus die ging weer mee terug.

Rond 19.45 waren we thuis die dag en toen bij zitten en liggen kwam er vaak een hele heftige wee.. Mijn man wilde nog pizza bestellen dus had een helft pizza op en dacht nu ga ik liggen hopelijk kan ik nog wat slapen.

Het was een vreselijke nacht.. ik kreeg diarree, weeën en moest ook overgeven. Ik had een soort persdrang die ik net zo ervaarde 2 min voor mn 2de bevalling. Uiteindelijk de verloskundige gebelt (rond 5 uur snachts) en die wilde pas voor 11 uur komen en dacht dat ik buikgriep had. De weeën kwamen om het uur soms zelfs 2 uur.. wel nog steeds echt hele heftige weeën (alsof ik al bij 8 cm was).

Toen mijn man wakker werd (hij werd snachts ook wakker maar kon weinig doen dus sliep veel) zag hij dat het echt niet goed ging en begon zich zorgen te maken. Hij belde de verloskundige die zei dat ze met mij had afgesproken pas rond 10.00 te komen. Hij zei nee ik wil dat je nu komt, dus ze was er om 7.30 ongeveer.

Ik had lichte verhoging maar voor de rest was alles goed met mij en baby. Ze wilde ondanks mijn wens voor een hands-off bevalling toch even kijken of de weeën iets hadden gedaan. Ik had 3cm, dat was echt balen.

Ik was zo uitgeput dat ik zei mijn hele bevallingswens op te geven en een ruggenprik wilde, maarja eenmaal in het ziekenhuis en ruggenprik ben je ook weer 2 uur verder, dus ik dacht ik moet erdoorheen, die kracht komt wel.

Helaas hadden we het bad nog niet gevult en ik had net gedoucht.. (boiler was leeg) mijn weeën worden meestal ondraaglijk na het breken van de vliezen dus wilde ik wachten. Mijn man is echt een topper, die zette de waterkoker aan, 4 pannen op het fornuis en 2 emmers heet water halen bij de buren elke keer. Dus rond 11 uur kon het eindelijk, alleen lukte het haar niet omdat de vliezen zo straks om haar hoofd zaten. Ze belde de andere verloskundige die ze net had afgelost om te komen (die is wat meer ervaren) en zij was er om 12 uur, dus 12.15 waren mijn vliezen gebroken en heeft ze gestript.

Ik ben het bad ingestapt en voor mijn gevoel had ik nog 3 weeën en begon mijn lichaam het over te nemen (persen). Mijn man ging steeds naar onze dochter die ook thuis was dus de kraamzorg (was er ook inmiddels) ging hem snel halen. Hij moest snel zn tosti uit het tosti ijzer halen en zei 'nu al!?'

De tv hard gezet voor onze dochter en ik perste elke wee mee.. ik raakte even in paniek toen het hoofdje begon te staan en riep 'nee nee nee ik wil niet meer!' Maar dat gaat natuurlijk niet. Ik herpakte mezelf en toen haar hoofd eruit was zag ik een bos met haar.. HUH!? Hoe kan dat? Dat hebben mijn kinderen nooit gehad!

Ik pakte haar hoofdje en wachte op de volgende wee, ik perste zo hard als ik kon en trok haar zo op mijn borst! Om 13.16, zwaarste baby van allemaal met 3855gr, maar wat een magisch moment was dat!

Ik was zo opgelucht, zo blij! Ik had geen tijdsbesef meer maar merkte dat het bad erg rood werd, de verloskundige en kraamzorg hadden voor mijn gevoel ontzettend veel haast met de placenta. Ik ruikte aan haar hoofdje en ze pakte meteen de borst dus ik hoopte dat de placenta snel kwam. Ik begon weer weeën te krijgen en de verloskundige zei dat ik langzaam mocht trekken aan de navelstreng, ik voelde een plop maar dat waren de resten van de vliezen. Daarna perste ik en kwam hij er gelukkig uit.

De verloskundige wilde dat ik uit bad kwam, maar toen ik wilde opstaan ging het niet goed. Ze moesten me echt uit bad tillen en snel neerleggen, ik voelde me zo naar! Gelukkig ging dat snel weer weg en viel het mee met vloeien. De placenta zat in een bak naast mijn prachtige dochtertje en ik mocht de navelstreng doorknippen.

Het is niet helemaal gegaan zoals ik het voor me zag maar al met al ben ik zo tevreden en blij. Er was een klein paniek momentje maar het mocht er zijn.. ik herpakte mezelf, heb haar zelf aangepakt en opgetilt, zelf de navelstreng doorgeknipt en al boven al zijn we beide gezond!!

Ze pakt soms wel de borst en soms niet, wat erg frustrerend is want ze huilt zichzelf in slaap.. Kinderen zijn echt helemaal gek op haar ook. Kraamzorg is echt top en voor de rest is het aansterken en beter worden (beetje ziekjes).

Wa salaam / Groetjes,

Amatullaah