Maandag 7december, een speciale dag waar de inleiding van ons zoontje in gepland stond,
Om 7u gaan we binnen in het ziekenhuis en bijna meteen word ons een verloskamer aangeboden,
Eenmaal binnen sluiten ze me aan aan de monitor om de hartactie van ons zoontje te volgen,
Ik krijg een lavementje toegedient en moet het ophouden, na 5 minuutjes ga ik naar toilet,
De dokter komt mij onderzoeken, en overlegt met haar collega of ze een ballon plaatsen of tabletten,
Het worden tabletten, ze worden geplaatst en ik moet mij op mijn zij gaan liggen om ze optimaal te laten werken,
Tijd verstrijkt en er gebeurt niets, ik heb nog geen weeën, de dokter gaat opnieuw gaan overleggen,
Er word beslist dat er een 3de tablet zal worden geplaatst.
Zo gezegd, zo gedaan, eindelijk komen er wat weeën,
Maar bij de onderzoeken vorderd het niet, er wordt beslist om de vliezen te breken,
Dit wordt gedaan, en meer weeën komen op hang, ik begin het heel lastig te krijgen en ze plaatsen een epidurale,
De dokter blijft af en toe onderzoeken, maar moet tot de conclusie komen dat ik blijf plakken op 4cm opening,
De dokter verteld ons dat ze nu met de gyn gaat overleggen wat de opties zijn, mijn man vraagt haar of het een keizersnede wordt,
De dokter wil er nog niet over uitwijden maar zegt dat die kans bestaat,
Ik voel mij zo teneer geslagen, zo teleurgesteld en hou mijn tranen niet meer in,
Het hek is helemaal van de dam; de dokter komt binnen en zegt dat ze een sectio gaan doen, ze kunnen het niet meer blijven proberen,
Ondertussen zijn we al 22u30 en proberen we al van 7u..
ik voel mij bang..
We moeten wachten tot alles klaar is; en gaan naar beneden, daar wordt extra medicatie op de epidurale ingedient..
Ik verleg mij van bed, en ze beginnen eraan, redelijk rap merk ik dat er iets niet klopt, ik voel veel pijn, ze duwen met man en macht op mijn buik,
Ik voel ze snijden, en ik kan mijn benen bewegen, ik heb veel pijn maar er wordt niet gereageerd.. mijn man
Raakt in paniek en word boos, hij vraagt of het normaal is dat ik zoveel voel, ze geven medicatie bij, ik zeg dat ik me misselijk voel en er wordt iets gegeven tegen de misselijkheid..
Eindelijk na uren afzien, een epidurale die waarschijnlijk zijn werking was verloren, veel bloed zweet en tranen werd onze zoon Benjamin geboren op 7 December 2020, om 23u37
Hij woog 4410 gram en mat 53,5cm, zijn grootte is waarschijnlijk een grote reden geweest waarom het vaginaal niet vlotte.. hij was ook al ingedaald waardoor de keizersnede zo moeizaam ging.
Hij is het helemaal waard!
reacties (11)