En we gaan weer verder

Maandag ben ik naar de huisarts geweest. Ben het gesprek aangegaan over hoe ik me voelde. Samen zijn we tot de conclusie gekomen dat ik waarschijnlijk geen postnataledepressie heb maar dat ik wel oververmoeid en wellicht overspannen ben.
Om zeker te zijn dat er geen medische oorzaak voor is en het dus puur door slaapgebrek komt heb ik gisteren bloed moeten laten prikken. Dus gisteren nuchter naar de prikpoli. Maar eerst de kids naar het kdv. O wat had ik een honger maar alles voor het goede doel.

Helaas zijn de nachten op dit moment erg slecht. Niet alleen moet ik er uit voor Lorenzo die het eigenlijk nog best oké doet op het moment met een nachtvoedingen rond 2:00 na een avondvoeding om 20:30 maar nu begint ook Elina de nachten te breken met huilbuien die soms niet te stoppen zijn.
Dat is niet echt goed voor mijn rust maar omdat ik overdag nog maar 1 x hoef te kolven nu wel de rust om overdag nog wat te slapen nu ik nog nietwaar het werk ben.

Al lijkt er een eind te komen aan mijn betaald thuis te zitten. Er is een opwacht inzicht. Helaas in Tiel dus zal dagelijks om 6:30 in de auto moeten zitten als het door zot. Pfff en dat tot eind december. Maar goed dan maar elke avond om 21:00 naar bed.

Ik geniet overigens wel weer wat meer van miijn kinderen, ben nog wel sneller geïrriteerd dan normaal maar heb het weer onder controle. Dat geeft de mens moed kan ik vertellen.