16 maanden en iedereen is papa

Ja mannetje al weer 16 maanden ben je. Afgelopen twee maandjes ben je weer flink veranderd. Je begint steeds meer te praten. Sommige woordjes zijn echt heel duidelijk zoals bal, terwijl andere nog een beetje onduidelijk zijn zoals poesch. Tut is ook een belangrijk woordje voor je en je auto is vroem vroem. Alle mensen die je goed kent en lief vind heten allemaal papa. Zelfs mama is Papa, tenzij je in bed ligt en er maar niemand komt om je uit bed te halen want dan wordt heel sporadisch toch een keer om mama geroepen. Je weet het dus wel kleine vlegel.

En al doe je iets expres alles is OhOh. Het is echt wel heel schattig maar mama en papa weet je soms erg boos te maken met hechte kleine mannetjes streken. En je zus pesten begint ook te komen. Al vinden we dat niet meteen iets slechts. Je liet eerst alles gebeuren wat je zus deed maar nu begin je toch terug te duwen of te slaan. Alleen dat je ook uit jezelf als je zus lekker zit te spelen haar lastig gaatvvallen is wel wat minder. Soms ben je juist heel lief wil je iets aan je zus geven zoals het eten wat je gekookt hebt maar je zus wil dan niet mee gaan in je spel. Erg jammer vinden wij maar we kunnende zusniet dwingen met je te spelen. Jullie kunnen soms ook heel lief zijn samen. Dan wordt er even geknuffeld en gekust en als je zus straf heeft ga jij haar wat speelgoed brengen in haar strafhoek als wij niet opletten.

De laatste tijd begint ook eindelijk het mooie weer en je vindt het heerlijk om buiten te spelen. Als de achter deur dicht zit en je mag de tuin niet in kun je heel boos worden maar als h dan open gaat ben je helemaal in je element. Je loopt naar de schuur en zegt vroem vroem of te wel pak je mijn auto? En als die er dan is scheur je lekker door de tuin op je auto. En de glijbaan wordt ook steeds interessanter. Je kunt er bijna zelf op klimmen mama of papa staan nog wel achter je voor het laatste zetje en er voor te zorgen dat je niet achterover er weer afvalttijdens het klimmen.
En ook in de grote speeltuin vermaak jij je prima met klimmen, klauteren en glijden en de draaimolen vindt je ook steeds leuker.

Maar gemakkelijk maak je het mama en papa niet. Je huilt nog steeds heel erg veel, zeg maar rustig krijsen als kijkje in niet krijgt. Het kost ons heel veel geduld wat we soms echt niet meer op kunnen brengen. We zijn begonnen met je in bed leggen of in je stoel op de gang als je dat soort buien hebt. Je bent dan snel stil maar als we je dan weer terug halen begin je gewoon weer opnieuw. Mama en papa weten echt niet meer hoe we dat aan moeten pakken. Je doet het nu al vanaf paar weken na je geboorte.
Maar aan de andere kant mogen we niet klagen jij en je zus zijn tenminste gezond.

Afgelopen week is mama op de uitvaartdienst geweest van Thomas. Www.toekomstvoorthomas.nl hij zou in september 6 jaar geworden zijn. Mama kende de ouders van een aantal jaar geleden toen mama nog in Limburg danste. Mama zat toen met de ouders van Thomas in een dansteam All for One. En nu heeft hun kleine kanjer Thomas de strijd verloren tegen de oneerlijke ziekte neuroblastoom kinderkanker. Echt verschrikkelijk. En als mama daar bij stil staat wat mama veel gedaan heeft afgelopen weken dan beseft ze dat onze zorgen in het niets vallen met hun verdriet. Zij zouden er alles voorgeven om hun Thomas terug te krijgen zelfs als hij zo vaak zou huilen als jij. Het helpt mama rustiger te blijven en niet zelf te gefrustreerd te raken.

Maar ondanks je gekrijs waar ik van hoop dat dit echt beter gaat worden naar mate je zelf meer kunt-want ja mama weet dat het meestal komt omdat je ons iets niet duidelijk kunt maken of omdat iets niet lukt, houdt mama wel heel veel van jou en zou ze jou voor geen goud willen missen. Ik moet er niet aan denken dat jij of je zus (ongeneeslijk)ziek zouden worden. Het zou onze ergste nachtmerrie zijn.

En nu zit je naast me boos en gefrustreerd maar ondertussen met zo'n lief ondeugend koppie kijken naar mama en dan smelt ik toch echt ook weer van je.