Herkenning? Achterstand en opstandige zoon.

Mijn neefje zit op kentalis en idd gedrag van een kind door jonger is. Ik zou dan ook eerder het kind behandelen naar zijn leeftijd die in dit geval jonger. Scheelt een hoop frustratie dan wanneer je steeds zit met je gedachten bij een 3 jarige.

Mijn neefje zit op kentalis en idd gedrag van een kind door jonger is. Ik zou dan ook eerder het kind behandelen naar zijn leeftijd die in dit geval jonger. Scheelt een hoop frustratie dan wanneer je steeds zit met je gedachten bij een 3 jarige.

Als je kind mentaal gezien jonger is dan een kind van 2, dan hoort dit gedrag wel bij die mentale leeftijd. Dit is dan dus even een zware tijd. Zit er verbetering in zijn ontwikkeling, of blijft hij op een bepaald niveau hangen? Is hij zindelijk?

Niet persoonlijk, maar wel professioneel. Ik zie veel kinderen met taalachterstand/TOS (of hij echt TOS heeft kan ik op basis hiervan nooit zeggen maar beginnen met eerste woordjes op 3 jaar is sowieso een fikse achterstand, waardoor het ook wordt veroorzaakt) die veel frustratie, boosheid, angst hebben en die daardoor uiteindelijk moeilijk gedrag vertonen. Zeker als er een mismatch zit tussen taalniveau, leeftijd, cognitief en sociaal-emotioneel niveau. Wat ook niet gek is, want het is ook frustrerend als je je niet goed kan uiten, niet kan zeggen wat je wilt, niet begrepen wordt en onderschat of overschat wordt door je omgeving! Gelukkig krijgt hij de juiste begeleiding zeg je, en hopelijk kunnen zij jou en hem handvatten geven hiervoor. Misschien (tijdelijk) inzetten van ondersteunende communicatiemiddelen? Hoe dan ook is t echt een zoektocht en heel pittig voor jullie als ouders/gezin. Moeilijk dat de "gewoon leuke dingen" die sommige andere gezinnen wel kunnen ondernemen, nu niet gaan. Zorg goed voor jezelf, dat heb je ook nodig. Lukt t om soms ook 1 op 1 dingen met je dochter te doen?

Mijn zoon doet dat ook, mijne is dan wel 2.5, zegt eigenlijk vrij weinig.

Ik heb ook een grote jongen van 93cm en 15kg.

Dat baldadige gedrag zal er wel gewoon in zitten bij de mijne en kan ook erger worden als ze even een sprongetje ervaren. Het is een fase.

Ik vind het toch wel normaal.. geduld word beloond.

Er is een cirkel van veiligheid. Als een kind in een mentale sprong zit of het zicht verbeterd iets grijpen ze in gedrag en spel soms terug naar oud en vertrouwd. Als ze weer vertrouwd zijn en je helpt ze met nieuw gewenst gedrag komt dat helemaal goed. Wij noemen het superkrachten. Als je koffie gaat drinken met vrienden denk goed na over de locatie, een plek waar kinderen erg vrij kunnen spelen zonder gevaar te lopen. Spreek af in een speeltuin of ga samen naar een kinderen boerderij (met eigen picknick).

Lastig, heel veel geduld en sterkte toegewenst! Misschien kun je de deurklinken omhoog zetten? Toen onze oudste net 2 was kon hij dat gewoon open doen, desnoods pakte hij een stoeltje. Maar ik heb meerdere oppaskindjes die het gewoon echt niet voor elkaar krijgen met 3,5 jaar. Dus ik weet niet of het helpt?

Krijg je zelf ook hulp of tips om hem te begeleiden? Je hebt vast alles al geprobeerd, maar professionals kunnen soms nog ideeën hebben die wij zelf niet hebben bedacht?

Geen herkenning bij mijn eigen kinderen, maar wel in de familie. Je moet het een beetje zien als kattenkwaad van een 2 jarige (zover is zijn ontwikkeling nu) met de levenservaring van een kind van een goede 3,5 jaar. Een kindje van 3,5 heeft al dubbel zoveel gezien en kan gewoon al bij meer dingen als een kind van 2, waardoor zijn 2 jarige peuterbuien heftiger zijn.

Sterkte ermee! Ik kan snappen dat je je soms aan huis gebonden voelt.