Laat ik beginnen dat ik hier 2 jaar niks meer heb geschreven.
Nu hoop ik op toch herkenning? iemand wie bijna het zelfde mee maakt.
Mijn zoon is inmiddels 3 jaar maar ontwikkeld zich als een kind van 23 maand.
Prima hij doet het goed op zijn tempo en begint met woordjes,
een paar maand geleden had ik dat nooit gedacht.
Heeft uiteraard de juiste hulp en zit op de juiste plek.
Maar hij blijft een uitdagende boefje, het heeft even een tijd geduurd dat het eindelijk te doen was.
Nu voelt het na kerst extremer, zit overal aan loopt weg. De deuren gaan weer 100 x per dag weer open.
Ik dacht dat ik deze stomme fase had gehad maar het uitdagen is nu nog heftiger.
Luisteren doet hij niet, maar ook echt niet.😢
Ik word er gefrustreerd van al wil ik dat niet, ook normaal op visite kan niet want hij zit overal aan.
Ik en mijn partner rennen alleen maar, spelen doet hij heel weinig helaas. (Ook heel snel afgeleid)
Mijn oudste is jong maar groot voor zijn leeftijd, dat zit natuurlijk ook niet mee.
Toch hoop ik op herkenning maar ik ben bang dat er weinig herkenning is.
Voel mij vrij eenzaam en soms jaloers dat ik niet even alleen weg kan met 2 kinderen , want het is echt drama.
reacties (22)