Hormonaal, migraine en schuldgevoel.

Misschien helpt het om even van me af te schrijven.
Ondertussen ben ik 31+2 zwanger.
Vanmorgen ben ik wakker geworden met migraine en zonet nog een aanval gehad, mega balen!
Ik ben de hele dag al heel hormonaal emotioneel.
Onze dochter wilde vanmorgen totaal niet luisteren, bij alles wat ik zei ging ze er tegen in en dat maakte me echt
boos. Tegen stribbelen met naar bed gaan, naar de wc gaan, kleding aan. Ze verzet zich tegen alles.
Ik voel me zo machteloos want ik kan haar niet meer oppakken en naar boven tillen wat ik normaal doe als ze niet luistert.
Ben echt uit mijn slof gegaan, wat ik eigenlijk helemaal niet wil. Waarnaar ik me weer super schuldig voel tegenover haar.
Ik ben alleen maar aan het janken vandaag. Deze zwangerschap is zo zwaar, ik heb continue het gevoel dat ik haar tekort doe.
Door de misselijkheid, migraine, en nu de buik die in de weg begint te zitten kan ik niet heel veel meer met haar doen. Ik heb de afgelopen periode eigenlijk heel veel aan mezelf gedacht (wat ook echt wel
moest) maar ik heb het gevoel dat ik aan alle kanten iedereen te kort schiet.
De aandacht voor mijn vriend, en dochter doen me nog het meest. Ik geniet veel minder van alles omdat ik me zo rot voel steeds.
Ik had me voor genomen het laatste jaar dat m'n dochter nog thuis was (volgend jaar naar school) enorm te genieten van haar, maar dat lukt totaal niet op deze manier.
Ik weet dat ik haar straks het mooiste cadeau ooit ga geven, een zusje. Waar ze zo naar uit kijkt.
Ik kijk er naar uit om weer mezelf te zijn, niet meer misselijk en weer gezellig voor iedereen. Ben echt helemaal klaar met deze zwangerschap.
Ik wil weer genieten van alles en iedereen om me heen, want ik ben zo gezegend met ons mooie gezin🤎

871 x gelezen, 2

reacties (7)


  • Nog-even!

    Ik denk dat dat voorgenomen idee van te móeten genieten niet werkt: genieten doe je vanzelf, niet in opdracht En ik neem aan dat je afgelopen 3 jaar al heel vaak van je dochter genoten hebt... Dus waarom moet jij van jezelf dan vandaag iets doen, wat je altijd al gedaan hebt? Pas je aan bij de omstandigheden. Probeer niet alles te regisseren en onder controle te houden... Daar worden jullie allemaal niks beter van namelijk. Alleen maar gestresst.... Een zware zwangerschap is pittig, maar joh, straks is ie voorbij en dan kun je je weer lekker schuldig voelen over dat je niet van zwangerschap genoot... Maar wees eerlijk: dat moet je alleen maar van jezelf. Iets wat rot voelt, kun je moeilijk van genieten, toch? Je gaat een blinde ook niet verplichten om wat meer te gaan zien... Stop dan ook met je jezelf niet-realistische eisen op te leggen. Leer om te gaan met de omstandigheden zosls ze zijn, ipv je er telkens tegen te verzetten... Daar heeft je dochter ook meer aan: een moeder die chagrijnig is omdat het leven niet loopt zoals zij wil, is geen fijn voorbeeld. Een moeder die omgaat met het leven zoals het komt, geeft veel meer basis en ontspanning.... Dit kun jij!

  • Vlindermoeder

    Ik begrijp je hoor! Ik heb vandaag ook een poosje zitten janken. Het huis is zo'n teringzooi, maar ik kan gewoon niet meer. Mijn man doet zijn uiterste best. Daar ligt het echt niet aan. Ik slaap wanneer onze dochter slaap, want anders red ik het niet tot de avond. Normaal gesproken doe ik dan het huishouden. Dan hebben we ook nog 2 honden die uitgelaten moeten worden en aandacht verdienen én ik werk gewoon nog 3 dagen. Onze dochter is 2 dagen ziek geweest. Ik werkte thuis en ik heb haar niet gehoord. Gisteren is ze de hele dag vervelend geweest. Niets was goed, spullen vlogen door de kamer etc. Ook ik werd gisteren boos toen ze maar om niets bleef huilen. Daar zei mijn man wat van. Hij heeft gelijk, maar het lukt gewoon even niet.

    En ja, natuurlijk krijgen we er straks iets moois voor terug, maar we mogen ook best toegeven dat het zwaar is allemaal

  • Assiral

    Oh wat lastig soms he?! Je wilt het ook allemaal

    goed doen. Werk, huishouden, relaties…

    Huishouden is hier ook echt drama. Mijn vriend heeft nu lekker 2 weken vrij en hij doet ook echt zijn best, maar het is toch anders dan wanneer ik het zelf doe🙊. Ook al ben ik hem enorm dankbaar dat hij zoveel overneemt nu, dat had hij ook niet kunnen doen.

    Door de hormonen voel je je gewoon een slechte moeder op sommige momenten.

    En ik denk dat die kleintjes ons ook aanvoelen.. ik merk zodra ik minder geduld heb dat zij ook erg vervelend word en me gaat uitdagen. Het is voor hun ook een grote verandering, dat mama ineens niet zoveel meer kan, waar ik er eerder 100% voor haar was.

    We komen er wel doorheen! 💪

  • Vlindermoeder

    Precies!

    Onze dochter gaat volgend weekend bij haar neefjes logeren. Mijn man en ik gaan dan lekker op de zolder aan de gang. Samen gaat dat een stuk sneller. Even alles uitzoeken, opruimen, op Marktplaats zetten/naar de kringloop of weggooien. Ik vind dat zo heerlijk!

    Onze dochter voelt mij idd ook erg aan. Als ik af en toe moet huilen, dan is ze ook erg onder de indruk. 'Mama huilen' zegt ze dan en dan komt ze een kus brengen. Dan moet ik nog harder huilen haha. Ik probeer mijn tranen dan ook een beetje voor haar te verbergen.

    Morgen weer een nieuwe dag 💪🏻

  • Nog-even!

    Een goed moment om te onthouden voor de toekomst: kinderen die beter worden, zijn altijd lastig: ze willen weer van alles, maar zijn nog niet helemaal hersteld.... Dat levert altijd frustratie op. Maar het hoort erbij Duidelijk zijn en het gehuil nemen zoals het komt. Over een paar dagen is het voorbij

  • Duck204

    Dikke knuf❤️

  • Assiral

    Wat lief🤎