Misschien helpt het om even van me af te schrijven.
Ondertussen ben ik 31+2 zwanger.
Vanmorgen ben ik wakker geworden met migraine en zonet nog een aanval gehad, mega balen!
Ik ben de hele dag al heel hormonaal emotioneel.
Onze dochter wilde vanmorgen totaal niet luisteren, bij alles wat ik zei ging ze er tegen in en dat maakte me echt
boos. Tegen stribbelen met naar bed gaan, naar de wc gaan, kleding aan. Ze verzet zich tegen alles.
Ik voel me zo machteloos want ik kan haar niet meer oppakken en naar boven tillen wat ik normaal doe als ze niet luistert.
Ben echt uit mijn slof gegaan, wat ik eigenlijk helemaal niet wil. Waarnaar ik me weer super schuldig voel tegenover haar.
Ik ben alleen maar aan het janken vandaag. Deze zwangerschap is zo zwaar, ik heb continue het gevoel dat ik haar tekort doe.
Door de misselijkheid, migraine, en nu de buik die in de weg begint te zitten kan ik niet heel veel meer met haar doen. Ik heb de afgelopen periode eigenlijk heel veel aan mezelf gedacht (wat ook echt wel
moest) maar ik heb het gevoel dat ik aan alle kanten iedereen te kort schiet.
De aandacht voor mijn vriend, en dochter doen me nog het meest. Ik geniet veel minder van alles omdat ik me zo rot voel steeds.
Ik had me voor genomen het laatste jaar dat m'n dochter nog thuis was (volgend jaar naar school) enorm te genieten van haar, maar dat lukt totaal niet op deze manier.
Ik weet dat ik haar straks het mooiste cadeau ooit ga geven, een zusje. Waar ze zo naar uit kijkt.
Ik kijk er naar uit om weer mezelf te zijn, niet meer misselijk en weer gezellig voor iedereen. Ben echt helemaal klaar met deze zwangerschap.
Ik wil weer genieten van alles en iedereen om me heen, want ik ben zo gezegend met ons mooie gezin🤎
reacties (7)