Wauw dit was me er één. Ik moet het nog steeds verwerken wat er allemaal is gebeurt, en hoe.
De nacht voor de inleiding kreeg ik na het bloedverlies wat lichte krampen.
9 uur smorgens de VK gebeld en had 3 cm.
Ze ging weg en zou 1 uur weer komen. 11 uur braken mijn vliezen. Vanaf toen kwamen de weeën om de 2-3 minuten.
12 uur de verloskundige gebeld want kreeg een weeënstorm. Toen ze kwam om 1 uur zat ik op 5 cm.
Vanaf toen ging het heel snel, alleen maar rug weeën gehad.
Om kwart voor 4 begon de persdrang, maar na een half uur persen zat er geen vordering in. Ik voelde aan alles dat dit kindje te zwaar zou zijn en ik haar er niet uit kreeg maar ik wilde zo graag.
De verloskundige stelde voor om een ambulance te bellen en naar het ziekenhuis te gaan. Ik raakte in paniek, ik dacht nee we zijn zó dichtbij ik had dit gewenst dus het zal me lukken ook.
Ik moest een keuze maken om met mijn man in de auto te stappen of per ambulance te gaan. En ineens, gebeurde er iets. Ik kreeg een oerkracht en met al mijn kracht die ik had perste ik, en ineens stond het hoofdje!
Ik zei ik voel het branden, ze komt! En jahoor het hoofdje werd geboren en na nog een paar keer persen kwam ze er uit om 16:29.
Ik zat op de baarkruk en pakte haar aan, en ik was in shock. Ze was enorm.. en helemaal blauw.
Ik ben snel op bed getild en ons meisje moest even bijkomen maar uiteindelijk deed ze het super goed.
Ze heeft een uur bij me gelegen en gelijk mooi aan de borst gedronken.
4775 gram zwaar en 54,5 cm.
Ik vind het bizar hoe ik dit er uit heb gekregen... waar die oerkracht ineens vandaan kwam.
Ben zelf veel bloed verloren, op m'n benen staan lukt niet dus ik pak mijn rust en blijf lekker boven in bed voorlopig. Dit hele gebeuren, de aanloop er naar toe, de spanning, de bevalling even rustig verwerken allemaal. Het was heftig, maar zo mooi en precies hoe ik wenste🤎 ik geloof echt dat er meer tussen hemel en aarde moet zijn dat ik dit heb mogen doen zo!
reacties (43)