47. Fijn dat het lukt ??
Ik had vanmiddag een verjaardagsfeestje en er waren veel kinderen, baby's en zwangeren. Erg gezellig. Max had honger dus (natuurlijk) legde ik hem aan. Bovendien was hij een beetje overvallen door het lawaai en gespeel van de kindjes, en wilde dus lekker bij mama tutten.
"wat fijn dat het lukt" Kreeg ik te horen. Huh? Lukken? okee....
Op mijn antwoord dat iedere vrouw, op 2 % v/d wereldbevolking na, wel borstvoeding kon geven, kwamen de verhalen los.
Jamaar Truusje van de buren, van de nicht van, van de overkant, mijn kennis, ik, (etc etc) kan ECHT geen bortsvoeding geven hoor....
De zwangere vrouw vond het erg mooi dat ik nog steeds (?) voedde, maar ze zei; "zoals de andere moeders zeggen, ik hoop maar dat het lukt...."
Het kan. Maar 2% niet. Van de wereldbevoking. AAAHHHHH.
Even voorbijgaand of het nou wel of niet lukt, willen we echt dat zwangere vrouwen zeggen; "Ik hoop dat de borstvoeding gaat lukken?"
Dat vrouwen er bij voorbaat al vanuit gaan dat het wel eens niet kan lukken?
Oh zeker ik heb ook wel eens momenten gehad dat ik het even niet meer zag zitten. Met een premature zoon, niet kunnen happen, nachtkolven, kolfmelk nageven etc. Maar geen moment heb ik gedacht dat ik het niet zou kunnen.
Maar pak een jonge moeder, die voor de geboorte constant van iedereen te horen heeft gekregen, "nou IK kon het niet hoor". Logisch dat ze dan snel(ler) overstapt op kunstvoeding.
Ikzelf vind dat echt geen goede ontwikkeling.
Borstvoedingskennis wordt niet meer overgedragen van moeder op moeder, oma staat niet meer mee te kijken of je een goede houding hebt, en grootoma met de huis/tuin/keukentips is allang uit beeld.
Misschien wordt het tijd, dat we met z'n alle (of het is gelukt of niet) zwangere vrouwen een (postitief) hart onder de riem steken !!
reacties (0)