Helaas zijn er veel vrouwen die voor hun gevoel te vroeg zijn gestopt met de borstvoeding.
In gesprekken met deze moeders geven ze allemaal hetzelfde aan:
Een sterk gevoel van spijt:
Velen vinden zichzelf zwak. Vinden dat ze meer hadden moeten “doorzetten”. En hebben spijt naar hun kindje en naar zichzelf toe.
Slechte voorlichting:
Ze geven aan dat slechte voorlichting een sterke rol heeft gespeeld bij hun beslissing om te stoppen. Kraamzorg, artsen, verloskundige, hun eigen moeder, vriendinnen of de buurvrouw, iedereen heeft wel een mening over de borstvoeding. De vooroordelen en fabels zijn talloos.
Weinig steun:
(Te) weinig steun van de omgeving. Vooral van hun eigen man/vriend, hun eigen moeder/schoonmoeder en vriendinnen.
Weinig kennis:
Veel moeders geven aan dat ze eigenlijk te weinig weten van borstvoeding. (echt goede kennis) Weinig kennis waar ze heen moeten als de borstvoeding niet helemaal lekker loopt. Onzekerheid over hun bv.
Motivatie:
Je eigen motivatie. Doorzettingsvermogen. Juist op een heel emotioneel, hormonaal moment kan dat gewoon even ontbreken.
Heel vaak krijg ik de vraag of ik kan zien, waar het fout ging. In bijna alle gevallen is het een combinatie van bovenstaande factoren.
Vermoeidheid, kraamtranen, horrormonen. Je man/kraamzorg/moeder die al snel richting kunstvoeding wijzen. Slechte of geen kennis van de borstvoeding en pijn. Een baby die afvalt of veel huilt. Allemaal heel verklaarbaar, heel logisch.
Jezelf “empoweren” . Kennis opdoen, een sterk supportsysteem achter je hebben staan zijn heel belangrijk om de borstvoeding te laten slagen.
Want, laten we wel wezen, tuurlijk is borstvoeding het “beste” voor je kindje. Maar helaas gaat onze samenleving compleet voorbij aan de (natuurlijke) GEVOELENS van een moeder, namelijk, dat borstvoeding geven een normaal en logisch vervolg is op je zwangerschap.
En op het moment dat je dat niet meer geeft, je een sterk gevoel van falen en spijt kunt voelen.
reacties (0)