Zwanger worden. Soms moet je er iets voor overhebben.
De MMM (Medische Malle Molen), vernederende testen zoals een spermazaadteltest, of de samenlevingstest (vrijen op commando en dan laten onderzoeken hoeveel zaad er in je vagina blijft leven) Clomid, met verhoogde kansen op meerlingen. De zeer onromantische IUI of de zeer belastende IVF. Hormooninjecties, stemmingswisselingen, het pijnlijke aanprikken van eicellen etcetcetc. Menig huwelijk heeft er flink onder te lijden gehad.
Maar opgeven is geen optie. En zeker niet al binnen een paar maanden. Stellen gaan jaren door. De behoefte voor een kind is groot. Een kindje dat uit jouw eigen lijf komt. Dat groeit in en door jou…..
Maar met de borstvoeding is dat heel anders. Vrouwen doen er alles aan om zwanger te worden, maar met de borstvoeding is het een heel anders verhaal.
Alleen al horrorverhalen, nadelen of een negatieve vriendin zijn soms al genoeg om het al helemaal niet te proberen. En wat dacht je van tepelkolven of stuwing? Vergeleken met het aanprikken van een eicel een makkie, maar vaak toch de rede dat vrouwen stoppen.
Dat een kindje volledig groeit op jouw lijf, dat jouw lijf, net als bij een zwangerschap je kindje kan laten bestaan, is ineens niet meer zo belangrijk.
Met een zwangerschap weten we dingen niet. Jongen of meisje, we hebben het niet voor het uitzoeken. Hoe goed een baby groeit, wanneer hij komt en zelfs of het gezond is. Het zijn dingen waar we geen enkele invloed over hebben.
Maar met de borstvoeding willen we opeens dingen weten. Hoeveel komt eruit? Hoeveel drinkt mijn kindje? En in plaats van weer op je lijf te vertrouwen, datzelfde lijf dat zo goed heeft gezorgd dat je kindje ontstond en groeide,… nee, datzelfde lijf vertrouwen we nu niet meer….
reacties (0)