115. De nadelen van; Time-out, stoute-stoeltjes, afkoelplekjes etc.
In het kort:
Omdat geïnteresseerde ouders en opvoeders zich bewust zijn geworden van de gevaren van lichamelijke straf, is "time-out" (a) een populaire opvoedingsmethode geworden. Kinderen die zich hebben misdragen moeten rustig in een stoel zitten of worden naar hun kamer gestuurd om tot rust te komen en na te denken over hun gedrag. Na een tijdje mogen ze weer terugkomen in de groep of in het gezin op voorwaarde dat ze zich "netjes" gedragen. De aanbevolen tijdsduur is meestal 1 minuut per leeftijdsjaar, en kinderen die de stoel of kamer te vroeg verlaten, worden teruggestuurd om alsnog de volle tijd uit te zitten. Sommige boeken raden aan om daarnaast volledige stilte op te leggen, en wordt die stilte verbroken, dan start de tijd opnieuw. In ieder geval wordt de ouders een snel en gemakkelijk resultaat beloofd.
Het gebruik van "time-out" lijkt minder kwetsend dan een tik geven, slaan of schreeuwen, omdat er geen lichamelijk of verbaal geweld gebruikt wordt. Daarom wordt het gezien als een zekere mate van vooruitgang in ons continue streven naar een betere wereld voor onze kinderen. Volgens veel opvoeders en psychologen is "time-out" echter niet zo onschuldig als het lijkt en is het bovendien een emotioneel schadelijke methode om kinderen op te voeden. Sterker nog, de "National Association for the Education of Young Children" heeft "time-out" toegevoegd op de lijst van schadelijke opvoedingsmethoden, samen met lichamelijke straf, bekritiseren, beschuldigen en vernederen.
Vanuit het gezichtspunt van een kind wordt ‘time-out’ zeker ervaren als een straf. Wie wil er nou worden afgezonderd van de groep en totaal genegeerd worden? Het is zeer waarschijnlijk dat kinderen deze manier van afgezonderd worden zien als in de steek worden gelaten en verlies van liefde. En hoewel ouders vaak voorzichtig zijn door hun liefde te benadrukken en onderscheid maken tussen kind en wangedrag ("Ik hou van je, maar nu moet je voor 5 minuten naar je kamer omdat wat je deed, echt niet mag") komen hun daden sterker over dan hun woorden………..
Kinderen jonger dan zeven jaar hebben simpelweg nog niet het vermogen om woorden op dezelfde wijze te verwerken als volwassenen dat doen. Concrete ervaring en waarneming van de werkelijkheid hebben een sterkere invloed dan taal. Geïsoleerd en genegeerd worden wordt geïnterpreteerd als "Niemand wil nu bij me zijn. Daarom moet ik wel slecht en niet geliefd zijn", en geen enkel liefdevol woordje, hoe goed bedoeld ook, kan dit gevoel van afgewezen worden te niet doen.
Niets is meer beangstigend voor een kind dat onthouding van liefde. En met die angst verschijnt ook onzekerheid, angst, verwarring, woede, wrok en een lage eigenwaarde. "Time-out" kan ook verlegenheid en vernedering veroorzaken, vooral in aanwezigheid van andere kinderen. In de belevingswereld van een kind is "time-out" niets anders dan straf. Hoewel de problemen met ‘time-out’ voor het grootste deel onzichtbaar zijn, is één aspect overduidelijk: op een zekere dag werkt het niet meer………
Het gebruik van "time-out" leidt tot talloze problemen. Ten eerste, als we kinderen die huilen en razen in "time-out" opleggen, krijgen ze de boodschap mee dat we ze niet bij ons heen willen hebben als ze van streek zijn. Er van overtuigd dat we toch niet luisteren, zullen ze vrij snel niet meer naar ons toekomen met hun problemen……..
Het is niet nodig kinderen af te zonderen en te onthouden van onze liefde, om ze te leren hoe ze zich moeten "gedragen".
Lees hier het hele artikel: http://www.awareparenting.com/timeoutdutch.htm
Voor diegene die het interessant vinden om meer te lezen over de verschillende soorten straffen en wat het met je kindje doet :
(dit stukje is uit de UP, en beschrijft ook het aspect van niet-belonen, waar ik mezelf dan weer niet in kan vinden)
De nadelen van straffen:
De focus ligt op het gedrag, niet op de oorzaak
Het is niet leerzaam
Vanzelfsprekendheden moeten verdiend worden
Je weet niet wat straf doet
Je misbruikt je macht
Overwicht via straffen is tijdelijk
http://www.kiind.nl/articles/188/Het_breken_van_de_weerbarstige_kinderwil.html
reacties (0)