Hij wilt er niet uit!

Ik heh de hoop opgegeven dat we voor de kerst nog ons manneke zullen knuffelen hoor... die heeft het namelijk nog veel te goed daarbinnen! En ach weet je... laat hem ook maar lekker zitten. Vandaag ben ik 37 weken en 2 dagen dus ik heb nog even tot die 40 weken, waarbij ik hoe dan ook ingeleid moet worden vanwege dat meneer te groot word anders.
Wel gek... afgelopen weekend wou ik niks liever dan deze baby eruit, en nu... nu heb ik die rust gevonden wat ik zo hard nodig had! Ik heb na het ziekenhuis avontuur van een paar dagen terug alleen maar geslapen.. mijn lichaam had dat dus echt gewoon even keihard nodig!

Gisterenavond hadden we een afspraak bij de vk. Van te voren werd ik nog gebeld door haar, ik zou die avond niet haar maar een collega krijgen. Nou prima, geen problemen mee. Ze zei tegen me, gezien afgelopen weekend, dat als ik het écht niet meer zou trekken deze week ik haar maar een berichtje kon sturen en ze me direct zou bellen om me te komen helpen verlossen haha. Heel lief! Maar....
Deze baby zit er niet voor niks zo lang in. Voor mij is het een teken dat ie er nog niet klaar voor is, voor een leven buiten mijn buik. Wie weet zijn zn longetjes nog niet conpleet rijp ofzo en zet ik zijn gezondheid op het spel zodra ik de bevalling geforceerd ga laten inleiden... dat vergeef ik mezelf namelijk nooit!
Bij de afspraak gisteren bleek de situatie down under nog steeds hetzelfde te zijn gebleven. 2 cm en het hoofdje nog steeds niet compleet ingedaald. Ze was eerst van plan om me te gaan strippen, maar hier heb ik vriendelijk voor bedankt. De kans dat ik weer nutteloze voorweeen zou krijgen was me te groot. A.s woensdag heb ik nog een afspraak bij de gynaecoloog in het ziekenhuis, mocht hier nog niks veranderd zijn dan kan er een inleiding vanaf zondag besproken worden. Iets waar ik heel erg naar uit keek, maar nu opeens mijn twijfels over krijg... wil ik dit wel?? Is die kleine man in mijn buik dan wel 'klaar' ervoor?
Hoezo raar hoe je gedachtegang zo kan omslaan he...

Ik voel me dubbel. Ik wil hem zó graag zien, knuffelen en vasthouden, maaaaar..... hij moet er wel aan toe zijn!! En vooral nu in deze gekke corona tijd heb ik hem liever in me dan op deze enge wereld..
Laat hem maar lekker zitten. Als ie komt, dan komt ie. Zo niet, tel ik die overige 19 dagen nog af. En kom op.. wat zijn 19 dagen nou?!
Hoogzwanger tijdens de feestdagen heeft ook zijn voordelen, ik bedoel.... ik hoef de tafel tenminste niet op te ruimen haha!
Spannend is het wel.. want word dit een 2020 of toch een 2021 baby? Hoe dan ook, dit mannetje komt er uiteindelijk toch uit. 40 weken is de grens, dus stiekem heb ik toch een eindatreep om al naar uit te kijken. Tsja, volgende week kan ook, maar of ik daar momenteel mentaal aan toe ben...
Hoe dan ook ga ik deze buik missen. Hoe erg die me ook in de weg zit, het is en blijft de laatste keer zwanger zijn! Dus ik geniet er nu ook echt optimaal van, zoals het hoort. Samen met de rest van de familie aftellen naar het moment dat jij klaar bent om geboren te worden 💙