Opgenomen geweest in het ziekenhuis

Nou afgelopen dagen was het een dramaaaa.
Dinsdag begon het met pijn in mn buik en mn onder me ribben.
Eerst dacht ik het komt door de groei van de baby, en toen moest ik ineens erbij gaan overgeven.
Het werd alleen maar erger en erger, tot ik niet eens meer van de wc af kon komen.
Met mijn broek op mijn knieeen naar binnen gelopen en op de stoel gaan zitten en toen ook nog heel veel meer pijn gehad.
Ik had het gevoel dat mijn maag en ribben uit mijn lijf wilde knallen, en het spugen bleef maar door gaan.
Op gegeven moment heeft mijn lief de HAP gebeld want het was om half 12 begonnen.
De pijn werd maar erger en eger en erger.
Dus toen is er een ambulance gestuurd met zwaailichten en geluid dus het hele dorp stond buiten jeeej leuk NOT.
Dus hup mee met de ambulance dus de broeder meerdere dingen gevraagd of het echt niet de baby was en ik weet hoe weeen voelen en dit waren echt geen weeen want die doen veeeel minder zeer.
Aan gekomen in het ziekenhuis op de SEH gelegen en een infuus met paracetamol gekregen, wat een opluchting was dat, de pijn was vrijwel meteen weg.
Dus naar de afdeling om daar te blijven en opgenomen te worden.
Volgende dag morgens om half 7 bloed prikken om te kijken hoe het er nu mee stond.
Daarna mocht ik niets eten of drinken, tot de chirurg was geweest.
Nou die langs geweest op naar de radioloog om te kijken wat het nou is geweest.
Echo der op en kijken bij mijn nieren, nou daar zaten al 2 stenen en waren flinke ook.
Op naar de andere kant om te kijken bij de gal, daar zaten allemaal kleine steentjes en de galwegen waren vrij en de gal was niet actief of ontstoken.
De arts was ook nog heel lief om even naar ons babytje te kijken, en ze deed het super goed en alles zat er op en aan, dus het is niet de baby geweest.
Toen mocht ik een aantal uur later naar de gyn toe, voor een echo van ons meisje. 
Nou ze deed het super alles nog steeds er op en der aan hartje klopte goed.
Dus de arts gaf toestemming als er iets was dat ik mag worden geopereerd maar gelieve NIET....
Dus toen na heeeel veel uur weer wachten kwam er een verpleegkundige (stomme grrrrr kan er nog boos om worden, wat een bitch was dat)
Dat de chirurg heeft besloten om mij te willen opereren, en dat ik volgende week maar ergens een afspraak moest maken voor de operatie.
Die pipo is zelf niet eens langs geweest om te bespreken wat er nou aan de hand was, volgens hun zijn het galstenen ( ik ben er bekend mee want bij mij vorige zwangerschap had ik ze ook, en deze pijn voelde heeeeull anders)
Maar goed ze willen dus gaan opereren, en ik zie dat totaaaal niet zitten.
Ik heb al 4 miskramen gehad, en dit is de eerste zwangerschap die ik al zo ver heb mogen dragen en die ik ook ga uitdragen.
Dus nee ik wil het risico niet nemen om ons meisje te verliezen, die we na heel veel strijd hebben mogen ontvangen.
Dan zetten ze me maar op een dieet of iets, er zijn genoeg andere optie's voor want ik zit al op de helft bijna dus kom op die laatste weken kunnen ook nog wel hoor....

Dus ik ben sinds een paar dagen weer thuis en nog steeds pijn vrij, gewoon opletten wat ik naar binnen werk, en niet te vet of eieren of iets en dan komt het helemaal goed.

Woensdag moet ik naar de chirurg zal daarna nog een blogje schrijven.
En dinsdag naar de verloskundige en internist, en zal het ook meteen met hun er over hebben..

Fijn weekend allemaal