30 weken zwanger!

Het grote aftellen is begonnen. Althans, zo voelt het nu wel een beetje. 30 weken is voor mezelf toch wel een magische grens. Ik heb 3/4 van de zwangerschap erop zitten. Nog 10 weken en dan ben ik uitgerekend. Nog 7 weken en dan mag ik bevallen. Nog 4 weken en dan gaat officieel mijn verlof in (ook al zit ik nu al thuis in de ziektewet, psychisch klinkt het toch wel anders of je nu in de ziektewet of in je zwangerschapsverlof zit). Over 2 weken zou ik officieel stoppen met werken, want ik had eigenlijk ook nog 2 weken vakantie vooraf opgenomen.

Het is nu 10 weken geleden dat ik in de ziektewet terecht kwam. 10 weken lijkt lang als je aan het begin van die 10 weken zit, maar als die 10 weken voorbij zijn, valt het dan ook wel weer mee. Dus de 10 weken die nu nog in het vooruitzicht liggen, zullen achteraf ook meevallen, die zijn net zo snel voorbij als de eerste 10 weken. Maar tegelijkertijd zullen het ook nog 10 weken afzien zijn. Veel pijn en ongemak door mijn bekkeninstabiliteit. Die pijn is nooit weg, altijd aanwezig. Met een beetje geluk heb ik er over 10 weken geen last meer van, maar het zou ook goed kunnen dat ik er na de bevalling veel last van blijf houden. Dat kan niemand me zeggen hoe het zal lopen, de tijd zal het leren.

Tegelijkertijd, ben ik me goed bewust dat de uitgerekende datum niets zegt over de datum dat ik zal bevallen. Van mijn dochter beviel ik ook 8 dagen ervoor. Dus misschien beval ik wel over 8 weken... of over 12 weken... In mijn hoofd ga ik maar uit van die 10 weken, maar het laat zich niet voorspellen. Van mij mag het kindje komen als ik 37 weken ben. Maar voor hetzelfde geld laten ze me doorlopen tot 42 weken. Dan zitten we ergens half december. Ik wil daar liever nog niet teveel aan denken aan die mogelijkheid, maar het KAN natuurlijk wel. En bekkeninstabiliteit alleen is volgens mij geen reden om in te leiden. Bovendien, hoop ik van harte dat deze keer de bevalling spontaan op gang komt. Dat wil ik ook wel graag ervaren. Bij mijn dochter ben ik ingeleid, ik heb een ruggenprik gehad tegen de weeënstorm. Mijn ideaalbeeld voor deze bevalling is toch een zo natuurlijk mogelijke bevalling.

Daarom wil ik deze keer een geboorteplan schrijven. Ik heb van de verloskundige allemaal informatie meegekregen hierover en ik wil binnenkort maar eens achter de computer kruipen om alles voor mezelf op papier te schrijven. In welke houding ik wil bevallen, of ik pijnstilling wil en zo ja welke, wie erbij aanwezig mogen zijn, waar ik wil bevallen, etc. Ik heb er nu toch wel een duidelijker beeld over dan de eerste keer. Toen overkwam het me gewoon. Ik hoop er deze keer bewuster mee om te kunnen gaan. Misschien schrijf ik er binnenkort nog wel weer een blog over.