Morgen 34 weken zwanger

Morgen alweer 34 weken zwanger. De tijd gaat zo snel ineens! Al die weken thuis gezeten in de ziektewet, en dan gaat dinsdag ein-de-lijk mijn langverwachte verlof in. Dan geen ziektewet meer, maar gewoon zwangerschapsverlof! Dan beginnen letterlijk de laatste loodjes. 

Mijn dochter van ruim 4 jaar vroeg mij deze week of de baby al bijna komt. Mijn man aaide mij net over mijn buik en zei tegen de baby dat ie maar snel moet komen. Ik ben er ook helemaal klaar voor. Ik moet alleen nog mijn tas inpakken en de maxi-cosi moet nog in de auto van mijn man. Maar verder is alles schoon, op z'n plek gezet, gekocht, geregeld en gedaan. Ik heb afgelopen week mijn geboorteplan overhandigd aan de verloskundige. Even alles op een rijtje gezet en met haar doorgenomen. Het was allemaal heel realistisch zoals ik het had beschreven zei ze. Zo heb ik erin staan dat ik geen ruggenprik wil, maar als ik pijnstilling nodig heb dat ik dan liever een pompje wil. Ook heb ik beschreven dat mijn man overal bij betrokken moet worden en dat hij de beslissingen neemt als ik daar niet meer toe in staat ben. En dat hij bij ons kindje blijft als ze hem/haar moeten onderzoeken. En dat ik borstvoeding wil geven, dat het kindje binnen het uur aangelegd moet worden en dat bijvoeding alleen mag worden gegeven met mijn (of mijn man zijn) toestemming.

Ik ben ook nog bij de fysiotherapeut geweest. Voorlopig de laatste keer. Ze kan me niks meer leren. Mijn dikke buik zorgt ervoor dat ik mijn oefeningen niet meer goed kan doen en die mag ik nu laten vervallen. De oefeningen voor de bekkenbodemspieren kan ik nog wel blijven doen en die gaan dan ook goed. Ze heeft me laten zien waar ik op moet letten met de bevalling ivm de bekkeninstabiliteit. En ze heeft me voor na de bevalling héél veel rust voorgeschreven. De eerste week niet naar beneden, traplopen is uit den boze. De week erna mag ik naar beneden, maar het traplopen nog tot het minimum beperken. En dan langzaam opbouwen. Mijn krukken en rolstoel voorlopig nog in huis houden, want ik kan ze nodig hebben. En als het niet gaat, dan komt ze aan huis. Dan stellen we een nieuw plan op.

Dus het einde is in zicht. Babytje moet nog even een aantal weekjes groeien. Even nog wat sterker worden, alhoewel ik net las bij week 34 hier op babybytes dat het kindje al wel een hele grote overlevingskans van 99% heeft als het wordt geboren. Maar ik vind de baby nu nog te klein. Nog een kilotje erbij en dan is het mooi. We kijken er al erg naar uit in elk geval!