Hulp nodig, vriend doet niks

Lastig hoor! Misschien helpt het om het hem van tevoren vraagt/ taken geeft ipv achteraf zeggen dat hij zijn troep moet opruimen, dat werkt blijkbaar niet. Bijvoorbeeld: ruim jij de vaatwasser in? Of wil jij even stofzuigen na het eten? Of breng jij ons meisje naar bed vandaag? Een schoonmaakster inhuren zou misschien ook wel wat verlichting brengen.

Eh, een takenlijstje maken, zoals je die vroeger thuis ook had. Hij ruimt bijvoorbeeld de vaatwasser in. Plan eens een middagje met vriendinnen. Alleen volwassenen! Even weg;)

Wat lastig. Maar ik zou het niet accepteren dat je vriend niet naar je wensen luistert en erover met je praat. En als schreeuwen al nodig is.

Ik zou dan ook goed aangeven wat je nodig hebt van hem als jij weer gaat werken.

Een hulp in huis misschien een goed idee?

Mannen kunnen echt wel praten leren. Zeker met een kind moet je meer gaan communiceren met elkaar. Dat is tevens een goed voorbeeld voor je kind en beter dan schreeuwen en spanningen /ruzies altijd over hetzelfde.

Als er nog zoveel dingen zijn die je man heeft meegemaakt en invloed hebben op het is het misschien een idee dat hij daar mee bezig gaat?

Ik snap je heel goed. Enige concrete tip die ik je zou kunnen geven is om een schoonmaakster te nemen.. wat ontzettend frustrerend dat je niet goed met je vriend kunt praten hierover. Is er iemand die wel tot hem doordringt, z’n moeder bijv?

Mannen 🤣 Net grote kinderen

Neem de tijd voor jezelf die je nodig hebt om op te laden. Even met vriendin afspreken, even alleen een rondje lopen? Regel dat. Dan kun je de kleine frustraties weer beter hebben

Trouwens. Mijn man ziet de rommel/viezigheid ook echt nog steeds niet. Maar als ik zeg na het eten: ik ruim af/ maak de keuken schoon kun jij dan stofzuigen dan deed tie dat weer wel. Vond tie dus veel duidelijker. Of tijd doorbrengen met de kids- belang uitleggen van een band opbouwen. En dat vond hij eerst heel moeilijk maar ik hielp hem wel op gang, voorstellen ze in de draagzak te doen en dan nog wat buiten bezig te zijn, rondje wandelen in de kinderwagen of nu ze ouder zijn ze in bad doen/ spelletje met ze spelen etc. Heel gek, maar het duidelijker maken wat je verwacht helpt. Ik heb gewoon niet zo’n man die dat zelf ziet- nou dan help ik hem en mezelf net zo!

Moeilijk.. vooral omdat jij ook weer gaat werken moet t gewoon eerlijk verdeeld worden! Ik ben huisvrouw, ik draag zorg voor t huis en de kinderen.

Haha sorry maar je schrijft zo lief over zoiets frustrerends, ik moet echt een beetje glimlachen. Hier ook zo’n man hoor… zo gesloten als een boekje, WAS hij. 5 jaar huwelijk en drie kinderen verder zijn er heel wat bergen en dalen geweest, met als resultaat dat ik nu niet meer alles doe, zijn blinde vlekken accepteer (die sokken liggen hier ook op de wasmand, kommetjes, bekers en glazen blijken smorgens nog op de salontafel te staan etc, echt waar hij ziet het gewoon niet) en dat mijn frustratielevel inmiddels op een normaal niveau zit.

Key: communiceren. Eerst ging dat dus niet he, ja net als jij beschrijft, maar hoe meer ik benoemde wat zijn gedrag bij mij opriep en hoe verdrietig ik daarvan werd, hoe meer hij ook uiteindelijk ging praten. Uiteindelijk he, dat heeft heel heel heel veel ruzie en discussie en tranen gekost. En dat betekende ook niet dat ik altijd gelijk had, maar we gingen wel elkaar begrijpen. Uiteindelijk hebben we het gewonnen, door de liefde denk ik. En de kinderen. Succes 🤞 .

Mijn man doet alles net hetzelfde. Ik heb het maar geaccepteerd, maak er me niet meer druk in…

Je kan ook altijd eens stoppen met zijn was te doen die niet opgeborgen is. Maar dat geeft alleen maar strijd.

Accepteer wat is denk ik dan. Ook de minpuntjes erbij nemen.

Mijn man doet nog meer: na afwas de afwzsbak niet uitkuisen, nat keukeneiland niet reinigen, tafel niet afvegen of bord laten staan aan tafel, grr. Ondergoed naast bed laten liggen, tandenborstel (echht grr) op wastafel leggen, met vieze plekken tot gevolg.

Hij heeft nog nooit de was ingestoken, de douche gepoetst, de frigo uitgewassen, gedweild… ik doe zelden het stof af (huisstofmijt), en help mee met vuilnis buitenzetten. De caviakooi doet enkel hij, net zoals onkruid en terras. In ons vorig huis scheerde enkel hij de haag en reed het gras af.

Elk heeft zo zijn taakjes. En wacht maar tot je kindje wat groter is, achter die moet je ook aanhollen hoor. Op een of andere manier ben ik het verzet gestopt 🤣

Als je denkt dat je hen kan veranderen heb je het mis. Dit doet hij ws niet ineens.....

Accepteer het of ga bij hem weg.

Nu zou ik voor het 2e kiezen. Een strijd heeft geen zin.

Bij die wasmand heb ik er dus een zonder deksel, meestal ligt het erin haha

Maar zonder dollen.. vaak komt dit ook omdat jij zoveel moet doen en moe bent, dat je meer op zijn tekortkomingen gaat letten.

Als ik je iets kon aanraden is het zon boek over verschil tussen man en vrouw, daarin word vaak uitgelegd hoe een man zijn brein werkt en je dus het meest voor elkaar krijgt.

Succes, de eerste weken/maanden is sws loodzwaar!

Gooit hij zijn was niet in de wasmand? Nou dan heeft hij dus geen schone kleren. Vieze borden niet in de vaatwasser? Dan eet hij morgen maar weer van dat vieze bord. Et cetera. Stop met zijn problemen oplossen.

Zodra hij thuis komt, geef je hem direct de baby en ga je ZELF een uur in de badkamer helemaal niks doen. "Even plassen schat! Ja ik kom zo!" Maskertje ofzo.

En dat een week volhouden, daarna wil hij vast praten!

De details... hebben wij wellicht dezelfde vriend? 🤪

Herkenbaar dus. En ik heb geen tips want heb alles al geprobeerd en niks werkt.

Mijn vriend ook.. er liggen overal maar dan ook overal sokken!! Ik leg ze dan op de trap en meneer stapt er rustig overheen.

Remsporen in de wc.. niet even de borstel pakken..

Jassen of vesten worden over de eetkamer stoelen gegooid en niet op de kapstok gehangen dus dat doe ik dan demonstratief

Voetbaltas staat een week in de garage en als hij hem nodig heeft pakt hij hem uit

Dat soort dingen.. maar ach hij maakt het bed op en ruimt de vaatwasser uit. Verder doe ik het complete huishouden naast mijn fulltime baan. Ik betuttel hem zelf en vraag hem ook niet het huishouden te doen want ik weet dat ik er secuurder in ben🙊

Ohh ik ben jouw vriend in deze situatie😅 Chaoot eerste klas.. maar ik heb wel de volledige zorg voor m’n kindjes van 1 en 2 jaar. Ik zou gewoon eens niet z’n zooi opruimen.. laat z’n kleren eens liggen, ga een avondje naar de kapper of naar de film met een vriendin zodat hij even met jullie baby is zodat hij kan ervaren hoe intens dat is… ervaring doet meer dan woorden. Maar zelf vind ik het super moeilijk om netjes te zijn, op te ruimen etc… het is echt geen onwil, maar ik heb het niet door totdat ineens het hele huis ontploft lijkt en ik weer een hele dag nodig heb om het op te ruimen. Je hebt verschillende type mensen. De ene is het type ‘alles netjes en schoon houden’ en een ander type is ‘ik maak pas schoon als het vies is’.

Afspraken maken. Eerlijk verdelen.

Mijn man begreep niet echt dat alles te veel voor me werd. Ik zit nu thuis met een burnout...

Plus nummer 2 is onderweg.

Praten is ook niet zijn ding en is niet zo goed in inleven.

Maar ik heb gezegd: ik zit niet voor niets thuis, ik wil weer gaan werken. Op de manier zoals het ging kunnen we niet verder, dan zit ik zo weer thuis. Jij moet wat taken van mij onderneem zodat we het samen aan kunnen. Hij is meestal stug en komt met alles wat hij doet. Maar ik hield vol met ik sta op om 6uur en mijn dag eindigt om 21.00uur. Jij vind dat je om 16.00 klaar bent met werk en dan stopt alles. Ik mag door na mijn werk om 18.00 dochter ophalen koken, gaat vermaken tot 20.00 en dan hopelijk slaapt ze om 21. Dus we zijn gaan kijken wat kan hij doen.

Nu gaat hij op de dagen dat ik ook werk koken en iedere dag na het eten mag ik sporten/ tijd voor mezelf/ rustig douchen(ipv met dochter samen in bad). Die tijd voor mezelf hoeft niet lang te zijn, maar na een dag werken op het kdv en een dochter die oververmoeid is... moet ik ook even ontwikkelen.

Op die manier heb ik met rust. Het is niet heel veel, maar zeer waarschijnlijk voldoende. Ohhh ennnn hij moet ook voortaan even een borstel door de wc halen 🤪

Je zegt zelf eigenlijk al dat dit ook al speelde voor dat jullie dochter er was.

Met een kind erbij word het alleen maar nog lastiger.

Ik zou afspraken met hem maken.

Maak een lijst met de taken die hij kan doen.

En ze dus ook echt niet doen.Hie moeilijk ook .

Zolang jij het maar allemaal blijft opknappen voor hem .

Hoeft hij het ook niet te doen.Waarom zou hij.

Hij moet geconfronteerd worden met wat de gevolgen zijn voor hem als hij niet mee werkt.

En als dit ook niet werkt.Zou ik helemaal niks meer doen in het huishouden .

Als hij dan nog niet veranderd.

Moet je je zelf denk ik de vraag stellen .

Wil ik dit leven?

Is dit eerlijk naar mij toe?

Wat doet hij hier eigenlijk ?

Is dit een gelijkwaardige relatie?

Het valt mij altijd op dat mannen het over het algemeen het allemaal wel best vinden

En dit wordt ze van jongs af aan ook zo geleerd.

Bij heel veel gezinnen loopt de moeder de benen uit haar lijf thuis.

Terwijl papa lekker op de bank zit niks te doen .

Dit gedrag neemt de zoon/zonen) dan weer over enz enz.

Terwijl een dochter over het algemeen wel wat vaker meehelpt.

Of wordt geleerd hoe het moet .

Of vinden het zelfs leuk om mama te helpen

Dus eigenlijk heel rollenpatroon achtig gedrag

Ik leer mijn zoons ook mee te helpen.

Zij horen ook bij het gezin en moeten ook hun aandeel leveren .

Samenwerken is de key in dit alles .

Ook zij moeten leren voor zichzelf te zorgen (zelfstandig worden)

En hoe een huishouden draait.zodat ze later ook hun deel in het huishouden te leveren bij hun vrouw .

Mijn partner was ook wel zo.

Hij is ook zo opgevoed zoals ik hiervoor omschreef.

Maar ik ben er heel duidelijk in geweest.

En het ging eigenlijk steeds beter .

En hij ziet zelf ook dat het zo beter werkt voor alle partijen.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt.

Ik wens je succes en veel wijsheid toe .

Niet dat je het moet gaan faken natuurlijk, maar als je het niet meer trekt: heb je weleens bij hem uitgehuild?

Dat heb ik een keer gedaan en toen viel het kwartje. Als het lukt: een hele dag met vriendinnen afspreken en hem thuislaten met de kleine en een klussenlijstje. Als het kwartje eenmaal valt dat het veeeeeel is en zwaar is, dan kan iemand ook omslaan. Mijn man is nu heel zorgzaam en vraagt elke dag: wat kan ik voor jou doen, voor ik naar m'n vrienden ga?

We hebben ook de regel om samen tafel af te ruimen en samen de afwas doen = kletstijd. Misschien samen een vast uurtje huishouden inplannen? Dat jij gaat poetsen en zegt: wil je nu stofzuigen? Wil je nu alle was verzamelen?

Was gewoon laten liggen of op zijn bed leggen.

Dit filmpje laten zien na het eten: https://youtu.be/IU7io-PXRrw

Ga in de avond eens een uurtje badderen. Gewoon even rust voor jezelf. En spreek dan af dat hij voor jullie dochter zorgt.

En.... verwacht niet dat hij een andere man wordt nu hij een kind heeft. Jij kende hem al zo. Je koos er toch voor samen met hem een kind te krijgen. Dan zul je er ook mee moeten leren omgaan dat hij niet perfect is.

Probeer jezelf iets minder druk te maken over het huishouden: ook dat hoeft niet perfect. Je doet wat je aankunt. Meer hoeft niet.

En probeer het weer gezellig te hebben samen. Dan kun je ook beter praten, zonder verwijten.

Klinkt helaas als typisch mannengedrag. Laat zijn zooi gewoon liggen. Of gooi het naar buiten oid als het in de weg ligt. Mannen zien het ook niet als iets moet gebeuren. Daarom vraag ik hem op de man af om dit, dit en dit te toen. Dan gebeurt het.... meestal. Beter dan dit wordt het niet dus ik ben daar al aan gewend. Ik maak mij er ook.niet druk om.