Even mijn hart luchten

Wij kennen wederzijds liefdevol respect naar onze beide ouders. Vanzelfsprekend dat ze betrokken zijn in ons gezin. Mijn moeder wilde geen vaste oppasdag bijvoorbeeld en mijn schoonmoeder wilde dit wel. Na een aantal jaren vaste oppasdag is dit wel veranderd en dat is ook helemaal goed. En soms gaat het zoals het gaat en is het anders als wij het bedacht hadden, maar nooit ten koste van de kinderen. Beide ouders verzorgen onze kids op hun eigen manier en dat is prima. De banden zijn erg fijn en ik hoop dat onze kids later mooie en warme herinneringen zullen hebben aan deze tijd.

Ik hoor meer in jou verhaal alleen maar wat je schoonmoeder wel of niet doet. Maar wat is jullie actieve rol in het hebben van contact? Het kan niet alleen vanuit haar komen. Het hangt ook niet af van cadeautjes met kerst of sinterklaas. Ik zou haar nog wel bellen als de baby geboren is. Wil je dit niet dan gewoon eerlijk zijn. En heb dan een poosje geen contact.

Hier heeft schoonmoeder en schoonvader überhaupt nooit opgepast, en zagen we ze alleen met verjaardagen en feestdagen. Als we er waren kwam er weinig tot geen initiatief vanuit hun beide om bijvoorbeeld met de kinderen naar de kinderboerderij te gaan terwijl die 'maar' 200 meter verderop zit in hun woonplaats.. alleen maar zitten, eten/snacken, eigenlijk lange zit, weinig inhoud of interactie. Ging daar ook niet graag heen.

En nu nog steeds niet... schoonvader (85+) is nu alleen, net verhuisd, maar die zal ook niet uit zichzelf melden dat die langs komt of dat wij langs kunnen komen, wij zetten hier de deur open voor hem, maar hij maakt daar geen gebruik van.

Tevens zijn er recente dingen gebeurd, waardoor ik mijn schoonvader niet vertrouw met zorg van onze kinderen.

En dat is jammer, want we gunnen hem leuk contact met de kleinkinderen, maar t interesseerd hem niet zoveel..

Wat dat aan gaat ben ik blij met mijn eigen vader (70+) die wel interesse heeft in zijn kleinkinderen, en in ons, ondanks soms zijn eigenwijze karakter, en ook graag dingen met ons onderneemt.

Ik denk dat beide kanten in dit verhaal een behoorlijk aandeel hebben in het probleem als ik het zo lees.

Er is al veel over gezegd in de reacties en je geeft in je antwoorden ongeveer overal hetzelfde op terug: je hebt het al 2 jaar geprobeerd en in jouw ogen doet schoonmoeder het niet goed. Ik mis echter een stukje zelfreflectie in het hele verhaal. Hoe is jullie houding tov van schoonmoeder bijvoorbeeld. En wil je het eigenlijk wel echt dat weer fijn contact is? Is er een wederzijdse band, liefde, vertrouwen? Zo nee, eraan werken. En nee geen vinger naar je schoonmoeder meteen, eerst zelf aan de bak. Als het dan nog mislukt, oké dan is het jammer maar is het niet anders. Mijn mening is dat we in een meedogenloze harde tijd leven waarin ieder voor zichzelf bezig is en als een ander zich niet aanpast is het al snel klaar en deur dicht. Hoe zou je het zelf vinden als je kids later groot zijn en zo met je omgaan?

Mijn schoonmoeder zal echt nooit uit zichzelf op de stoep staan terwijl ze nota bene naast ons woont. Maar desondanks is ze óntzettend lief, houden we allemaal heel erg van haar en op haar manier toont ze ook haar liefde. Misschien niet zoals ik altijd zou willen of wensen maar we merken het wel op. En daardoor groeit de liefde wederzijds. Het koste tijd maar dat geeft niet. We doen met alle liefde wekelijks de boodschappen voor hen. En zij doet handwerkdingetjes voor ons. Dit is zo maar 1 van de voorbeelden. M’n schoonvader is niet mijn beste vriend, moeilijk karakter en klikt niet zo met mij. Toch probeer ik wel de raakvlakken te zoeken zodat er binding is.

Het zijn maar wat tips. Probeer wat milder te zijn! Het leven is echt tekort om te verprutsen met elkaar.

Ik ken natuurlijk niet beide kanten, maar ik weet wel heel goed hoe het is om een moeder te hebben die gewoon niet in staat is om op te passen. Een vrouw die liegt, manipuleert, de waarheid verdraait, jaloers is op kinderen (op mij als kind bijvoorbeeld) en voor de kleinste redenen woede-uitbarstingen kan krijgen... laat ik niet alleen oppassen op mijn kind. Mijn kind zou gewoonweg niet veilig zijn bij haar. Zelfs nu kijkt ze al vies naar haar als ze niet op de momenten dat zij wil zwaait of klapt in de handen. Alsof ze een aap is die kunstjes doet als je er een banaan naar gooit. Ze mag onze dochter dus gerust zien, maar enkel met mezelf en/of mijn man er bij. Er bestaan nu eenmaal gewoon slechte mensen, en het is niet omdat die slechte mensen kinderen of kleinkinderen krijgen, dat ze ineens goede mensen worden 😅

Mogen oppassen vind ik een voorrecht, geen recht! En als jij heel goed wéét dat jouw dochter niet veilig is bij jouw schoonmoeder, who cares wat anderen dan denken. Je moet je eigen grenzen en de veiligheid van je kind niet aan de kant zetten omdat het in de society nu eenmaal normaal is dat grootouders oppassen.

Maar dit is mijn mening. En zoals ik al zei ken ik niet beide kanten 😉

Je schoonmoeder is een akelig mens en heel kinderachtig, groot gelijk hoe je het aanpakt en het lekker zo laten en de communicatie via je man laten gaan. Je hebt goede wil ze verpest het voor zich zelf nul schuld bij jezelf neerleggen hoor. Nooit twijfelen als het op je kind aan komt en zeker niets doen omdat het oma is.

Ik vind familie of niet als iemand toxic is of gewoon onacceptabel gedrag vertoond er ook bij hen een consequentie aan vast hangt. Je handelt niet alleen in de veiligheid van jezelf maar ook jouw kind.

Als ze jaloers is dan zou je zeggen verander maar ipv volwassen te zijn reageerd en handelt ze echt borderline. Ze weerlegt alles bij anderen ipv naar zich zelf te kijken, als iemand een ander meer zou betrekken dan mij weet ik oké, dat wil die gene niet punt.

Blijf bij je standpunt je gaat anders spijt krijgen

Ik denk twee dingen:

1) Je schoonmoeder is gewoon echt geen leuk mens (kinderlijk jaloers, chronisch verontwaardigd). Dat moet je negeren. Geen inhoudelijke discussies over aan gaan. Als het uit de hand loopt hooguit een “als je keer op keer zo jaloers blijft doen, dan nodigen we je niet meer uit”-gesprek.

2) Niet alle opa’s en oma’s willen luiers verschonen en oppassen. Dat “verdienen” ze wat mij betreft ook niet, het is een gunst aan jou als ze dat willen doen, niet andersom.

Dat jouw moeder daarmee vertrouwder wordt voor je kind dan je schoonmoeder is natuurlijk logisch, maar dan komen we weer op punt 1.

Ik vind het behoorlijk kinderachtig van beide kanten. Ik laat beide oma's gewoon oppassen mits er geen gevaar is, ze trekken vanzelf wel meer naar de ene oma toe dan de andere en dat is prima. Bij mij werd die keus ook opgelegd zoals jij nu bij je dochter doet onbewust, heb de hele familie van mn vader daardoor niet leren kennen helaas.

Ik zou je man lekker met je dochter laten gaan, hoef jij haar niet te zien of te spreken want dat gaat nou eenmaal niet lekker.

Ik geef je helemaal gelijk, zou me er ook niet lekker bij voelen. Als je je schoonmoeder nu laat oppassen beloon je haar met dit gedrag. Zo blijft het en zal het echt nooit veranderen.

Spreek uit ervaring met mijn eigen moeder, wist altijd in de slachtofferrol te kruipen en voelde zich altijd benadeeld.

We zijn het gaan negeren en heb haar ook vaak gezegd geen verwachtingen te hebben dan word je ook niet teleurgesteld. Het kostte wat moeite maar ze is inmiddels positief veranderd en een hele leuke en lieve oma!

Ik geloof dat je schoonmoeder niet de leukste en meest flexibele vrouw is, en ook dat jullie niet lekker klikken. Er zit vast een hele geschiedenis achter, die zit jullie in de weg. En als ze dingen doet die onveilig zijn, dan snap ik dat je je kind er niet wil achterlaten, maar onveilige dingen lees ik niet.

Ik vind het ook wel overkomen alsof ze zich alleen maar mag gedragen zoals jullie dat willen, en dan snap ik wel dat zij zich daar tegen afzet. Oma gaf de eerste dag het flesje niet goed, en moest een luier verschonen (hoezo eigenlijk?) wat ze niet wilde, en werd meteen afgekeurd. Haar handelen wordt ook nu continu afgewezen, en jouw moeder mag wel alles. Zij moet eerst maar eens bezoekjes komen afleggen. Al voelt dat niet heel welkom, zoals je het beschrijft. Jullie lijken haar niet te accepteren voor wie ze is. Waarom zou ze dan precies doen wat jullie willen, ze is oma, geen werknemer. Een oma is een oma, een mens met een eigen karakter, familie met een eigen band met jullie en jullie kind. Niet een gastouder of leidster uit een opvang die je kunt ‘instrueren’. Oma zal wel eens teveel snoep geven, of haar te laat in bed leggen, of te lang op scherm laten, met haar pronken, is dat nou zo erg?

Nog even terug naar mijn eerste deel, ze zal echt niet een heel fijn mens zijn. Het ligt niet alleen aan jullie, het is een dynamiek tussen twee partijen. Beiden hebben invloed. Maar jullie dus ook. Netjes blijven is mooi, maar als je boodschap is: jij bent niet goed genoeg, dan is het nog steeds een ‘aanval’ en dan kun je niet verwachten dat de ander zegt: oh joh, maar dan spring ik wel door je hoepel. Misschien moeten jullie ook wat water bij de wijn doen in deze relatie.

Maar ik ken de verdere context niet, ik ken het verleden niet, de mensen en de details niet. Misschien is dit helemaal geen optie, dat kan. Alleen op basis van je stukje zou ik zeggen, probeer eens uit jullie weerstand te komen.

Accepteer dat ze allebei anders zijn. Ik vind mijn moeder ook veel leuker haha. Sonia het nu eenmaal vaak. En ik zet ook wel eens vraagtekens bij de keuze van mijn schoonmoeder.

Wees duidelijk wat je verwacht. Maakt zij geen afspraak om elkaar te zien? Dan initieer jij het. Al is het maar voor de band tussen grootouder en kind. Laat haar dan (met jou in bijzijn op de achtergrond) wat doen voor jouw kind, als ze dat graag wil. En zit er dan niet bovenop, probeer het los te laten.

Geef ook je grenzen aan, kinderlijk of boos gedrag (in de buurt van je kind) of tegen jullie? Spreek haar hier rustig op aan op een moment zonder je kind erbij maar met man erbij.

Dus ik zou een neutrale opstelling gaan zoeken, en je doel voor ogen houden (band met kind, band tussen jullie)

Oke, dat het niet je favoriete schoonmoeder is begrijp ik. Maar waarom vraag je haar niet gewoon een keer om een uurtje of 2 op te passen? Ze hoeft toch niet gelijk een vaste oppasdag per week.

Ik snap ook wel dat ze nu denkt dat je dochter je eigen moeder leuker vind. En misschien voelt ze zich gewoon niet echt welkom bij je of niet op haar gemak.

Maar als je haar 2 uurtjes de verantwoordelijkheid geeft over je dochter knapt ze daar misschien wel heel erg van op. Je legt haar van te voren uit hoeveel ze in de fles moet doen (hoewel ik denk dat dit niet eens meer van toepassing is bij je dochter) en je geef haar een bak speelgoed mee, want blijkbaar heeft ze dat niet liggen? Ze heeft natuurlijk ook geen kleine kinderen meer, en speelgoed aanschaffen voor een kleinkind dat er toch nooit is heeft weinig zin.

Daarna ga je weg en laat je haar aanploeteren. Wat kan er nu gebeuren in die 2 uur? In het ergste geval zit der luier verkeerd om en speelt je dochter even met het speelgoed van de hond, daar krijgt ze niks van.

Of je haar als eerste langs wil laten komen moet je deels zelf weten. Ik zal er geen drama van maken en haar tegelijk (of dezelfde dag) als je moeder. Laat haar maar doen wat ze wil, negeer het gedrag gewoon. Dan kijkt ze maar niet naar je 2e kindje. Ik vind het een beetje ruzie zoeken om onzinnige dingen. Sorry.

Ik denk twee dingen:

1) Je schoonmoeder is gewoon echt geen leuk mens (kinderlijk jaloers, chronisch verontwaardigd). Dat moet je negeren. Geen inhoudelijke discussies over aan gaan. Als het uit de hand loopt hooguit een “als je keer op keer zo jaloers blijft doen, dan nodigen we je niet meer uit”-gesprek.

2) Niet alle opa’s en oma’s willen luiers verschonen en oppassen. Dat “verdienen” ze wat mij betreft ook niet, het is een gunst aan jou als ze dat willen doen, niet andersom.

Dat jouw moeder daarmee vertrouwder wordt voor je kind dan je schoonmoeder is natuurlijk logisch, maar dan komen we weer op punt 1.

Ik krijg het gevoel dat je ‘te hoge’ verwachtingen van je schoonmoeder hebt. Je wil dat ze spontaan is, maar zit dat ook in haar karakter? Mijn ouders zie ik niet vaak, ze komen alleen langs als wij dat vragen. Het zit niet in het karakter van mijn moeder om het initiatief daarvoor te nemen, ookal zeggen wij dat het altijd mag. (Ik heb overigens een prima relatie met mijn moeder). Ook hoe ze met haar kleinkind omgaat zal op haar manier zijn. Het is niet goed om je dochter om te kopen, maar ik snap het wel. Je moeder mag oppassen en krijgt dus 1op1 tijd met haar, die is vertrouwd en daar gaat je dochter dus naar toe. Je schoonmoeder heeft dat niet, maar wil blijkbaar ook wel eens ‘aandacht’ van haar kleinkind en probeert dat op een verkeerde manier te krijgen.

Vormt je schoonmoeder een gevaar voor je dochter? Zo nee, dan zie ik niet in waarom ze niet eens kan oppassen (kan ook in jullie eigen huis, als hun huis daar niet geschikt voor is).

Hmmmm, ik lees dat beide oma's een soort van examen moesten doen zodat ze mogen oppassen. Jouw moeder is geslaagd, jouw schoonmoeder niet. Ik snap de frustratie van je schoonmoeder wel. Zij kan in jouw ogen toch niets goed doen en ja, als haar kleindochter steeds naar de andere oma gaat, dan doet dat pijn. Heeft het dan nog zin om het überhaupt te proberen om de oma-rol precies zo in te vullen zoals jij wilt. Iedere oma vult op haar eigen manier haar oma-rol in. Wat vindt jouw partner hiervan? Heeft hij het hier met zijn moeder over gehad?

Er zitten wel twee kanten aan dit verhaal vind ik. Ik krijg echt de kriebels als ik lees dat de oma's open moesten staan voor het opfrissen van de opvoeding. Een luier verschonen is geen hogere wiskunde. Je moeder heeft 'opfriscursus' geaccepteerd en mag als beloning oppassen. Daar vind ik wel iets van. Natuurlijk kan het zijn dat je het niet eens bent met dingen die schoonmoeder doet, maar om dan te zeggen dat ze nooit op mag passen... Ik snap wel dat het voor oma lastig is om te zien dat haar kleinkind meer naar andere oma trekt. Moet je dan toch snoep geven als ouders zeggen dat het genoeg is? Nee, dat vind ik niet. Bedreiging door die stiefvader? Not done! Het lijkt alsof jullie elkaar een hoop misgunnen en dat de ander het dan nooit goed kan doen.

Je heb volkomen gelijk.

Zou gewoon afwachten tot ze uit der eigen langskomt of wat laat horen z zou zelf tot die tijd niks van mezelf laten horen .

Of gesprek aangaan en alles aan geven wat je hier schreef, misschien dat dan het kwartje valt bij der, maar vaak zijn dit soort mensen heel naïef en doen ze in hun eigen ogen totaal niks fout en lig de schuld bij een ander .

Koester de band met je eigen moeder, en neem afstand van je schoonmoeder desnoods en wacht af tot ze zelf wat laat horen uit zich zelf

Veel succes ermee en geniet van je zwangerschap