Onzekerheid
Het 1ste trimister is beangstigend,
van de kleinste steek, naar de kleinste verandering,
het opzoeken van wat en beter niet eten, lichaamsveranderingen, welke afscheiding 'normaal' is,
afvragen of het normaal is dat je minder of meer symptomen hebt dan andere vrouwen?
De eerste angst golf van de eerste test, positief of negatief, gewilt of onverwachts.
Afwachtend naar de eerste echo..
Het is mijn eerste zwangerschap, en ik wou dat ze me op school
iets hadden mee gegeven van hoe een zwangerschap echt is, niet alleen een waarschuwing voor het bevallen,
het is een emotioneel pad, het is nu een onverwachtse zwangerschap maar ben er uiteindelijk wel blij mee.
Jammer genoeg is mijn mama overleden dus kan ik niet echt ergens naar toe met mijn 'domme vragen'.
Morgen de eerste echo, spannend maar eng, afvragend of het allemaal in orde is, biddend naar een kloppend hartje..
Ik snap nu de band meer tussen een moeder en haar kind, ik dacht dat ik het al wist door het verlies
van mijn mama maar nu ik zelf een mama zal worden.. Onbeschrijfelijk..
Ik ben nu 7 weken, heb bruinverlies maar tot nu toe geen krampen,
de kopzorgen erond killen me. Maar probeer positief te blijven, ik zie het nu al als een wonderkindje,
hopelijk is het gewoon mijn hoofd en is alles oke.
Veel liefs x
reacties (4)