Klein wonder

Daar zat ik dan in de wachtzaal, hoorde elke naam dat werd afgeroepen tot er bijna niemand meer overbleef.
Eindelijk mijn naam, ik wandel naar binnen en mijn hart ging tekeer.
Vertelde hoe ik me de laatste dagen voelde, ging dan uiteindelijk op de stoel gaan zitten hoopvol kijkend naar het schermpje.
Daar zag ik het, een klein gevormd kindje..
De hartslag klopte ook mooi, tranen kwamen in mijn ogen toen ik het voor de eerste keer hoorde..
Ik keek naar mijn vriend die verbaasd stond toe te kijken.
'9 weken' wekte me uit de trans, wat? 9 weken al?
Gemixte emoties van blijdschap en angst.
Dankbaar dat het tot nu toe in orde is.
Hopelijk dat het ook zo blijft!