Alweer 9 weken (plus 1 dag)!!!
Ha ladies,
wat is het toch genieten! Gisteren was het alweer 9 weken geleden dat ik na 18 uur afzien het mooiste meisje van de wereld op mijn buik gelegd kreeg! Wat gaat de tijd toch snel! Zag dat ik vorig jaar precies op 30 mei een vrij depri-blog had geschreven, mijn eerste hier op BB. Had natuurlijk nooit kunnen vermoeden dat na die eerste miskraam, er nog 1 zou volgen, maar dat ik precies een jaar na die eerste blog ons kleine meisje op deze wereld zou mogen verwelkomen. Toeval bestaat niet!
En klein is onze Willemijn ook niet echt meer! Natuurlijk nog een klein meisjes-mensje; een baby, maar het echte kleine baby is er zeker vanaf! Afgelopen vrijdag, de dag voordat ze 2 maanden werd, weer op het CB. En wat kreeg ons kleine prinsesje weer een complimenten; ze maakt goed contact, is erg sterk, kan al meer dan ze zou hoeven, haar huidje is prachtig egaal (voor een mama met eczeem echt een feestje!!!), fel blauwe ogen en donkere haren (net als papa)en ze groeit als kool! Alweer 58 cm en 6020 gram!!!! Ja, echt, de 6 kilo is gepasseerd!!! Weer een kilo in een maand erbij!! Slagroom, pokon, weet niet wat er in zit, maar groeien doet ze als de beste op mijn borstvoeding!!
Gelukkig loopt dat ook allemaal voorspoedig! Waar ik voor ik beviel me had voorgenomen om borstvoeding te geven tot ik weer aan het werk zou gaan, maar het gaat tot op heden zo goed dat ik het ga proberen om het 6 maanden vol te houden! Kijken hoe het zal gaan!
En toen, aan het einde van de afspraak kwamen ze hoor; de prikjes! Had er van tevoren meer moeite mee gehad dan ik verwachtte, vond het spannend de dag ervoor en had toch wel een knoop in mijn maag toen we de kamer binnen gingen. Maar ze worden gegeven met een reden, dus niet zeuren mams en gaan met die banaan! De verpleegkundige vroeg nog of ik ze misschien zelf zou willen geven!!! Nou nee, ik ben nu niet de arts, maar de mama en ik ga geen naald in mijn eigen kind steken; vriendelijk bedankt!!! En och, Willemijntje, wat deed je het goed; natuurlijk moest je wel huilen en wat harder na de tweede (die ook een bloedvaatje geraakt had waardoor je behoorlijk bloedde), maar zodra mama je in haar armen nam was de rust er al bijna weer helemaal. Nog wat zacht protest, maar wat waren papa en mama trots op je.
Papa zou thuis blijven werken, want voor mama was er een beautymiddag gepland door oma en je 2 tantes. Eigenlijk vond mama het vreselijk je te moeten achterlaten, voor het eerst en dan op de dag van je eerste prikjes. Maar papa wilde graag voor je zorgen en ik wilde hem ook die kans natuurlijk niet ontnemen. Dus na het CB, even snel gekolfd, PCM voor Willemijn en toen op naar de beautysalon voor een heerlijke gezichtsbehandeling, massage en voetpakking. Wat een rare gewaarwording om weer eens helemaal alleen op de fiets te zitten!!!
De behandeling was geweldig, maar gelukkig kon mama daarna ( na een tussenstop bij de petit bateau-winkel voor nog wat kleertjes voor mijn kleine meisje) heel snel weer terug om heerlijk met Willemijntje te knuffelen! Wat een gemis!!!
Ons meisje was iets onrustig geweest gedurende het begin van de middag, maar lag toen heerlijk te slapen; de 24 uur na de prik was het veel slapen afgewisseld met onrustige momenten, maar al met al heeft ons meisje zich kranig gehouden! Wat ben ik toch trots!!!
Lieven meiden, ik blijf duimen voor iedereen die dat nodig heeft; de meiden op het wachtbankje, de meiden die pril zwanger zijn en de meiden in het medische traject!!! Ik denk aan jullie, het komt vast voor jullie allemaal goed, ik denk aan jullie!!! Tot snel!!!
liefs, Willemijn en Fleur
reacties (0)