Het grote bed
Lieve Willemijn,
wat is mama toch trots op jou!!! En wat een sprongen heb je de afgelopen dagen gemaakt!!! Al een week of 3 kijk je uitgebreid naar je eigen handjes, om ze vervolgens vakkundig achter in je mond te parkeren (regelmatig met kokhalzen tot gevolg), maar sinds een weekje heb je ook je voetjes gevonden. Ook zo leuk om mee te spelen!
En opeens hoorde mama je!!! Lachen welteverstaan!!! We lagen gezellig op het bed, afgelopen donderdag (1-9) met je voetrammelaars te spelen en vanuit het niets grinnikte je alsof je nooit anders gedaan had!! Zo mooi!! Mama lachte languit met je mee en papa natuurlijk ook toen hij zaterdag terugkwam uit Amerika!!! Zo trots als hij was op zijn kleine meisje.
Nou klein, we zagen het al een tijdje, maar dit weekend was het echt dan echt zover. Ons kleine meisje moest uit haar wiegje, zo groot ben je alweer! Dus hebben papa en mama zondag je ledikantje in elkaar gezet. Jeetje, wat is dat ding groot en wat ben jij weer ieniemienie als je daar in ligt (wel weer een voordeel). Maar je vond het heerlijk om erin te slapen!!! Armen en benen wijd, de eerste nacht van 10 tot 7!!! Alweer iets om zo trots op te zijn!!!
Alleen overdag in het ledikant is nog een beetje een uitdaging. Wel 2 uur lang heb je gisteren in je bedje liggen huilen. En ook al wist mama dat er niets aan de hand was (16x de trap op, iedere keer een grote glimlach als ik mijn hoofd om de deur stak), toch is er een heel pak koekjes door de stress helemaal verdwenen! Maar uiteindelijk gaf je je gewonnen en viel je, nota bene voor het eerst MET speen en nieuwe beer (met baarmoedergeluid!!!) in slaap. Krijgt mama's pink toch eindelijk versterking!
's middags had je nog een verrassing voor mama in petto; je rolde uit jezelf om van je buik naar je rug en nog eens en nog eens! Wat vond je het leuk om te doen; lekker op je buik spelen en dan af en toe lekker omrollen en naar mama lachen! Oh, wat gaat mama dat missen volgende week!
Ja, want dan moet mama weer gaan werken! Aankomende donderdag gaan we samen wennen op het KDV; waarschijnlijk mama iets meer dan jij! En dan volgende week donderdag niet meer oefenen, maar echt. Mama vindt het vreselijk spannend; hoe zal het met je gaan daar? Hoe zal het met mama gaan zo zonder jou? Voorheen ging je altijd met mama mee naar werk (lekker in de buik) en nu moet mama het helemaal alleen doen! Gelukkig hebben we nog een week en anderhalve dag, mama gaat daar nog meer van genieten dan ze altijd al deed!!!
Vandaag was weer prikjes-dag; altijd weer spannen, ook al weet mama dat het het beste voor je is. En jij deed het weer voorbeeldig; je moest meer huilen bij het aan en uitkleden en bij het bloot op tafel liggen, dan bij de prikjes. Even goed schreeuwen, maar zo weer getroost gelukkig. Weer helemaal goed gekeurd ben je; 7,1 kilo en 61,5 cm; je bent nog steeds geen kleintje!!!
En nu lig je in je bedje en hoor ik wat stil protest beginnen; dus hup naar boven en lekker knuffelen...vandaag mag dat!
kus, je mama
reacties (0)