Het drama dat crèche heet!
Lieve kleine prinses van mama,
donderdag is het dan zover....mama moet weer gaan werken. Waarschijnlijk is donderdag een dag voor tranen en verdriet, want ik heb het er nu al zo moeilijk mee en regelmatig moet je mama nu al huilen. Nooit gedacht dat ik het er zo moeilijk mee zou hebben, maar toch.....
Afgelopen donderdag begonnen we met wennen. Eerst uitgebreide intake, mama naar een aparte kamer, jij al bij de andere kindjes in je reiswieg. Na het gesprek zat je blij kletsend in een zwevende maxi-cosi en kwam het moment dat mama je voor 2 uurtjes alleen moest gaan laten. Wat ontzettend raar.....zonder kind en kinderwagen verliet ik het pand weer, voelde me kaal, leeg en alleen. Ben maar boodschappen gaan doen, spulletjes voor mijn kleine meisje kopen nu ik toch niet bij jou kon zijn. Enigszins blut even langs huis gelopen om de kleding thuis neer te zetten en daarna vlug weer naar de crèche.
Wat een ellende trof ik daar aan..... Nog voor ik de kamer binnenliep kwam ik één van de dames met jou op de arm tegen op de gang. Helemaal paars was je van het huilen, schreeuwen en snikken. Je had een half uurtje geslapen en de rest van de tijd heb je geschreeuwd. Och, mijn kleine lieve kindje, helemaal over je toeren was je. Luid snikkend hing je over mijn schouder, om af en toe je geschreeuw weer wat kracht bij te zetten. Mama's hart brak. Hoe kan ik nu met goed fatsoen mijn kleine mooie meiske hier volgende week een hele dag achter laten???
Toch maar met de dames afgesproken dat ik de volgende dag terug zou komen en dat je dan 4 uur zou blijven. De rest van de dag was en bleef drama. Och, wat heb je veel gehuild. En dan viel je eindelijk weer in slaap om vervolgens na 10 minuten weer schreeuwend wakker te worden. Jij huilde en ik huilde met je mee. Steeds moeilijker begon ik het te vinden om je de volgende dag weer terug te moeten brengen. Waarschijnlijk was de oorzaak van het huilen voor een deel te verklaren door je prikjes anderhalve dag daarvoor, maar vreselijk bleef ik het vinden. Gelukkig viel je 's avonds wel lekker in slaap en heb je de nacht heerlijk geslapen.
De volgende dag..... mama had een brok in haar keel en een klomp in haar maag.....wat zag ik er tegen op. Maar ja, we moesten wel..... Met tranen in mijn ogen liet ik je achter. 4 uur lang heb ik me bezig gehouden met je foto's, zo was je toch een beetje bij me. Toen ik om 12 uur belde sliep je net, je had wel wat moeite gehad met je flesje en gehuild toen je even niet alle aandacht kreeg. Om 2 uur mocht ik je weer ophalen gelukkig en je sliep nog steeds!!!! Wel 2,5 uur heb je geslapen! Wat was mama trots!! Het was dus een stuk beter gegaan.
En nu, nog maar 2 dagen en dan moeten we er echt aan gaan geloven. Huilen kan ik gemakkelijk als ik er aan denk. Wat wordt donderdag een moeilijke dag. De volgende stap, wat is hij snel gekomen. Weer aan het werk, niet alle dagen, de hele dag genieten van mijn kleine meid. Oh, wat zal mama moeten wennen......
Mama houd zoveel van je, kus
reacties (0)