Bijna 5 maanden jong
Lief klein prinsesje, lieve Willemijn,
het is alweer veel te lang geleden dat mama een stukje voor je geschreven heeft. Vanaf nu ga ik proberen iedere week iets te schrijven over jouw kleine geweldige wereldje, die iedere dag ietsje groter wordt en waar jij iedere keer weer iets nieuws ontdekken kan! Heerlijk, wat een genot om jouw ontdekkingstocht van zo dichtbij mee te mogen maken! Wat voel ik mij toch bevoorrecht dat ik jouw mama mag zijn! Mijn kleine mooie prinses!!! (O, ja, natuurlijk ook die van papa ;))
Zaterdag 2 weken geleden (het was 15 oktober) was het weer tijd voor een grote stap...... Al een paar weken keek je het bestek bijna uit papa's of mama's hand! Wat vond jij die happen spannend! Handjes uitstrekken, mee happen, ik wil ook!!! Ook al wilde mama liever wachten tot je 5 maanden zou zijn, we konden er niet langer onderuit.
Papa en mama gingen aan de slag met je eerste hapje, eerst maar eens beginnen met een papje van rijstebloem en borstvoeding. Jij in de kinderstoel (ook deze begin je inmiddels wel zat te worden, want daarin zit je nog steeds achterover gekanteld en jij wil RECHTOP zitten!!!!), slab om, camera in de aanslag en papa gewapend met een lepel!
Wat keek je enthousiast naar de lepel die jouw kant op kwam en wat deed je goed je mond open! Maar net als bij de vitamine D druppels, was je enthousiasme van korte duur. Bijna verontwaardigd keek je toen je de pap proefde en zo snel als het naar binnen ging, zo snel liet je het ook weer naar buiten kliederen!!! Is dit alles, leek je te denken! Hahaha, wat hebben we gelachen! Waren we dan toch te vroeg geweest? Duidelijk was dat je alleen stap 1 van HAP-SLIK-WEG onder de knie hebt! Misschien toch nog maar een tijdje wachten.........
Toen mama het gisteren en vandaag weer eens probeerde, ging het zeker beter, maar om nu te zeggen dat je zat te smikkelen, nee, niet echt!!! Wel vond je het een geweldig spelletje om alle pap er weer uit te spetteren. Hap, tong uitsteken en blazen maar! Spetters gegarandeerd!!! Wat zaten we onder!!! Dit weekend, als je echt 5 maanden bent, dan maar een beetje peer proberen? Wie weet vind je de pap gewoon niets, maar het happen op zich wel geweldig en gaat fruit en groente straks als een tierelier! We zullen het zien......
Vorige week moesten we ook weer samen naar het consultatiebureau, voor je laatste prikjes, in ieder geval voor de komende maanden, want we zullen er samen weer aan moeten geloven als je 11 maanden bent. Jeetje, wat klinkt dat ver weg, maar de afgelopen 5 maanden zijn ook voorbij gevlogen, dus zullen de aankomende 6 maanden wel niet anders zijn! Al je controles waren natuurlijk weer piekfijn in orde; mama zag al wel dat je een snelle dame bent, maar dat werd ook door een objectieve buitenstaander bevestigt (toch altijd fijn!). Je doet het geweldig, bent iets minder hard aangekomen in vergelijking met de eerste maanden, maar dat was ook wel prettig. Je hebt nu 'nog maar' 2 plooien in plaats van 3! Een prachtige 7,7 kilo en 64 cm lang, nog steeds boven gemiddeld, maar heerlijk dat je wat reserves hebt; die kan je mooi verbruiken als je lekker gaat bewegen.
En dat gaat heel goed; bewegen!!! Luid lachend kan je van vol enthousiasme in je box liggen spartelen, rondjes rond je as draaiend, je aap aandachtig bestuderend en dan weer in volle aanbidding naar je mobiel liggen staren! Je kan jezelf zo makkelijk een hele tijd vermaken en dan komt mama stiekem naast de box staan om je te bewonderen!
Zoals altijd op de dagen dat mama vrij is beginnen we de dag met een ritueel; na de eerste voeding lekker samen met papa wakker worden in het grote bed terwijl mama onder de douche springt. Lekker kletsen met jouw papa, wat is dat toch heerlijk om te horen zo in de ochtend! En als papa dan naar werk gaat, blijven wij nog lekker op het bed liggen. Dat is inmiddels dan veranderd in één groot speelparadijs, speelkleed erop en heel veel speelgoed!!! Heerlijk vind je dat, lekker zelf spelen, (regelmatig ook met je eigen voeten, want die zijn het mooist) met mama spelen. Je hebt dan alle ruimte om lekker heen en weer te rollen. Van je buik naar je rug dat deed je al en heel erg goed. Maar vorige week woensdag (19 oktober) rolde je opeens ook van je rug naar je buik. Je had je zinnen gezet op een speeltje net buiten je bereik en opeens lag je daar! Je ene arm nog wel iets moeilijk onder je lichaam gevouwen, maar omgerold! Mijn kleine grote meisje! Wat ben ik toch trots op jou!!!
Je wordt steeds groter en steeds meer een meisje! Je haartjes beginnen nu echt goed te groeien, mooie donkere haartjes, net als je papa! Prachtig met dezelfde felblauwe ogen als papa!!! Je zit rechtop op schoot, op de arm en wil het liefste de hele dag op schoot staan. Het enige waar we je niet vanaf schijnen te krijgen is de PINK. Geen speen in door de selectie gekomen, geen eigen vinger is goed genoeg, alleen de pink! Van papa of mama, of de meiden van de crèche! Je blijft net zolang schreeuwen totdat je je troost vindt in die pink! Ach ja, mama vindt het stiekem ook nog wel gezellig (al is het niet altijd even praktisch! Hahaha)
Op de crèche is iedereen ook helemaal weg van je..... je bent dan ook het enige echt meisje-meisje op jouw groep! Alle meiden smelten iedere keer als papa je brengt of mama je ophaalt als ze jouw mooie jurkjes of stoere rokjes zien! Je vindt het op de crèche ook gelukkig steeds leuker worden. En dat geeft mama ook wat meer rust op werk. Maar als mama klaar is met werken, is het plankgas richting de crèche! Zo'n hele dag zonder mijn kleine prinses is echt helemaal niet leuk! Jij zit meestal breeduit lachend in de wipstoel of rustig je eigen jurk of sloffen te inspecteren! Wat een heerlijk moment is het toch, dat moment dat ik jou weer kan knuffelen na een hele dag!!!
En nu lig je lekker te slapen in je bedje. Sinds de crèche en de oppasdag van oma was er weinig meer over van je ritme; slapen wilde je niet meer in je bedje overdag, alleen nog maar op de bank of op schoot, waar oma natuurlijk heerlijk aan toe gaf. Gisteren had mama besloten dat we toch maar weer een terug moesten naar het oude ritme en dat heb ik geweten; 7,5 uur heb je gevochten tegen de slaap en tegen jezelf!!! Wel 80 keer ben ik de trap opgelopen om je te troosten om vervolgens weer naar beneden te gaan. Oh, wat was het moeilijk! Maar met morele support van een paar vriendinnen van mama en toch maar weer inbakeren in je slaapzakje, is het uiteindelijk gelukt. En vandaag ging het als een zonnetje, eenmaal in je zakje, sliep je vrijwel direct en heb je heerlijk 2 uur lang geslapen! Ook vanavond, na enig protest en een hoop geklets, ben je heerlijk zelf in slaap gevallen! Zo knap!!!Je weet niet half hoe trots ik op jou ben!!!
Lief klein meisje van mama, je bent nu al zo groot gegroeid! 14 cm groter dan toen ik je voor het eerst in mijn armen hield, maar je blijft altijd mijn lieve kleine prinsesje! Groei maar goed, ontdek de wereld, mama zal je altijd beschermen!
heel veel kusjes, je mama
reacties (0)