Een halfjaar oud (jong;))
Lief klein prinsesje van mama,
of zal mama je gewoon bij je nieuwe koosnaampje noemen?; ons kleine roze duracell-konijntje! Want dat ben je! Er komt geen einde aan al die energie van jou. Slapen, ho maar! Slapen is voor mietjes en mama, ik ben echt geen mietje hoor! Dat lijk je iedere dag maar weer te denken! (Nou, papa en mama houden heel veel van slapen hoor! Dan maar mietjes!).
Gelukkig gaat het slapen 's nachts weer een stuk beter. Een aantal weken geleden begon je opeens te spoken 's nachts; van 3 tot half6 om de 5-10 minuten barstte je in een vreselijk huilen uit, nog met je ogen dicht, diep in slaap. Maar als je niet getroost werd door die fijne pink van mama, bleef je maar huilen, totdat je jezelf gewoon wakker huilde. Vaak werd het huilen gevolgd door een heleboel scheetjes en het huilen is begonnen sinds we met de hapjes zijn begonnen, dus mama denkt toch dat kleine darmen van jou het zwaar hebben met die nieuwe hapjes. Maar, dat huilen wordt nu een stuk minder en je slaapt eigenlijk weer prachtig de nachten door van half 12 tot een uur of half 8. Daarover dus echt niets te klagen!
Nee, slapen overdag is niet jouw ding. Wat heb je er een bloedhekel aan! Je ochtendslaapje vind je al tijden grote onzin. Hoezo? Ik kom toch net uit bed? Dat je bozig bent van vermoeidheid, schijnt je niet te deren. Doorgaan moet en zal je. En dan, voor je derde voeding komt die ellendige slaapzak al te voorschijn. Genoeg om een luid protest te laten horen! Tijdens de voeding wint de zwaartekracht het toch meestal van je en val je in een diepe slaap..........maar natuurlijk niet voor lang. Na een halfuurtje (ok, soms opeens een uur of 2, maar dat is meer hoge uitzondering) word je weer wakker, liggend in je prachtige bedje en oh oh oh, wat ben je het daar niet mee eens!!! Eerst zachtjes klagend, aanzettend tot huilen, om vervolgens je heil te zoeken in blèren en krijsen! Oh, wat zullen de buren toch wel niet denken!!! Hahahaha! Zo'n mooi zoet en prachtig meisje, toch zo'n pittige dame met zoveel temperament!!!!! En opgeven, nee, dat doe je niet!!!! Schreeuwen blijf je gewoon doen totdat je uren bijelkaar geschreeuwd hebt en mama je voor de volgende voeding weer uit bed haalt. En daarna schreeuw je net zo hard weer door als je er zin in hebt!!!!
Al twee dagen stel je je mama nu al behoorlijk op de test. Nu ook weer, huilen, huilen, huilen. Echt medelijden met jezelf! En als mama haar hoofd om de deur steekt, meteen weer een grote lach! Alleen maar stil te krijgen als je bij mama op schoot zit, maar dat kan echt niet zo. Je moet ook zelf spelen en ook zelf in slaap kunnen vallen. Het ging zo goed, maar deze twee dagen zijn op zijn zachtst gezegd een uitdaging!
En dat terwijl je vandaag jarig bent!!! Je bent inmiddels alweer een half jaar bij ons! Wat gaat de tijd toch snel!!!! Wat ben je gegroeid sinds die 6 maanden geleden. Al echt een klein meisje geworden, dat meestal zo heerlijk goedlachs en goedgehumeurd is! Nog steeds word ik wakker met een klein lachend snoetje in het bedje naast mijn bed. Heerlijk is dat! Om vervolgens te smelten voor alle kirrende en kraaiende geluidjes die je maakt als je papa je uit je bedje komt halen!!! Samen gezellig in bed, lekker eten bij mama. Mama had nooit gedacht zolang voeding te geven, maar je bent in vergelijking met de kinderen op de crèche zo weinig verkouden dat we nog gaan proberen om in ieder geval nog 2 maanden door te zetten.
Was wel een uitdaging, want hoe weinig ziek jij bent, des te vaker is mama het. Afgelopen vrijdag alweer, alles kwam eruit, een forse buikgriep! Bah, wat was mama beroerd! En dat merkte we direct aan de voeding, hollend ging het achteruit!!! Maar gelukkig hebben we nog een grote voorraad in de vriezer, dus hoppakee, aan de fles. En nu gaat het weer stukken beter!!! En wel zo leuk voor papa, dat hij je nu dagelijks een flesje kan geven!!!
Eten is ook steeds meer alleen maar grote pret. Waren eerst alleen pompoen en peer favoriet, vind je nu ook appel, banaan en sinds dit weekend ook mango een groot succes! En net hebben we voor het eerst wortel geprobeerd en ook dat heb je smakelijk naar binnen zitten smikkelen!!! Alleen die broccoli hè? Daar word je niet echt gelukkig van! Of te wel, wat vind je het smerig. Het gezichtje wat je trekt spreekt meer dan duizend woorden, om vervolgens kokhalzend het weer naar buiten te werken!!!! Ach ja, dan maar later nog een keertje proberen en is nog zoveel ander lekkers!!!!!
Lief klein pittig duracell-konijntje van mama, af en toe zou mama willen dat ze je batterijtjes kon vinden!!!! Maar je bent en blijft mama's kleine prinsesje, ik hou zoveel van je, van dat heerlijke knuffelen 's ochtends in het grote bed, samen spelen op het speelkleed. Lekker rollen, wat je nu weer sinds gisteren heen en weer doet. Samen zingen en dansen en natuurlijk samen met alle eendjes in het grote bed en dan lekker spetteren. Maar je bent wel een dame die weet wat ze wil en dat is niet altijd datgene wat mama voor je bedacht heeft.
knuffels en kusjes van jouw trotse mama
reacties (0)