Even klagen hoor!!

Poeh, 30 weken zwanger, mijn derde zwangerschap.
Wat loei en loei zwaar vergeleken bij de vorige twee. Waar ik toen nog voldoende tijd en ruimte had om af en toe een momentje voor mezelf te hebben, of te rusten, heb ik dat nu helemaal niet.
Momenteel werk ik 50%, omdat ik bemerk dat ik psychisch enorm veel inlever. Ik moet een beetje zuinig aan doen met mijn psychische gesteldheid, omdat ik ten tijde van zwangerschap, snel depressief word of na de bevalling in een postnatale depressie rol.
Maar jeetje.. hoe moet ik dit voorkomen dan?
Slapen gaat slecht. Ik slaap wel, maar word wel regelmatig wakker, mijn lijf voelt pijnlijk en verkrampt.
Mijn vagina zit vol met inwendige spataderen, wat maakt dat ik over de dag heen zo ontzettend veel druk en pijn voel daar beneden.
Mijn kinderen zijn thuis ivm vakantie, maar ik vind het gewoon een zware opgave om hen om mij heen te hebben. Ik kan gewoon niet de moeder zijn die ik wil zijn. Gelukkig weet ik dat ik kan gaan aftellen en dat het nog een klein poosje is, maar jeetje, wat heb ik dit onderschat.
Nog 5x werken, dan heb ik verlof!
We hebben bijna vakantie, we gaan ook nog lekker weg, dus dat is fijn. (Al voelt dat ook wel weer als een enorme energie opgave) Ik kijk er wel naar uit, ook fijn dat mijn vriend dan thuis is en meer kan ondersteunen. Wat hij trouwens nu ook veel doet, dus dat is super.
Dus eigenlijk mag ik niet klagen...😅😉
Daarom doe ik dat hier even 😂😂

Fijne dag voor jullie en geniet van het mooie weer 😄