Vanmorgen was het weer zover. Mijn man mocht na twee weken verlof weer aan het werk.
Dus dat betekend op de maandag, zorgen dat de kinderen 7.00 uur startklaar staan om meegenomen te worden naar de opvang/BSO.
De maandagen heb ik mijzelf cadeau gedaan, de hele dag alleen met onze newborn. Even wat quality time, en daarbij, scheelt het me een dag kinderen brengen (en halen), want dat doet mijn vriend dan.
Maar wat zie ik op tegen deze week.. Lukt mij het? Kinderen op tijd school-klaar maken? Normaal lukt dat wel, maar nu met baby? Taxiën met drie kinderen naar school? Zullen we op tijd zijn? Ach.. wat is het ergste wat me kan gebeuren?? Te laat komen.. en dan? Is er nog geen probleem toch?
Toch geeft het me spanning. Ik merk het aan alles in mijn lijf. Korter lontje, gespannen en gejaagd, zo was ik vanmorgen.
Kinderen werkten natuurlijk niet mee. De oudste van 4 in de slakken modus, de peuter van 2 in de terror-modus.. Newborn precies op dit moment een fles.
Oke.. als de maandagochtend al zo verloopt wanneer we met ons tweeen zijn, hoe gaat me dit dan af komende week?!
Ik hou mijn hart vast. Het gaat vast goedkomen. Maar ondanks dat lukt het mij niet om uit mijn mopperstand te komen..
Ook moeders zijn maar mensen toch?
reacties (11)