Onderschat

Na mijn eerste zoon heb ik een post partum depressie gehad. Oh wat voelde ik me naar. De zenuwen gierden door mijn lijf. Een onbeschrijfelijk gevoel van het niet comfortabel zijn met mijzelf.
Gelukkig na een aantal jaren van onrust en hard werk, heeft er toe geleid dat ik eindelijk weer wat beter in mijn vel zat.
Toch is mijn lichaam nooit echt de spanning te boven gekomen en kreeg ik ontzettend heftige hoofdpijnen. Elke dag, zo zwaar gevoel, niet te dempen met normale medicatie.
Eind vorig jaar kreeg ik een lichte dosering antidepressiva voorgeschreven dat goed werkte tegen deze hoofdpijn. Heerlijk was dat! Hoe fijn is het om zonder hoofdpijn te leven!
Nu had ik besloten, na wat trajecten bij de fysio, om te kijken hoe ik zou functioneren zonder deze medicatie. Zou de hoofdpijn wegblijven?
Ja! Een week gestopt! De hoofdpijn is nu weg! Super zou je denken!
Maargoed.. dat lage aantal milligrammen medicatie had toch meer invloed op mijn stemming en welbevinden dan ik had verwacht.
Sinds het stoppen heb ik weer het gevoel van mijn depressie terug. Niet de somberheid gelukkig, maar het opgejaagde, het gieren van de zenuwen door mijn lijf. Het gevoel dat ik moet huilen maar niet een reden heb om te huilen. Ik voel me ongelukkig en onrustig.
Alles vliegt me in eens aan. Dit klote leven in deze klote wereld. Al het gezeik en verdriet om me heen, de energie prijzen, de stikstof crisis... ik kan het niet meer aanzien. Alles grijpt me aan.. wat heeft dit leven nou nog te bieden?! Alles gaat naar de klote... Is dit een terugval in depressie? Zo wil ik mij nooit meer voelen en daar word ik nu aan herinnerd.

Google is your best friend. Ontwenningsverschijnselen van de medicatie staan precies zoals ik ze ervaar.
Het kan wel drie weken duren. Daar moet ik maar doorheen. En alle zorgen van de wereld? Geen journaals meer kijken. Leven bij de dag, proberen te relativeren en te genieten van mijn gezin.

De timing van het stoppen? Volgens mij komt het nooit op een goed moment. Maar we gaan er voor, hopend dat na een week of drie ik weer wat fijner in mijn vel zit en mij minder gevangen voel in zichzelf.