Wil ik nog een kindje of kan ik deze fase niet afsluiten

Mijn man zegt, ik zou best nog een derde willen maar ik weet niet of ik dat eerste jaar nog een keer trek. En dat snap ik ook wel. Bij de eerste waren we 34/35 en bij de tweede 39/40. Dat merkten we wel qua energie, ook omdat we natuurlijk al een kind hadden. We hebben het er in ieder geval regelmatig over. Merk de twijfel bij mijn man ook. Het is ook geen pakje boter waar we het over hebben maar een mensenleven die ons hele gezin gaat beinvloeden. Zo moeilijk, volg je hart.....bedankt weer voor jullie reacties. Ik heb het er erg moeilik mee. Waren we maar 10 jaar jonger...waren we maar eerder aan kinderen ‘begonnen’....

Maar tegelijkertijd zo blij met onze 2 meisjes.

Volg je als jullie het beide graag willen. Ik was 45 toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van mijn derde kindje en ik voel me niet oud innerlijk al denkt er wel eens iemand dat het mijn kleinkind is. Ze zien maar

Volg je gevoel meid. Ik heb me vorig jaar laten steriliseren. 4 miskramen, 2 zwangerschappen met veel complicaties en zorgen. Twee keizersnedes, waarvan één spoed. Maar had ik goede zwangerschappen dan had ik het nog wel een keertje aangedurfd. Ik kreeg net voor mijn 41e onze tweede en ben vorige maand ook 42 geworden. Ik had ook nog graag een kindje gewild, maar net zoveel complicaties wil ik het risico nu niet meer nemen... Maar mijn hart....zegt wat anders...

Ik was ook een bepaalde periode heel jaloers op zwangere en ik zag ook overal zwangere. Ook tegen mijn vriend gezegd da ik nog een kindje wou enz.. Ik ben héél blij da hij het absoluut niet meer wou. Ik geniet nu zoveel meer van mijn jongste en laat die andere mama's maar met hun baby'tjes bezig zijn. Ik zal wel wachten tot mijn zus zwanger is aha :D Bij mij was het dus echt een fase die nu 100% afgesloten is

Ik weet zeker dat we nooit spijt zullen krijgen van nog een kindje. Ik voel het verlangen naar nog een kindje. Maar ook de twijfel of het verstandig is. De misselijkheid tijdens de zwangerschap. Na de zwangerschap weer gaan werken en het kindje achterlaten. De borstvoeding en kolven(dat vooral). Slaapt deze wel goed of krijgen we weer 2 jaar gebroken nachten. Ik heb nog 2 kinderen die ik niet tekort wil doen. Opa en oma passen nu op maar gaan dat echt niet nog een derde keer doen ivm leeftijd. Misschien is dit ook wel het antwoord op mijn vraag. Want als ik het ECHT graag zou willen, dan zou dat alles niet uit maken....

Volg je gevoel!!!

Bij was het 'klaar' toen de jongste kwam, maar het was dan ook echt klaar. Dat hele gevoel van verlangen naar nog een zwangerschap verdween. Hoewel ik ruim 15 jaar vol verlangen had gekeken als ik zwangere moeders of moeders met kleine baby's zag lopen, weet ik nog goed hoe, toen mijn jongste pas 3 maanden was, ik al naar zwangere vrouwen keek met een: "Wat fijn voor hun, gelukkig hoef ik niet meer." Toen mijn jongste 9 maanden was, keek ik naar ouders met een pasgeborene met: "Wat lieeeef....voor hen! Gelukkig hoef ik dat niet meer." Het was echt een afgesloten hoofdstuk. Nog steeds voel ik dat zo.

Ik ben alleenstaande moeder en toen ik na mijn oudste naar een tweede verlangde, praatte iedereen op me in dat eentje wel genoeg was. Maar het oergevoel dat er nog een kindje bij ons hoorde was enorm sterk. Ik ben heel erg blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd. Jongste is nu 3 jaar en is een geweldig kind en bovendien dikke maatjes met zijn grote broer. Ze zijn echt twee handen op een buik, die twee Jongste is zo'n juweeltje, ik kan me niet voorstellen dat ik hem gemist zou hebben. Bovendien weet ik van mezelf dat ik me dan de rest van mijn leven zou hebben afgevraagd: "Wat als...?"

ik vind je helemaal niet oud!! Mijn oma werd nog zwanger op haar 45e. En oud is maar net hoe oud je jezelf voelt. Zelf ben ik trouwens 39 ;-) dus dat zit best in de buurt als van jouw leeftijd. Ik zou er gewoon voor gaan als ik jou was, dan hoef je er later nooit spijt van te hebben van "hadden we toch maar....". En spijt van een kindje erbij krijg je sowieso niet (lijkt me) dus.... :-)

Ongelooflijk herkenbaar gevoel. Ik wou ook nog zoooo graag dat vierde kindje en dan zou het definitief stoppen, want ik was 'al 39'. Vooral de gedachte van wat anderen wel zouden denken vond ik moeilijk. Maar wat ben ik blij dat ik mijn eigen gevoel volgde.

Heel de zwangerschap zei ik tegen iedereen en ook tegen mezelf dat het de laatste keer was. Maar ik denk dat ons zoontje ongeveer twee minuten oud was, toen ik al zei tegen m'n man: 'dit kan toch niet de laatste keer zijn?'

Ik heb het ook heel moeilijk met het afsluiten van deze o zo mooie fase in ons leven. Zo moeilijk dat ik er zelfs over ging praten met de dokter. Leeftijd is vaak iets wat anderen erger vinden dan wijzelf. Zoals iemand anders hier al zei: wat maakt het uit of je nu 25, 35 of 45 bent? JIJ moet weten wat je zelf aankan. Ieder lichaam is anders. Ikzelf heb hele vlotte zwangerschappen gehad (en ik was al 33 bij de eerste), steeds alles kunnen doen tot de laatste dag. Ook mijn bevallingen en het herstel achteraf verliepen steeds supervlot. Volgens de arts kan mijn lichaam perfect nog een zwangerschap aan. Maar hier is het manlief die het wel druk genoeg vindt nu met vier. Misschien beslist hij dus voor mij... :-(

En jong zwanger zijn heeft misschien veel voordelen, maar op een latere leeftijd zwanger zijn heeft dan weer andere voordelen (denk maar aan zorgen voor de kleinkindjes later, dat kan je niet als je nog fulltime aan het werk bent omdat je jong zwanger was :-) )

Iemand in de familie was 39 toen ze haar man leerde kennen. Zij wou heel graag nog een gezin. Ze hebben er uiteindelijk nog 4 kindjes bijgekregen tussen haar 40ste en 46ste. Haar keuze en mooi om te weten dat ze dolgelukkig zijn. Reacties als "dit doe je je kind toch niet aan" vind ik zo jammer. Als je een kind met de nodige zorg en liefde omringt en je kan het de dingen bieden die het nodig heeft, dan is dat het enige dat telt.

Je kind mishandelen of iets dergelijks, dat is je kind iets aandoen, maar toch niet zwanger worden op latere leeftijd :-) :-) Maar ja, dat is mijn mening.

Uiteindelijk kan niemand deze keuze voor jou maken meid, maar ik denk wel dat er vrouwen zijn bij wie dit gevoel nooooooit weg zal gaan. En ik vrees dat ik daar een voorbeeld van ben ;-)

Op dit moment geniet ik met volle teugen van alle drukte hier in huis. En wie weet... misschien ooit...?!

En als het zo is... dan zal het welkom zijn en evenveel liefde krijgen als de anderen, gelijk hoe oud ik ben!!!

Mm.. ik zou denk ik meteen aan de slag gaan. Spijt zal je er achteraf niet van hebben. Zieke kindjes of zware gevaarlijke zwangerschappen komen ook bij jonge vrouwen voor. Maar succes met je keus!!

Hallo allemaal, wat een fijne en eerlijke reacties! Daar heb ik echt wat aan. En stof tot nadenken. Het gevoel is in ieder geval herkenbaar en gaat bij sommigen misschien wel nooit weg. En over leeftijd. 42/43 met een baby en 2 kinderen en een baan, is veel. Heb ik nog energie genoeg? Ook op langere termijn. Ik 60 en kind 18. Het zijn toch allemaal dingen die ik wel mee moet nemen in onze beslissing. Het is toch niet alleen op je gevoel afgaan. Was het maar zo simpel. En ook al is het uiteindelijk onze beslissing, het is toch fijn om andere meningen en dingen van een andere kant te zien. Dat gevoel van compleet zijn heb ik niet, misschien dat dat me wel verward omdat ik dat zo vaak hoor.

Eerlijk. Ik denk dat ik zelf ook altijd het gevoel blijf houden van nog een keer. Maar ik ben 27 en jij bijna 42. Ik vind, en sorry als ik je kwets, dat je dit je lichaam en een kind niet meer aan moet doen. Als je kind 18 is ben jij al in de 60. Geniet van het gezin wat je hebt maar ik zou het er wel bij laten.

Wat lastig he! Ik herken het wel. Toen ik zwanger was van de derde wist ik meteen bij de test al dit is de allerlaatste! Erg duidelijk was het. Nu inmiddels net zwanger van de 4e..'oeps'.. Ik ben 36 en bij mij was het nu of nooit.. Ik geniet ontzettend van mijn kinderen! Ik geniet van de uitspraken, van het knuffelen, van het groter worden en dat alles in meervoud voelt als zoveel rijkdom! Ieder kindje bijzonder op zijn of haar eigen manier en dat is de reden waarom we er nog graag eentje bij zouden willen hebben. 4 prachtige kinderen, wat een droom! Nu 6 weken zwanger en weer hondsberoerd en ook wel eens stiekem denk, ohneee dit weer.. Maar het weegt allemaal niet op tegen een prachtig gemaakt kindje en zoveel meer liefde. Succes met jullie keuze!

Pfff heb precies het zelfde .. Ik vind dit heel naar om te voelen .. Wanneer weet je of t goed is? Je hoort zoveel van dat voel je wel! Nou.. Ik niet😰 Ik denk er elke dag aan.. Ben nu zelf 28 jaar en vanwege leeftijd andere 2 kiddies zou ik een derde wel binnen nu en eind volgend jaar op weg willen hebben.. Maar, hoe maak je die keuze? Ik lees zeker mee!!

Het zou mijn keuze nooit zijn om op mijn 42e nog voor een kindje te gaan (na 2 kinderen) sommige hebben geen keus ,maar je hebt 2 gezonde kinderen. Dan zou ik dat risico niet nemen. Bovendien als je kind 20 is ben jij al 62. Dit is mijn mening. Maar blijft hou lichaam. Ik zelf denk dat het gevoel altijd blijft

Lastig... Sommige vrouwen blijven dat gevoel houden... Ik denk dat je je vooral af mag vragen: wil ik rond mijn 43e nog een kind krijgen? De kans op een gehandicapt kindje wordt steeds groter: durf ik dat risico te nemen en is zo'n kindje dan welkom? En ook heel praktisch: wil ik over een jaar gebroken nachten, kan ik (en mijn gezin) dat aan? Ik heb om me heen wel gezien dat het echt wel zwaarder wordt naarmate je ouder wordt. Ook voor de man. Of je nou wilt of niet, je energie gáát steeds iets minder flexivel worden, ook al ben je nog lang niet bejaard... Mijn oom was 45 toen hij vader werd... Rond zijn 50ste, toen hij dus een kleuter had, verzuchtte hij: ja, voetballen met de kinderen houd ik niet zo lang meer vol...dan merk je toch wel dat de jaren gaan tellen... En dit is serieus een heel sportieve man... Ik denk dat je dit echt samen met je man moet bespreken...het gaat niet alleen om wat jouw verlangen zegt, maar vooral om wat jullie samen willen....

herkenbaar ik wou nog 1 x zoo graag zwanger zijn en bevallen en nog 1 laatste kindje. onze baby is nu 3 maand oud, en voor mij is het mooi geweest nu. we hebben 4 kinderen , deze laatste zs was mij vreselijk zwaar bevallen , heel de zs in de ziektewet gezeten , constant pijn overal etc ik was zo blij dat het achter de rug was toen ik bevallen was , dat ik echt nooit meer zwanger wip zijn. en onze baby is echt een kers op de taart , ze is de allerliefste en aller makkelijkste baby ooit. ze is echt perfect om alle fases etc mee af te sluiten.

ik kan nu eindelijk zeggen dat ik geen zwangerschap of baby's meer wil na haar.

Het idee van nog een keer zwanger zijn herken ik. Maar ik weet ook dat ik er geen kinderen meer bij hoef en dat het eigenlijk wel klaar is. Maar toch denk ik geregeld terug aan mn mooie zwangere buiken...

Het zou zeker kunnen waarom niet? Ken veel mensen die pas met40-41 jaar hun eerste kind kregen. En ook vrouwen die over de 40 jaar nog een kindje krijgen. Jouw leven, jouw keuzes

geen tip maar god als jij dat bent op die foto... dan wil ik er graag zo uitzien als ik dalijk 42 ben!