De ondeugende hormonen

7 weken en 4 dagen zwanger..

BAH, BAH, BAH! Alles is VIES, GOOR, SMERIG.
Het is heel sneu maar alles wat mijn vriend maakt vind ik VIES.

Onze hele keuken STINKT! Ik krijg niets door mijn keel!

Ik voel me schuldig, maar ik kan er niets aan doen. Alles wat in de koelkast staat vind ik gewoon vies.
Eten doe ik weinig, terwijl ik ontzettend hard groei!

Ik heb een dikke buik, en ik geloof onderhand een volle cup grotere borsten naar tevredenheid van manlief!

Ja, dit zijn mijn zwangerschaalskwaaltjes. Ik ben - geloof ik - onderhand de hele dag misselijk, in de ochtend heb ik een lange tijd nodig om een beetje fatsoenelijk wakker te worden, ik voel een vies smaakje in mijn mond en ik daarvan word ik nog misselijker. Een broodje eten helpt niet, tanden poetsen ook niet. Ik blijf een 'vies gevoel' in me buik houden.

En dan nog niets gezegd over die hormonen. Ik ben verdrietig/boos...
Ook merk ik dat ik de vorige keer zwangerschap best wel optimistisch was. Ik ben nu opeens wat rationeler. De vorige keer had ik financieel niets, en nu veel meer. Maar ik merk dat ik alles opzij wil zetten om straks wat moois te kunnen kopen voor de beeb.

En nu.. ik word GEK van mijn vriend. - Sorry,- maar ik heb echt geen zin in seks op het moment. Maar waar ik loop ga of sta is mijn vriend ook. Hij vind mijn nieuwe paar borsten erg opwindend, het is elke dag, omdat het nu ook vakantie is voor mijn vriend, vraagt hij het soms twee keer. Vervelend voor hem, want dat kan ik hem echt niet geven. Ik noem het maar de ondeugende hormonen.

Ik kijk uit naar mijn echo op 15 januari! Ik heb een goed gevoel, misschien moet ik toch wat onzekerder zijn?
Deze blog schreef ik twee dagen geleden, en nu zitten we al op 1 januari.

Daarom wens ik alle mama's of mama's in spé een gelukkig nieuwjaar.
En dat al jullie dromen mogen uitkomen, en dat gezondheid plekje nummer 1 krijgt.