Mijn kind woont op school
Stel je even voor. Je woont in een land waar je de systemen maar heel oppervlakkig kent en dan moet je een school kiezen voor je dochter.
Dan ga je op onderzoek uit hoe het systeem werkt. In ons geval betekende dat - om een lang, bureaucratisch verhaal kort te maken - dat we uitkwamen bij een prive-school aan de rand van de metropool.
Omdat de school zo ver weg is, hebben ze twee verschillende soorten klassen. De ene soort - 1 klas - is gevuld met kindjes die elke dag naar huis gaan. Die zijn om pakweg half zes of half zeven thuis, maken thuis hun huiswerk en moeten de volgende ochtend weer om 6.50 op school zijn.
Daarnaast zijn er nog een heel aantal klassen met kinderen die van maandag tot vrijdag op school logeren. Dat is voor veel ouders praktisch: ze wonen verspreid over de stad en kunnen onmogelijk elke dag een uur in de file staan of hun kind in een propvolle metro persen om het kind netjes op school te krijgen.
Mijn vrouw, die eigenlijk het gedoe rond het hebben van een kind liever kwijt dan rijk is (tsja... eenkindpolitiek, onder andere), vindt het een heel goed idee als Lotus in de opschoolblijfklas gaat. Ik zelf, als Nederlander, vind het een heel slecht idee. We praten met de directrice en die zegt: "Je kunt Lotus inschrijven in de opschoolblijfklas, en als je wilt dat ze thuis slaapt, kom je haar gewoon afhalen, geen probleem." En schoorvoetend ging ik akkoord.
Toen kwam corona. De kindergarten ging 8 maanden dicht. Lotus zat 8 maanden thuis. Er was internet-onderwijs, maar daar had Lotus niet zo veel zin in en ze is erg goed in het negeren van een moeder die zegt dat ze op moet letten. Kortom: Lotus heeft 8 maanden niks aan school gedaan, en is ook niet echt zelfstandig geworden.
Ondertussen dacht ik na. Als Lotus thuis is, en ik niet, dan gebeurt er niks. Dus dat huiswerk maken thuis, dat zou wel eens een groot probleem kunnen worden. Ook op tijd naar bed zag ik moeilijk worden: ik ben pas na achten thuis, wat betekent dat Lotus op zijn vroegst om half tien in bed ligt. Als je dan dagelijks om zes uur op moet... dat wordt krap. Aan mijn vrouw hoef ik niks te vragen, die heeft geen flauw idee hoe ze een kind moet opvoeden omdat ze zelf nooit een goed voorbeeld heeft gehad en ook bijzonder weinig ambitie toont op dit vlak.
De corona werd succesvol bevochten en de scholen gingen precies op tijd weer open. We verhuisden en Lotus begon aan De Grote School.
Het was een enorm grote stap voor haar. Te groot, eigenlijk. Hoewel we niet het idee kregen dat Lotus er ongelukkig werd, of verwaardloosd of wat dan ook, kregen we wel klachten van de Leef-juf (de juf die helpt bij de dagelijkse dingetjes). Lotus kon niks zelf: wassen, schoenen aan doen, voor haar spullen zorgen, billen afvegen enzovoorts. En Lotus lette niet op in de klas, ze zat daar maar een beetje rond te kijken.
Woensdagavond hebben de kinderen vrij en mocht Lotus nog wel naar huis. Lotus en ik waren dan heel blij om elkaar weer te zien. (En ze ging dus ook wel een beetje te laat slapen daardoor.) In het weekend was ze ook thuis. Maar huiswerk was lastig. Vrijdagmiddag deed ze niks, omdat ze alleen met haar moeder was. Zaterdag zijn we ruim de helft van de dag kwijt aan de Nederlandse School. Dus het hele huiswerk moest gedaan worden om zaterdagnamiddag laat en zondag. En aangezien Lotus op school niks deed, werd dat een hele vervelende worsteling, met aan het eind van zondag een donut als beloning voor het harde werken (eigenlijk als troost voor al het geworstel).
Bijkomend probleem was nog eens dat het huiswerk in het Chinees wordt doorgegeven in de chat... en ik zowel het huiswerk in de chat, als de opdrachten in het huiswerk zelf, niet goed begrijp. (Let wel: ik ben hoog opgeleid en heb Chinees gestudeerd, en toch begrijp ik er te weinig van om mijn dochter te kunnen helpen!)
Maar langzaam ging het beter. Lotus kreeg blijkbaar door dat je er met niksen niet komt. En ik, als allochtoon, begon langzaam te snappen hoe elk lesboek heette en wat er nu eigenlijk PRECIES verwacht wordt door de school. En Lotus ging vooruit. Om een indruk te geven: het Engelse huiswerk speelt zich af in een appje. De eerste keer deden we daar 2,5 uur over en moest ik het meeste voorzeggen. Nu is het in nog geen uurtje klaar en vult ze veel vragen gewoon floep floep in.
Ik zag het aan het huiswerk en we hoorden het van de juf: met de hersentjes van Lotus is niets mis en ze gaat nu echt met grote stappen vooruit. Goed zo!
De tussentijdse "examens" (proefwerkjes) kwamen. Lotus - de nikserd, het kindje dat niets kon en niets wist - haalde haar Engels met 73% en haar rekenen zelfs met 85%.
Nu is het alleen nog het pinyin lezen wat het probleem is. Iets wat ze toch echt met mama moet oefenen, niet met haar allochtone vader. Omdat ze enorm slecht pinyin leest, is heel haar taal-examen de mist in gegaan. (Maar we weten waar het aan ligt - gewoon een kwestie van veel oefenen en ook dit komt wel goed!)
(De juf vertelde overigens dat ze vroeger ook eens een "buitenlands kindje" op school hebben gehad. Die had precies hetzelfde als Lotus: grote achterstand in jaar 1. Maar in jaar 2 was alles opgelost. Tsja... de vloek op deze leeftijd als je tweetalig opgroeit, blijkbaar.)
Lotus gaat inmiddels niet meer op woensdagavond naar huis, maar kijkt gezellig met de rest op school tekenfilmpjes. In het weekend is ze thuis en hoewel soms de overschakeling best groot lijkt, zijn we altijd extra blij om elkaar te zien. Het huiswerk is nu meestal zondag voor de middag klaar (en dat gaat nog sneller worden als het zo doorgaat), dus kunnen we daarna nog wat leuks doen. En maandag dan weer frist en fruitig naar school (tenmiste dat is het doel, afgelopen maandag ging dat heel erg goed - heel groot).
En ik... het idee dat Lotus en ik elkaar de hele week niet zouden zien, voelde een half jaar geleden nog ongelooflijk slecht. Intussen denk ik er anders over. De juffen zijn lief en begripvol, maar de school eist ook discipline en biedt regels en regelmaat. Precies dat is wat thuis heel moeilijk ligt, maar wat wel heel nodig is om te zorgen dat ze iets leert. En qua vrolijkheid heeft Lotus tot nu toe nog niets ingeleverd: als ze eenmaal thuis is 'geland' en uitgerust is (volgens mij wordt ze op school wel behoorlijk moe) is ze 'gewoon' haar vrolijke zelf.
En ja, het afscheid nemen op maandag, wetend dat ik haar pas vrijdagavond na mijn werk weer zie, blijft moeilijk - ik sta daar verdorie elke keer bij het hek stiekem een traantje weg te pinken. Maar tegelijk werkt het voor Lotus tot nu toe wel heel goed. En ben ik ook heel erg trots op haar dat ze dit kan... en dat weet ze.
reacties (29)