Indalen??

Inmiddels zijn we bij week 33 aangekomen! Goh kan me nog zo goed herinneren dat ik na f*cking 2 jaar een positieve test in handen had. Vol ongeloof heb ik daar wel 100 x op een dag naar gekeken. Wat ging de tijd traag zeg toch die eerste echo, maar nu? Nu is de tijd zo ontzettend hard voorbij gevlogen.

Ik mag mij gelukkig prijzen met een zwangerschap als deze. Buiten een dag misselijk, soms wat zuur en een aantal weken geleden last van mijn heup/rug (opgelost mede door de fysio) heb ik echt nergens last van gehad. Ja, het wordt nu wel wat zwaarder. Ik ben sneller moe en merk dat ik ook wel toe ben aan mijn verlof. (gelukkig is 22 januari mijn laatste dag).

De baby voel ik sinds ik 19 weken zwanger ben en met de dag voel ik hem beter en beter. Ik denk dat ie over een aantal jaren mee gaat naar kickboksen, want jeetje jongen wat kan jij trappen. 

Sinds een week voel ik toch ook weer andere dingen. Ik voel steken richting mijn *vagien*.. om het even netjes te benoemen. Hmm zou dat het indalen zijn? Gisterenavond moest ik toch even een paar leunen op het aanrecht, want het steken bleef lekker aan de gang. Ik begin nu zelfs ook te waggelen als een eend. (Charming, not)

Met de honden uitlaten moet ik af en toe even een puf pauze nemen en heel schattig hoe de honden dan kijken en netjes naast me wachten. Alsof ze precies weten waar ik last van heb "Het komt wel goed baasje".

Helaas is er ook zwangerschapssuiker geconstateerd en ben ik begonnen aan een dieet. Ik ben inmiddels wel 2 kilo afgevallen. Dan komt de onzekerheid, is dat wel goed? Oké, mijn complete eetpatroon is verandert en snoep helemaal niets meer. Ik merk ook dat mijn honger/trek steeds minder wordt. Ik zit zó snel vol.

Nou knul... daal jij maar lekker in. Hopelijk wel met je hoofdje en niet met je kontje, maar dat horen we donderdag tijdens de check up.

Kan niet wachten om je eindelijk te ontmoeten!