Ongepland

Ik weet vandaag 3 weken dat ik zwanger bent. Het was niet gepland, maar ondertussen vind ik het toch wel erg leuk. Het is toch heel speciaal wat er in mijn buik groeit. Mijn vriend wou nog geen kinderen en is bij me weggegaan. Hij laat niks van zich horen en ik krijg ook geen kans om contact met hem op te zoeken. Het is erg jammer, vooral voor mijn kleine. Die heeft straks geen vader.

Maandag ga ik naar de verloskundige. Waarschijnlijk gaat mijn zus mee. Ik woon bij mijn zus. Ik kan niet wachten tot we daar zijn. Misschien gaan we al naar het hartje luisteren. Dat zou ik echt super gaaf vinden.

Toch, ondanks dat de kleine niet gepland was, is het bij mij wel gewenst. Ik merk dat ik nu al een band voel met het kindje, ookal ben ik nog niet zo lang zwanger. Maandag ben ik 7 weken. Natuurlijk is er nu nog wel wat meer kans dat het misgaat, maar als ik daar vanuit zou gaan, dan zou ik niet kunnen genieten van de zwangerschap.

Het is soms wel moeilijk. Vooral omdat de vader mij in de steek heeft gelaten. Ik ben pas 17. Elke dag mis ik hem iets meer. Ik mis vooral de vader van mijn kind, niet mijn vriend. Ik hoop dat hij zich nog bedenkt en dat hij wel wat met de kleine te maken wilt hebben.