Nou mensen, het is zo ver. Ik ben officieel uit huis gezet en dus nu maar druk op zoek naar een huis. Hierdoor kan ik mijn opleiding ook niet meer afmaken. Gaat dus lekker zo. Ik krijg nu ook gezeik met de kinderbescherming en ik moet voor de rechter komen, omdat ik vorig jaar had gespijbeld. Die opleiding die ik nu doe komt me de strot uit. Ik heb er echt geen zin meer in.
Nu ook dat gezeik met mn zus erbij. Ik ben het helemaal zat. Ik heb niemand waar ik naartoe kan, want de vader van mijn kleine heeft me ook al in de steek gelaten. Stress is slecht voor de kleine, maar ik kan gewoon nu niet ontspannen.
Het liefst ga ik nu hier zo snel mogelijk weg, maar dat kan helaas niet, omdat ik nog leerplichtig ben en geen vaste baan kan nemen. Daarnaast kan ik ook de opvang voor mn kleine niet betalen, maar een uitkering zit er ook niet in, omdat ik geen goed diploma heb.
Ik kan geen kant op. Ik heb geen opties. Behalve als ik die kleine zou weghalen... Maar dan heb ik gelijk de rest van mijn leven spijt en heb ik niet alleen het leven van mijn kleintje weggenomen, maar ook die van mijzelf. Dus hoe dan ook, ik ga het niet redden. Ik ben machteloos.
reacties (0)