Gedroomd

Ik heb vannacht gedroomd over de vader van mijn kindje. We hadden knallende ruzie en ik kon zien hoe erg hij mij haatte. Zoveel haat had ik nog nooit gezien. De pijn dat het ook waar is, dat hij mij zo erg haat, is niet uit te leggen.

Toen ik vanochtend opstond, had ik nergens last van. Gewoon vrolijk, zoals (bijna) altijd. Ik werd opgehaald om naar mijn stage te gaan. We gingen gezellig een bakkie doen. Ik zocht iets in mijn portemonnee en viel zijn foto eruit. Ineens herinnerde ik mijn droom en ben ik in tranen uitgebarsten.

Deze blog schrijf ik, omdat ik even mijn ei kwijtmoet. Door dit stomme voorval ben ik nu helemaal van slag en zal ik ook de rest van de dag een emotioneel wrak zijn.

Nu denk ik aan dingen die we samen hebben gedaan. Er is een avond die ik nooit zal vergeten. We zaten in zijn auto, langs het water. De stoelen naar achteren en dekens over ons heen. Het enige wat we deden was praten. Gewoon praten. Het was zo’n ontzettend gezellige avond, waarbij de politie nog even kwam kijken of we geen stoute dingen aan het doen waren.

We deden vaak zulk soort dingen. Even langs de mac, stukje rijden. Gewoon leuke en gezellige dingen. Hij was voor mij de perfecte jongen. Ik mis hem nog zo erg. Dat is zo frustrerend! Het is ook gewoon een klootzak. Hij heeft mij en die kleine in de steek gelaten. Dat is onvergefelijk. Dubbele gevoelens, dat is waar ik nu last van heb. Ik hoop dat het snel overgaat.