Weer een stap terug...

Donderdag 6 okt. '11

Papa en mama komen weer bij je op bezoek! Mama vind je er uit anders uitzien dan gisteren, wat grauwer en weer iets meer vocht in je gezichtje maar dat is goed mogelijk dat dat de ene dag iets erger is dan de ander. Mama ging even wat drinken toen ze je weer uit gingen zuigen maar papa bleef bij je zitten, mama zit even tv te kijken en opeens gaat er een hels alarm af! Wat gebeurd er?? Van alle kanten komen er zusters en dokters aangerent en mama gaat de gang op en ziet direct dat dat alarm bij jouw van je unit af komt en mama weet het gelijk... Dat alarm is voor jouw bedoelt... Alle dokters en zusters staan direct bij je bedje en mama staat aan de grond genageld door het raam te kijken, papa staat ook verschrikt te kijken aan je bedje en komt naar mama toe. Een verpleegster komt gelijk bij mamastaan en slaat een arm om mama heen en draait mij van de deur weg... Ze waren je aan het uitzuigen en opeens had je een flinke dip waar je niet meer uit kwam en je liep al blauw aan... Paniek!!! Mama overstuur... Wij gaan even naar de familiekamer toe en wachten tot iemand komt vertellen wat er is, Er komt een verpleegster binnen en zegd dat ze het weer onder controle hebben maar dat je tube iets dieper wordt ingebracht zodra ze daar klaar mee zijn mogen we weer naar je toe! Zodra alles gedaan is gaan we nog een poos bij je zitten en vraagd mama of ze wel naar huis kunnen. Dit kan want op dat moment ben je weer stabiel, papa en mama gaan naar huis met een rotgevoel en 's avonds belt papa nog even hoe het met je gaat en we krijgen te horen dat het zich eigenlijk elke keer herhaald als je uitgezogen wordt! je krijgt elke keer weer een dip en ze zijn af en toe best heftig, toen het die middag gebeurde waar papa en mama bij waren waren ze al bezig om slijm op te vangen dat op kweek werd gezet want je voelt je niet zo happy... Ook heb je best flink wat zuurstof nodig... Papa en mama gaan naar bed maar wel heel bezorgt om jouw....

7 okt. '11

's ochtends belt mama gelijk op hoe het met je gaat, maar mama krijgt te horen dat je verpleegster op dat moment visite aan het lopen is met de artsen bij jouw of we over een kwartiertje willen terug bellen! Ok prima, mama belt na ruim een kwartier weer terug maar je verpleegster was nog steeds even met iets bezig en mama kreeg te horen dat ze ons wel even terug zou bellen, prima geen probleem, mama gaat dan alvast naar boven om aan te kleden en te wassen. Mama hoort de telefoon gaan beneden en papa neemt op... Op zich ben je stabiel alleen met dat uitzuigen blijft gewoon een probleem en ook heb je nog wat zuurstof nodig al is dat wel weer afgenomen! Papa krijgt te horen dat de KNO-arts waarschijnlijk met een cameraatje van binnen gaat kijken wat er aan de hand is, ook zijn de eerste uitslagen binnen en die zijn niet goed! Je hebt vrijwel zeker een longontsteking... Ze zijn direct weer begonnen met de antibiotica! Inmiddels is oma ook gearriveerd bij papa en mama en we komen zo met z'n 4-en naar je toe want je grote zus komt ook mee! Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen gaan we direct bij je kijken en je ziet er weer wat beter uit gelukkig! Wel heb je nog veel zuurstof nodig (40%) Mama gaat eerst even kolven en papa en oma blijven bij jouw! Na het kolven hebben we een gesprek met de dokter hoe het er voor staat, nou je bent best wel ziek! Je longen zien er niet zo goed uit op de foto en ook uit je bloed kunnen ze halen dat er een ontsteking zit. Het wordt een spannende tijd! Hoe gaan je longetjes genezen? Op dit moment kan je echt niet zonder de beademing en je moet ook teveel geholpen geworden... Weer een flinke stap terug : (  Na het gesprek gaan we weer bij je kijken en horen we van een andere arts dat ze toch direct met een cameraatje bij je binnen gaan kijken... Oh wat spannend weer! Wij gaan met z'n allen even naar beneden toe en komen later zodra ze klaar zijn weer naar je toe! Papa, mama, oma en Jaimy zitten later in de familiekamer te wachten want ze waren nog niet met je klaar toen wij terug kwamen. De dokter komt eraan en verteld dat ze niet echt iets konden zien (een technisch probleem) en verteld dat ze het met Dr Konig gaat overleggen of dat ze het over moeten doen en dat we later op de dag gebeld zouden worden zodra ze gekeken hebben. Later op de dag toen wij al thuis waren werden we gebeld met de mededeling dat ze niks hebben kunnen zien via de camera : D!! Eindelijk eens wat beter  nieuws!! Oh kleine, lieve, dappere vent van ons, wat heb je al veel voor je kiezen gehad in je korte leventje! Maar je bent zo sterk en je vecht als een leeuw! Houdt vol hoor! We houden van je!!! Dikke kus van Papa, mama en je grote zus Jaimy!