Wat een opluchting

Vorige week hadden we de 20 weken echobij Saltro. Vantevoren had ik gebeld of ik misschien 1 iemand extra mee mocht nemen. 'Het is niet de bedoeling dat u dit als iets leuks ziet, dit bewaart u maar voor de pretecho. Men moet zich volledig kunnen concentreren op de echo want dit is een medische zaak' Okeeeeee, wat denken ze, dat ik een hele fanfare meeneem? Dit had ze ook iets tactischer kunnen zeggen..Eenmaal in de auto ernaartoe vertelde ik dit aan mn vriend en hij reageerde niet helemaal zoals ik had verwacht en er waren die dag al wat meerdere dingetjes voorgevallen, waardoor ik niet lekker in mn vel zat. Ik had juist gehoopt op de begrijpende woorden van mijn vriend, die dus niet kwamen.. met waterige ogen stapte ik naar binnen. heb mn tranen gedroogd en toen waren we aan de beurt. Hand gegeven en we mochten plaats nemen..(niet echt een hartelijk welkom). Ze had het over de foetus en ander vakjargon. Ik ging liggen en ze begon haar zo te horen dagelijks verhaal. De kleine lag wat dwars en werkte niet helemaal mee. Ze had de hik en trok haar voetjes in en ook haar buikomtrek liet ze niet goed meten. Ik moest op mn zij liggen, zodat de kleine misschien zou draaien en ze duwde wat op mn buik Na een half uur was het klaar en kwamen haar bevindingen in een grafiek. Volgens de vk was de buikomtrek een p6-je wat toch echt minimaal een p10 hoort te zijn.. we kregen niet echt een uitleg, wat dit inhield. Het enige wat werd verteld was dat de verloskundigenpraktijk met ons contact zou opnemen of een eventueel uitgebreider onderzoek nodig is. Eenmaal thuis werden we gelukkig snel gebeld door onze vk van Geboorte&zo. Deze dames zijn altijd vriendelijk en stelde me wat gerust. Ik mocht een afspraak maken in het ziekenhuis voor een GUO.

Afgelopen dinsdag 17 maart om 14.00u stond deze GUO op de planning (uitgebreid groeionderzoek). Ik had gevraagd of er iemand meemocht en dit was absoluut geen probleem. (Yes, mama mocht eindelijk live haar aanstaande kleindochter zien!) Mijn moeder stond al om 11 op de stoep, want we zouden nog even wandelen met Gin in het park. (die ervandoor ging en zo mijn moeder door het halve park moest rennen achter de kleine Gin aan hahaha) Daar wat gedronken en een stukje appeltaart gegeten en toen snel naar de bakker voor broodjes, want Nick zou om half 1 thuis zijn. Door de streken van Gin waren we iets te laat maar had hij al de tafel gedekt en eitjes gekookt. Om kwart over 1 naar Nieuwegein ( van ons huis uit maar 10 min) en om half 2 waren we binnen. Patientenpas gemaakt en door naar Alnatal (babyafdeling in Nieuwegein). We hadden dr. van de Beek. Uiterst aardige man, heel geduldig en best wat humor. Stelde zich netjes voor en de trotse oma moest ook even vermelden dat ze voor het eerst oma werd hahaha.
Eenmaal binnen hetzelfde liedje.. Ik mocht plaats nemen en hij zou eens even naar de kleine gaan kijken. Eenmaal de kleien op groot scherm geprojecteerd zagen we mijn moeder stiekem een traantje wegpinken. Na wat Hmm-etjes zij hij al snel. 'ik snap de commotie niet zo..Ik zie duidelijk een p40 en de rest ziet er ook prima uit! Klein maar fijn, niks aan het handje. ' WTF! 5 dagen zit je in spanning en dan blijkt dat die tut het gewoon verkeerd had.
Mijn moeder zei al dat zowel ik als mijn zusje klein waren (nog geen 6 en nog geen 4 pond) en beiden ook niet erg lang. daarbij komt dat er ook aziatisch bloed in ons stroomt, dus dat kan ook goed meespelen. opgelucht en dolblij vertrokken we met nieuwe foto's naar huis. Onderweg de rest van de opa's en andere oma ook gebeld, want zij zaten in spanning bij de telefoon. Met een ijsje nog even in de zon zitten genieten en zo de heerlijke dag afgesloten!