Ik dacht dat ik een heerlijk gerecht maakte. Mijn kinderen dachten iets heel anders

Ik hou van gezond eten. Mijn kinderen weten dat.
Ze weten ook dat ik soms nieuwe recepten uitprobeer.

Soms pakt dat goed uit.

Soms… niet.

Dit keer dacht ik: “Laten we kip met groenten uit de oven maken, maar dan met kruiden die we nog nooit hebben geprobeerd.”

Dat was mijn eerste fout.

⸻

🍗 De grote kip-experiment missie

Ik stond in de keuken, vol vertrouwen, en mengde exotische kruiden waarvan ik de naam amper kon uitspreken.

“Vandaag eten we iets nieuws!” riep ik enthousiast.

Mijn 11-jarige keek geïnteresseerd.

Mijn 9-jarige keek wantrouwend.

Mijn 7-jarige stopte met spelen en vroeg: “Is het wel normale kip?”

Mijn 4-jarige? Die was druk bezig met een stapel speelgoedauto’s en had geen idee dat ik überhaupt aan het koken was.

⸻

🧐 De geur-test

Na een tijdje begon de geur zich te verspreiden.

Mijn 11-jarige zei: “Oeh, ruikt lekker!”

Mijn 9-jarige snoof een keer en trok haar wenkbrauwen op. “Mama… ruikt dit… zoals het hoort?”

Mijn 7-jarige kwam direct naar de keuken. Hij rook diep, kneep zijn ogen samen en vroeg uiterst serieus:

Mama, waarom ruikt onze kip alsof hij net uit de zee is komen zwemmen?

Mijn 4-jarige, die tot nu toe nergens op had gelet, stopte abrupt met spelen, keek verstoord op en riep uit het niets:

“Wat is dát voor lucht?! Het stinkt.

⸻

🍽️ Het moment van de waarheid

Ik zette trots de schaal op tafel.

De kip zag er perfect uit. De groenten waren mooi geroosterd.

Mijn 11-jarige begon direct met eten.

Mijn 9-jarige prikte voorzichtig in haar kip. Draaide hem een keer om. Keek ernaar alsof hij terug zou praten.

Mijn 7-jarige nam een hap. Stopte. Kauwde. Bleef stil.

Toen keek hij me aan.

“Mama… waarom proeft deze kip alsof hij parfum heeft gegeten?”

Mijn 4-jarige, die inmiddels een vork in zijn hand had, hield hem boven zijn bord… keek er even naar… en in plaats van een hap te nemen, keek hij me plots aan en vroeg:

“Mama, als een olifant in een zwembad springt, wordt het water dan boos?”

Ik knipperde.

“Sorry?”

“En… wat als een spin opeens heel groot zou worden? Zou hij dan in een huis passen?”

Ik keek hem aan. Hij keek mij verwachtingsvol terug.

De kip lag nog onaangeroerd op zijn bord.

Mijn 9-jarige keek naar hem en fluisterde: “Slim. Jij wilt gewoon niet eten.

Mijn 7-jarige hield zijn glas water tegen zijn voorhoofd en zei:

“Ik wil gewoon normale kip. Gewoon. Kip die naar kip smaakt.”

⸻

🤯 De smaakreacties

Mijn 11-jarige at rustig door. “Ik vind het best lekker!”

Mijn 9-jarige nam een hap, stopte, en keek me toen met serieuze ogen aan.

“Mama… ben je zeker dat je de kip niet per ongeluk met koekjeskruiden hebt gekruid?”

Mijn 7-jarige nam nog een slok water, schudde dramatisch zijn hoofd en fluisterde:

“Ik denk dat mijn tong dit niet lekker vind🙄.”

Mijn 4-jarige prikte eindelijk in zijn kip en vroeg:

“Mama, hoe lang duurt het voordat een schildpad jarig is?”

⸻

😅 Pogingen tot redding

“Misschien moet je er even aan wennen,” probeerde ik nog.

Mijn 9-jarige keek me aan alsof ik net had voorgesteld om een hap van een tafelkleed te nemen.

Mijn 7-jarige dacht even na en zei toen:

“Mama, weet je nog dat je zei dat we onze gevoelens altijd mogen uiten? Nou… ik voel dat deze kip me verdrietig maakt.”

Mijn 4-jarige keek me met grote, onschuldige ogen aan en vroeg:

“Mama… kunnen we deze kip terugbrengen naar de winkel?”

Ik keek naar mijn bord.

Ik dacht aan de tijd die ik erin had gestoken.

Aan mijn hoop.

Mijn optimisme.

En ik gaf op.

“Oké, wie wil een boterham?”

📢 Ouders, heb jij weleens een recept geprobeerd dat totaal niet in de smaak viel? Of juist een onverwacht succes? Vertel me! 😆