Baby 2.0?

Wat een heftige week hebben wij achter de rug van emoties.

Dinsdag op woensdagnacht werd ik wakker van extreme buikpijn. Ik omschreef het naar mijn man als lichte weeën. Wat is dit? Ik wist wel dat dit deze buikpijn niet normaa was, dus belde ik de HAP. Zij stelden een aantal vragen en vroegen mij of ik koorts had. Dit had ik niet. Ook vroegen ze mij of ik zwanger kon zijn, maar dit leek mij onwaarschijnlijk.
Mijn vorige cyclus duurde namelijk 120 dagen en nu zat ik nog maar op dag 42. Na mijn vorige zwangerschap ben ik niet meer terug gegaan aan de pil en toevallig waren we een paar weken terug 'voor het zingen de kerk uit gegaan', nadat de condooms op waren. Natuurlijk is dit niet helemaal veilig, maar zwanger worden was de vorige keer ook geen peulenschilletje. Ik moest toch maar even langskomen bij de HAP, aangezien de pijn niet te houden was. Toch maar even een zwangerschapstest doen om dat uit te sluiten, dacht ik. Ik had het dopje nog niet terug op de test en hij was al hartstikke positief!

Verbaasd: hoe kan dit zo makkelijk zijn gebeurd?
Machteloosheid: hoe gaan we dit doen in dit huis met al ruimtegebrek?
Schuldgevoel: ik heb boven nog een baby liggen!
Trots: mijn lichaam kan dit gewoon!
Blijdschap: we krijgen een kindje!

Ik storm met die test naar boven, naar mijn man. Moet ik nu huilen of lachen? 'STEEF!' Riep ik. Dit deed me denken aan de nacht dat mijn vliezen braken, nog maar 11 maanden geleden. De reactie van mijn man was ook precíes hetzelfde als op dat moment dat mijn vliezen braken (daar moet ik achteraf ook hard om lachen). Wat nu? Hoe ver ben ik dan? En waar komt die extreme pijn vandaan? Bij de HAP konden ze me daar ook geen antwoorden op geven, dus kreeg ik al direct mijn eerste echo. De zwangerschap is nog erg pril (5-6 weken) en zat gelukkig op de goede plek. Ze konden mijn geen antwoord geven op de pijn, maar gelukkig heb ik die daarna ook niet meer gehad. Voor de zekerheid krijg ik volgende week maandag nog een echo om te kijken of dan ook het hartje klopt.

Heel erg onverwacht, maar met trots kan ik dan hopelijk met zekerheid zeggen dat wij binnenkort ons tweede wondertje mogen verwelkomen 💕