De keizersnede. Gaat het lukken?

Ik heb voor 26 september een geplande keizersnede staan in het Reinier de Graaf ziekenhuis te Delft.

Gisteren heb ik mijn kennismakingsgesprek gehad met de gynaecoloog die deze gaat uitvoeren, een intake bij de anesthesist en de verpleegkundige. In Delft is het nog de ouderwetse keizersnede, je krijgt een ruggenprik, wordt gecatheriseerd, kind wordt uit je gehaald, wordt nagekeken, wordt aan je getoond en gaat dan met de vader en de verpleegkundige weg terwijl je wordt gehecht. De vader blijft dan vervolgens met het kind wachten tot de moeder de uitslaapkamer mag verlaten en dan pas worden moeder en kind herenigd. Hier zit gemiddeld anderhalf tot twee uur tussen. Ik had al begrepen dat dit de procedure was en zou heel graag willen dat ik het kindje bij mij krijg, gelijk post partum en dat het kind bij mij blijft. Hier gisteren de gesprekken over gehad. En de houding van het personeel dat ik heb gesproken viel mij erg mee.

Eerst de gynaecoloog. Hij denkt niet dat het makkelijk te regelen is, maar... Als ik groen licht krijg van de anesthesist en de verpleegkundige, dan werkt hij er graag aan mee. Hierbij afgesproken dat ik vervolgens met hun het gesprek aan ga om te bezien wat de mogelijkheden zijn en indien ik inderdaad niet voor de 26ste natuurlijk beval en mijn zoontje in goede gezondheid lijkt te zijn, dat hij er dan graag aan mee werkt.... Dat is de eerste!!

De tweede. De anesthesist. Die was wat verbaasd over het verzoek. Had hier nog niet eerder over gehoord. Ik heb aangegeven dat er al aardig wat ziekenhuizen in Nederland zijn waar dit standaard is ingevoerd en ook wat de voordelen zijn van het direct herenigen  van moeder en kind, Aangegeven dat het bevordelijk is voor de hechting van het kind, dat het bevorderlijk is voor de borstvoeding en dat het Reinier toch per 01-08-2013 borstvoedingsgecertificeerd is door het WHO en dat het goed is voor mijn herstel. Door een voorspoedige start met de borstvoeding krimpt de baarmoeder eerder en is er minder kans op nabloeding. Vooral dat laatste vond hij erg leuk gevonden van mij, medische argumenten doen het goed in een ziekenhuis. Hij heeft gevraagd wat ik van hem nodig heb om het mogelijk te maken om mijn zoontje gelijk bij mij te houden. Aangegeven dat hij dan de hartbewakingsstickers op mijn rug zal moeten plakken ipv op mijn borst en dat hij de infusen niet op twee maar op een arm moet aansluiten, zodat ik een arm vrij houd om mijn kind vast te kunnen houden. Hij heeft gereageerd dat hij mijn verzoek in het overleg gaat gooien om te bezien wat de mogelijkheden zijn en hij belt erover. Hij reageerde erg enthousiast, dus ben benieuwd!

De laatste! De verpleegkundige! Zij is verantwoordelijk voor de baby als deze uit mijn baarmoeder is gehaald. In principe is zij slechts een kort deel van de ingreep op de ok, dan gaat zij met vader en kind weg als het kind is nagekeken door de kinderarts. In het geval van mijn verzoek zal zij gedurende de hele ingreep moeten blijven, aangezien het kind bij mij blijft. Wederom heb ik de argumenten voorgelegd waarom ik graag wil dat mijn zoon gelijk bij mij komt en niet pas na twee uur wordt aangelegd. Wederom de voordelen en wederom gewezen op hun certificaat van het WHO. Ook zij was onder de indruk van de argumenten en mijn voorbereidende werk. Ik had ook een foldertje uit hun wachtkamer meegenomen waarin staat dat je bij het ziekenhuis moet vragen naar de mogelijheid om het kind zo snel mogelijk bij je te krijgen, het liefst al op de ok.

Zij heeft aangegeven hier groot voorstander van te zijn. Ze gaf aan al eerder dit geopperd te hebben om als standaard in te voeren. Ook zij gaat het intern bespreken en ik krijg een terugkoppeling via de gyneacoloog op 18-09 als ik mijn laatste controle heb. Zij gaf aan dat het vooral aan de drukte ligt. Gisteren was het heel rustig en had het gekund, maar de dag ervoor waren er 14 bevallingen tegelijk en had zij het niet gered qua tijd om op de ok te blijven. Op de uitslaapkamer het kind bij je houden kan eigenlijk alleen als er geen andere mensen liggen. Het geluid van een evenuteel huilende baby is niet waar je op zit te wachten als je net bijkomt uit je operatie. Dat begrijp ik uiteraard.

Ben nu dus heel benieuwd. Ik heb het idee dat er serieus gekeken gaat worden naar mijn verzoek en dat weet ik al enorm te waarderen. Of het gaat lukken ligt aan een aantal factoren waar ik begrip voor heb dat dit meetelt. Mochten jullie verder nog tips hebben... Dan hoor ik het graag. Maar volgens mij heb ik gisteren een mooi en goed onderbouwd pleidooi gehouden om mijn keizersnede anders te doen dan standaard!!!

Ik zal jullie op de hoogte houden!