Bevallen!

29 april belde mijn moeder op met de vraag of er al wat aan de hand was. Op dat moment was er nog niks bezig en ook vriendlief appte mij met de vraag of er al wat bezig was, aangezien hij ook aan het werk was. Om 2 uur voelde ik de eerste wee, maar twijfelde of het wel echt weeën waren of dat het vals was. Ik ben maar gaan schoonmaken en af en toe kwam er weer een wee. Vriendlief belde rond kwart voor 4 toen die klaar was met werken en toen vertelde ik dat ik wat last van mijn buik had, maar nog zonder regelmaat. Ik heb mijn vriend op het hart gedrukt voorzichtig te rijden. In het gesprek heb ik 5 keer een wee gehad. Mijn vriend had al gezegd dat ik anders de verloskundige maar moest bellen om aan te geven wat er aan de hand was. Ik vond dat op dat moment nog niet nodig. Mijn vriend was om half 5 thuis en om half 6 heb ik dan de verloskundige gebeld. De verloskundige zou om half 7 langskomen. Half 7 was ze er en heeft gekeken, op dat moment had ik 1 cm ontsluiting maar het was wel iets weker maar nog niet helemaal en ik had nog een tuutje. Het kon 2 kanten opgaan, of het ging doorzetten of het zou stoppen, maar waarschijnlijk zou het wel doorzetten. Ondertussen had mijn vriend mijn moeder al wel gebeld om aan te geven dat er iets bezig was, maar dat we niet wisten hoe het zou gaan lopen en dat we over 2 uur weer zouden bellen. De weeën werder steeds pijnlijker maar ik wou niet thuis blijven, dus we zijn nog even wat wezen ophalen en naar de supermarkt geweest.

De verloskundige kwam rond half 11 weer langs en nog steeds had ik 1 cm ontsluiting maar was het nu wel goed week. We mochten kiezen of naar het ziekenhuis voor slaapmedicatie of nu thuis lekker slapen en kijken hoe het gaat. Dat laatste hebben we gedaan, of wouden we doen. We lagen om 11 uur op bed en toen werden de weeën nog pijnlijker, dat ik niet meer wist wat ik moest doen. Mijn vriend heeft de verloskundige weer gebeld en dit keer kwam er een andere. Wederom had ik maar 1 cm ontsluiting, maar de verloskundige zag wel dat dit niet zo ging en vond het verstandiger dat we door gingen naar het ziekenhuis voor pijnbestrijding.

Om half 2 waren we in het ziekenhuis en moest ik eerst 20 minuten aan de ctg en hun gingen kijken hoe het met de ontsluiting stond. De weeën werden steeds pijnlijker, maar de ctg was goed en ik bleek 3 cm ontsluiting te hebben. Er was wel te zien dat de weeën te snel kwamen en dat het verstandig was om een ruggenprik te laten zetten. Deze is om half 3 gezet maar helaas deed die niet goed zijn werk. Rechts was het verdoofd maar link helaas niet, ook werkte de ruggenprik maar 10 minuten en daarna kwamen de weeën er weer doorheen. Om half 4 had ik 4 cm ontsluiting en hebben ze de dosis omhoog gedaan van de ruggenprik, maar ook deed maar 10 minuten zijn werk en links niks. Ik dacht dat ik gek werd. De weeën kwamen ook steeds krachtiger en tijdens de weeën was ik ook heel misselijk. Om half 6 kon ik niet meer maar ik had nog maar 6 cm ontsluiting waarop de verloskundige vond dat het goed ging en ik dacht wat gaat het langzaam. Ze waren weg en de weeën kwamen inmiddels om de minuut. Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest en raakte in paniek. De verloskundige zag dat het niet meer ging en ging een morfinepomp klaar maken. Ik gaf aan mijn vriend aan dat ik moest poepen en op dat moment om 6 uur kwam de verloskundige ook weer. Mijn vriend gaf aan wat ik had gezegd en hun hebben de pomp weg gedaan en gingen kijken hoe het ervoor stond. Om 06:05 had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik gaan persen. Elke perswee kon ik ongeveer 3 a 4 keer persen en dan was de wee weer weg. Om iets voor half 7 gaf de verloskundige aan dat ik moest gaan zuchten zodra zij het zei. De andere verloskundige had vanaf tien over 6 ongeveer een spiegel erbij gedaan zodat ik ook kon zien waar ik naartoe moest persen. Om 3 over half 7 op 30 april 2015 is onze dochter dan geboren, met haar armpje naast haar hoofd. Ik had 1 klein scheurtje waar 2 hechtingen in moesten. Ze weegt 3520 gramen en is 53 cm groot. De verloskundige gaf aan dat ze waarschijnlijk ouder is dan dat we dachten en dacht minstens een week verder. Ze had bijna geen huidsmeer meer en ook al lange nagels en een droge huid. Ze huilde al wel toen ze nog niet helemaal geboren was, maar wat is het bijzonder om je eigen kind geboren te zien worden.

De bevalling heb ik als pittig ervaren, maar was is ze het waard!. Nu zijn we heerlijk thuis aan het genieten van onze mooie dochter.

Mijn vriend heeft mij ontzettend goed geholpen, heb helaas wel zijn duim gekneusd die hij een paar weken daarvoor gekneusd had en net weer beter ging.